Þjóðviljinn - 26.11.1968, Blaðsíða 8

0 SÍÐA — ÞJÓÐVTiLJINN — ÞriðjudagRjr 26. nóvember 1968.
SÉBASTIEN
JAPRISOT:
— Agn
fyrir öskubusku
2
sprautu. Hún var hávaxin og
með stórar, hvítar hendur. Mér
varð ljóst að andlitið á mér var
ekki bert og nakið eins og and-
litið á henni. Ég reyndi að finna
umbúðimar ag smyrslin við hör-
undið. I huganum reyndi ég að
þræða gasbindið sem vafið var
um hálsinn á mér, um hnakk-
ann, um hvirfilinn, umhverfis
ennið, framhjá auigunum, aftur
umhverfis andlitið, hvem hring-
inn af öðrum. Ég sotfnaði.
Naestu dagana var ég svona
fyrirbrigði sem flutt er til og
matað, ekið eftir göngum, sem
svarar já með því að loka aug-
unum einu sinni, nei, með því
að loka þeim tvisvar, sem vill
ekki kveina og kvarta en aepir
þó, þegar skipt er um umbúðir;
sem með augunum reynir að
láta í ljós spumingarnar sem
saekja á hugann; sem getur
hvorki talað né hreyft sig; dýr
sem fær líkamiega aðhlynningu
með smyrslum, andlega aðhlynn-
ingu með spraurtum; vera sem er
án andlits og handa: ekki neitt.
— Eftir hálfan mánuð verða
umbúðimar teknar af, sagði
læknirinn með magra andiitið.
— Satt að segja ligeur við að ég
harmi það; þér eruð svo falleg
múmía.
Hann hafði sagt mér hvað
hann hét — Doulin. Hann var
glaður yfir því að ég skyldi
muna það enn fimm mínútum
seinna og enn fegnari bví að,
heyra mig segja það án bess að
misþyrma því. FVrst í stað beg-
ar hann laut yfir mig, sagði hann
ekki annað en ungfrú, vina-mín,'
skynsöm. Ég endurtók: háskóli,
þurrklari, ínonda, orð sem skyn-
semi mín vissi að voru inni-
haldslaus, en harðar, skorpnar
varir mínar mynduðu gegn vilja
mínum. Hann sagði seinna að
þetta væri „fjarkönnun“; hann
sagði að það skipti ekki miklu
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogrs
Hrauntungu 31 • Simi 42240
Hárgreiðsla - Snyrtingar
Snyrtivörur.
Fegrunarsérfræðingur á
staðnum.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav 18, III. hæð (lyfta)
Sírui 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968.
máli og það tæki bráðum enda.
Það tók reyndar ekki meira
en svo sem tíu daga áður en ég
fór að þekkja sagnir og lýsingar-
orð þegar ég heyrði þau. Nafn-
orð tóku mig nokkra daga í við-
bót. En sérnöfn þekkti ég aldrei
aftur. Ég gat endurtekið þau
jafnlýtalaust og hin, en ég hafði
enga hugmynd um hvað þau
táknuðu; það voru aðeins orð,
sem Doulin læknir halfði sagt.
Að undanskildum fáeinum orðum,
svo sem París, Frakklandi, Place
Massena og Napóleon, voru þau
grafin og gleymd í fortíð sem
ég vissi ekkert um. Ég lærði þau
einfaldlega utanað upp á nýtt,
Það var allt og sumt .Hins veg-
ar var alger óþarfi að útskýna
fyrir mér merkingu orða eins
og að borða, ganga, sporvagn,
hauskúpa, sjúkrahús eða hvað
sem var, svo framarlega sem
orðin táknuðu ekki persónu, stað
eða ákveðinn atburð. Doulin
læknir sagði, að þetta væri ofur
eðlilegt og ég skyldi ekki hafa
áhyggjur af því.
— Munið þér hvað ég heiti?
— Ég man allt sem þér hafið
sagt. Hvenær fæ ég að sjá sjálfa
mig?
Hann færði sig til og verkjaði
í höfúðið þegar ég ætlaði að
renna til augunum og horfa á
eftir honurn. Hann kom til baka
með spegil í hendinni. Ég leit í
hann, sá sjálfa mig, tvö augu
og muinn innan í löngum, hörð-1
um stranga úr hvítum gasbind-
um.
— Það tefcur meira en
klukkutíma að taka allt þetta
þurtu. Það sem er fyrir innan
er talið vera sérdeilis fallegt.
Hann hélt speglinum fyrir
framan mig. Ég var með púða
við bakið, sat næstum uppi með
handleggina niður með síðunum,
þeir voru bundnir við rúmið.
