Þjóðviljinn - 15.12.1968, Síða 10

JD Sfí»A — i«K!iiBVœ«J!mN — amnmðagtve TS. tfeaawbgp »88.
SÉBASTIEN
JAPRISOT:
— Agn
fyrir öskubusku
18
— Sexfcía og fimim þús'j-nd á
mánuöi.
— >á hefiurdu hér með fengið
launahækfcun, sagðd Mi. —
Komdu nú upp í aftur, annars
rek ég þig.
Do fór úr kápunni, setti kaiffið
yfir til að hita það og horfði út-
tim gluggana á sól frá Auster-
Kte, sem var þó ekfci sérlega
skær. Þegar hún bar boliana að
rúminu, vissi hún með sjállfri sér
að bessi forfrömun hennar myndi
stenda lengur en eirtn morgun
og aMlt sem hún sagði eða gerði
héðan í frá væri seirrna hægt
að nota gegn henni.
— >ú ert nú indælis leilrfang,
sagði Mi. —. >ú býrð til gott
kaff'i. Hvað ei'tu eiginiega búin
að eiga heima héma lengi?
— f marga rnánuði.
— Byrjaðu þá að láta niöur
dótið þitt.
— Mi, heyrðu mig nú. Þetta
er dálítið alvörumái.
— Já, þakfc Ifyrir, mór varð
það ljóst fyrir tveim dögum,
sfcal ég segja þér. Heldurðu
kannski að þaö séu margir ;tem
hafa bjargað sér úr sökfcvandi
skjpi? Auk þes’S er ég‘ viss um
að þú kannt ekfci einu sinni að.
synda, eða gerirðu ]>að?
— Nei.
— Þá, skail ég kenna þér það,
sagði Mi. — >að er ekki vitund
erfitt, rnaður gerir bara svona
með handleggjunum. >að er
meira vandamál með fætuma...
Hún hló, velti Do útaf í rúmið
og neyddi hana til að beygja
handleggina, svo hætti hún alit í
einu, leit á Do án þess að brosa
og sagðist svo sannarlega gera
sér Ijóst að þette væri aJvönu-
má'l, en svo mikið alvöru.mál
væri það nú ekfci.
HÁRGREIÐSLAN
Hárgrreiðslustofa
Kópavogrs
Hrauntungu 31 Sími 42240
Hárgreiðsla Snyrttngar
Snyrtivörur.
‘’egrun arsérfræðingur é
staðnum
Hárgreíðslu- og enyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18, III. hœð (lyfta)
Sintá 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistöfa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968.
Nass'tu nætur lá Do á legu-
bekfcnum í fbnstof unn i á íbúð
númer 14 í Résidences Wiishing-
ton, þar sem hún hafði að vissu
leyti eftirlit með ástarævintýram
Mis, því að Mi svaf í næsta lter-
bergi hjé heldur óviðfelldum og
sjálfumglöðum ungum manni.
Það vai' hann sem itaiföi verið
meö henni í banfcanum á dögun-
urn. Hann hét Francois Roussin,
var fulltrúi á lögfræðiskrifistofu
og var á sinn hátt mýndariegur,
ungur maður. Og þar' sem liann
hafði nokk'Urn veginn sömu bafc-
þankana og Do með öllu saman,
höfðu þau frá því fyrsta hateð
hvort annað af öilu hjarta.
Mi hétt því fram að hann væri
laglegur og alveg óakaðlegur. A
næst-urnar var Do of nænri þeim
til að fcomast hjá því að heyra
Mi stynja af vellyst í faðmlög-
um hans. Hún þjáðist vegna þess,
r.-Ht eins og hún hefö'i verið af-
brýði.söm, þót-t hún vissi vei að
það sem kvaldi hana vaa' mifclu
einfaildara en afbrýðisemi. Hún
varð nasstum fegis kvöldið sem
Mi spurði hana, hvort hún
heföi enn herbergið á hótel Viet-
oria; ef svd væri ætlaða hún að
gista þar um nóttina meö öðr-
um ungum manni. Herbergið vai'
greitt fyyirfram til marzloka.
Næstu þrjú kvöld hvarf Mi.
Franeois Roussin tók það nærri
sér, en Do .hafði engar áhyggjur
alf hinum unga manininum, sem
hún heyrði aldrei neitt um (nema
það að hann var spretthlauþai'i),
enda gleymdist hann fljótt. 1
Það kom lífca fyrir að Mi var
ein á kvöldin. Það vonu beztu
fcvöldin. Hún þoidi efcfci að vera
ein. Hún þurfti að hafa einhvem
til að bursta á sér hárið, þvo
henni um bakið, slöfcfcva í sígar-
ettu hennar, ef hún sofnaði út
frá henni, eimhvern til að hlusta
á eintöl hennar; þessi einhver
var Do. Hún stafcfc upp á léttum
kvöldverði handa þeim tveimur,
pantaöi furðulegustu rétt.i upp á
herbergið í fötum með silfuriok-
um. Hún sýndi Mi hvernig liægt
var að búa tii' dýr með þvi að
brjóta saman servíettur á mis-
munandi hátt, hún kallaði hana
„elskuna sína“ og „krúttið sitt“ í
þriðju hverri setningu. Og eink-
urn gætti hún þess að leggja
höndina á höfuð Mis eða herð-
arnar. eða þá að hún lagöi arm-
inn um mitti hennar: hún sá-um
að halda við lífcamlegu sambandi.