— Verða hendumar þá losað-
ar líka?
— Já, bráðum. Og þá er um að
gera að sýna ró og skynsemi og
hreyfa sig ekki of mikið. Þær
verða aðeins bundnar niður með-
an þér sofið.
— Ég get séð í má’r augun.
Þau eru blá.
— Já. Þau eru blá. Og nú
skuluö þér vera dugjleg stúlka.
Ekki hreyfa yður, ekki brjóta
heilann. Bara sotfa. Ég kem aft-
ur síðdegis.
Spegillinn hvartf og um leið
þess vera með blá aiugu og
munn. Langleitt og magurt and-
lit birtist aftur fyrir framan mig.
— Sofið vel, múmfa litla.
Ég fann að ég seig niður i
rúmið þar til ég lá út af. Ég
hefði gjaman viljað sjá hend-
umar á lækninum. Andlit, hend-
ur, aogu, það skipti mig mestu
máli þetta tímabil. En hann fór
og ég sofnaði án þess að fá
sprautu, þreytt um allan likam-
ann, meðan ég hélt áfram að
endurtaka nafn sem var mér eins
framandi og öll hin, mitt eigið
nafn.
— O —
— Michele Isola. Ég er lika
kölluð Mi eða Micky. Ég er tví-
tug. Verð tuttuigu og eins í nóv-
ember. Ég fæddist í Nice. Faðir
minn býr enn í Nice.
— Svona nú, róleg litla múmía.
Þér gleypið helminginn af orð-
unum og þreytizt alltof mikið.
— Ég man ailt, sem þér hatfið
sagt. Ég hef átt heima á ítalíu í
mörg áir, hjá frænku minni, sem
dó í júní. Ég meiddist í efldsvoða
fyrir þrern mánuðum.
— Ég hef líka saigt yður fleira.
— Ég átti bíl. MG. Skrásetn-
imgamúmerið var TTX 66.43.13.
Hánn var hvítur.
— Ágætt, múmía litla.
Mig langaði til að halda í hann
og nístandi sársauki lagði upp
allan handlegginn á mér og upp
í hnakka. Hann stanzaði aldrei
nema fáeinar mínútur í senn. Á
etftir fékk ég svo eitlhvað að
drekka, sem svæfði mig.
— Bíllinn minn var hvítur.
MG. Númerið var TTX 66.43.13.
— Gg húsið?
— Það stendur á tanga sem
heitir Cap Cadet. Milli La Ciot-
at og Bandol. Það var á tveim
hæðum, brjú herbergi og eldhús
niðri þrjú herbergi og tvö bað-
herbetvd á annarri hæð.
— Ekki svo hratt. Og herberg-
ið yðar?
— Það vissi að hafinu og litlu
borpi, sem hét Les Lecques.
Veggimir voru hvítir og bláir.
Þetta er alveg út í hött, ég segi
það satt. Ég man allt sem þér
hafið sagt mér.
— Já, en þetta er mikilvægt,
múmía litla.
— Ég endurtek þetta bara eins
og lexfu sem ég hef lært utam-
bókar. Þetta segir mér ekkert og
vekur engar minningar hjá mér.
Það e”u ekki anmað en orð.
— Gætuð þér endurtekið þau á
ítölsku?
— Nei. Ég man camera, casa,
maahina, bianca. Ég er búin að
segja það.
— Nú er nóg komið í dag. Þeg-
ar þér eruð búnar að ná yður
ögn betur, skal ég sýna yður
nokkrar myndir. Ég hef fengið
þrjá fulla kassa. Það liggur við
að ég þekki yður betur en þér
bekkið yður sjálf, múmía litla.
Það var læknir að nafni Cha-
veres sem hafði skorið mig upp
brem dögum eftir eldsvoðann á.
sjúkrahúsi í Nice. Doulin læknir
sagði að aðgerðir hans, eftir að
mér hafði verið að blæða út í
annað skipti á sama degl, hefðu
verið stórkostlegar á að hoitfa,
beinlínis ævintýralegar, en upp-
skurði af bví tagi myndi enginn
skurðlæknir kæra sig um að end-
uirtaka.
Éig lá á sjúknahúsi í nánd við
Bois de Boulogne, sjúkradeild dr.
Dinnes, og þangað hafði ég ver-
ið flutt mánuði etftir fyrsta upp-
skurðinn. 1 flugvélinni hafði mér
næstum blætt út í þriðja skipti,
vegna þess að flugmaðurinn
hafði neyðzt til að hækka flugið
kortéri fyrir lendinigu.
— Dr. Dinne tók yður til
meðflerðar strax og ágræðslan
var að byrja að jafna siig. Hann
gaf yður allra fallegasta nef. Ég
helf séð gipsmótin, og ég fullvissa
yður um aö það er alveg ljóm-
andi.
— Og þér?
— Ég er mágur Ohaveres lækn-
is. Ég er með praiksís í Parfs. Ég
hef fylgzt með yður síðan daig-
imn sem þér voruð fluttar hing-
að.
— Hvað er búið að gera við
mig?
— Hema? Það er búið að setja
á yður fallept nef, múmía litla.
— En fyrir þann tíma?
— Kemur það ekki út á eitt
núna, þegar allt er um garð
gengið. Þér vomð heppnar að
vera ekki nema tvítuig.
— Atf hverju má ég ekki' fá
neinar heimsóknir? Ef ég fengi
að hitta pabba eða einhverja
aðra manneskju sem ég bekkti
áður, er ég viss uim, að aillt
myndi. renna upp fyrir mér í
einum rykk.
— Þér kunnið svo sem að
koma fyrir yður orði, múmtfa
litla. En í sambandi við rykik,
þá hafið þér svo sannarlega t>rð-
ið fyrír rykk og höfuðhög'd, og
því færri rykkjutn sem þér verð1-
ið fyrir í framtíð.inni, því betra.
Hann brosti, færði höndina að
öxl mér að snart hana andartak
án þess að þrýsta á hana.
— Þér þurfið ekkert að óttast,
múmía litla. Þetta gengur allt
vel, já, alveg ágætlega. Von bráð1-
um kemur minni yðar til baka,
hægt og rólega. Minnistap eetur
lýst sér á svo margan hátt, að
afbrigðin eru næstum eins mörg
og sjúklingamir. Hvað yður
snertir er tilfefllið mjög góðkynj-
að. Þér stamið ekki einu sinni,
og það er svo víðtækt að héðan
af hlýtur gatið smám saman að
rninnka. Þangað til það verður
aðeihs örlítið.
Hann lyfti hendinni svo að ég
gat séð hann og færði saman
bumal- og vísifingur. Hann brosti
t>g reis hægt á fætur, til þess að
ég færði augun ekki til of snögg-
lega.
— Verið nú róleg og skynsöm,
múmía litla.
Þar kom að ég varð nógu ró-
leg og skynsöm til þess aö hægt
var að taka mig úr sambandi
RAZNOIMPORT, MOSKVA
RUSSNESKI HJOLBARÐINN ENDIST
Hafa enzt 70.000 km akslur samkvi
votfopðl atvínnubllstjóra
Faest hfá flesfum tijólbaröasölum A
Hvergl lægra verO
emt
Ian«tinu
f

SÍMI 1-7373
TRADINC
CO.
HF.
I
BRAND'S A-1 sósa: Með kjöli.
með tiski- með hverjn sem er
SKOTTA
— Nei, nei, mér finnst eilflkert asnailegt af mömmu þinni að prjóna
sivona peysu úr því að þú fékkst tíu á skyndiprófimiu.
Terylenebuxur
á drengi frá kr. 480.00.
Terylene-flauelsbuxur drengja — Telpuúlpur —
Gallabuxur — Peysur.
Siggabúð
Skólavörðustíg 20.
VÉLALEIGA
Símonar Símonarsonar. — Sími 33544.
Önnumst múrbrot og flesta loftpressuvinnu. •—
Einnig skurðgröft.
Geri gamlar hurðir sem nýjar. Kem á staðinn og
gef upp kostnaðaráætlun án endurgjalds.
Ber einnig á nýjar hurðir og nýlegar.
Sími 3-68-57.
LEIKFANGALAND
VELTUSUNDI 1 kynnir nýja verzlun —
LEIKF AN G AK J ÖRBÚÐ.
Gjörið svo vel að reyna viðskiptin.
LEIKFANGALAND
VeltusundJ 1 — Sími 18722.
Ódýrast i FÍFU
Ulpur * Peysur * Terylenebuxur * Molskinns-
buxur * Stretchbuxur.
Regnkápur og regngallar. — Póstsendum hvert
á land sem er
Verzlunin FÍFA
Laugavegi 99 (inngangur frá Snorrabraut).
Skolphreinsun og viðgerðir
Losum stíflur úr niðurfallsrörum voskum og böð-
um með loft- og vatnsskotum — Niðursetnine á
brunnum og fleira.
SÓTTHREINSUM að verki loknu með lyktarlausu
hreinsunarefni.
Vanir menn. — SÍMI: 83946.