Það var mikilvægast, vegna þess
hve Mi halfði sterka þörf fyrir
að defcra við sjálfa sig með ung-
um mönnum eða eilífum einræð-
um áður en hún sofnaði eins og
sfcotin eftir svefnlylf; þörf sem
var ekfcert annað en ótti myrfc-
fælins barns, þegair mamma fer
út úr svefnherberginu. Sterkustu
einkennin f sfcapgerð Mis (svo á-
berandi að Do þóttu þau næstum
sjúkleg) átfcu rætur sfnar að
rekja til bemsfcu hennar.
I marzmánuöi var Do fsrin að
f'ylgja.st m.eð Mi — eða Micky
sem hún var farin að kalla hana
eins og aillir aðrir — hvert sem
hún fór, nema þegar hún heim-
sótti Francois Roussin f íbúð
hans. Þær fóra í óendanlegar
ökuferðir um Paris í hvfta MG-
bílnum, úr einni verzlun í aðra,
úr einni heimsókn í aðra, frá
tennisleik á yfirbyiggðum velli að
eilífu rmílæði um ekfci neitt við
veiti ngahúsboi'ð ásemt óepenn-
andi fióífci. Ofit sait Do útí í biin-
um og hl'Uslaði á úfcvairpiö og
undipbjó í huganuim bréfið sem
hún æfclaði sama kvöklið «A
skrifa Midofcu guðmúður.
Fyrsto brétf heruiar var fré
deginum þegar hún var „ráðin“.
>ár sfcrífáði hún að hún héfiðd
verið svo heppin að hitta Mi
afifcur, aílt væri í bezta lagi og
hún vonaði að sama væri að
ségja um góömóður, sem „hún
ætti svolítið í“. Einnig sagði hún
smáifréfctir frá Niee, kom með dá-
líið illfcvittnislegar en vel duld-
»r sneiöar til Mi og lauk bréfiinu
með því að heita því, sð þegar
bún kæmi til Itálíu yrði það
hennar fyrsta verfc að heil.sa upp
á Midolu guðmóður.
Strax og hún var búin að senda
bréfið, sá hún eftir fillgimislegu
sneiðiimnri. Þær vDra alHof ábei'-
andi — Midola guðmóðii' var
enginn asni — það gat húo ó-
mögulega verið, fyrst hún hafði
haíft sig uppiw' því að vera götu-
hóra í Niee og orðið drottning í
rífci sínu í Ttalíu — hún myndi
sfcilja hvað á spýtunni hékfc. En
það var öðru nar. Svarið barst
eftir fjóra 'daga o" l>að var ó-
trúlega hagstætt. D" var reglu-
leg-hlmnasending. ITún var enn
sama indæla, skynsama og elsfcu-
lega sfúlfcan sem Midola guðmóð-
ir mundi eftir. >ví miður hefði
hún sjálfsagt tekið eftir því að
hún Mieky „þeirra“ hefði aftur
á móti breytzt mifcið. Vonandi
myndu þessir happasæ'lu endur-
fundiir hafa góð áhrif á hana;
með þessu fylgdi ávísun.
I næsla bréfi sendi Dp ávísun-
ina til bafca og lofaði því að
reyna að gera sitt bezta fyrir
enfant terrilile, sem væri bara
dálítið kát og gáskafuH, þótt
manni dytti stundum í hug að
hún væri dáMtið kaldrifjuð,
lijartanlegar fcveðjur, .yðar ein-
læg.
1 marzmánuði ha.fði Do tekið
við fimmta bréfinu. Nú undir-
j skrifaöi hún bréfin sin með:
! riuðrnóðir þín.
I apiil sýndi hún klærnar ör-
’ttið. Það var um kvöld á veít-
sngahúsi og í návist Micfcy saum-
'iði hún duglega að Francois
I Roussin, effir dálítið 'ósi+mlýmii
út áf matnum sem „sskjólstæð-
inigur" hennar hafði pantík}..
skipti ekfcj ölhi máti að Micky
gat ekfci sDfnað eftir að hafa
bc»:ðað cot| au vin, heldur var
Francois útspekúlerað svín, att-
anifossi og augnaiþjórm og ]>ví ó-
þolandi.
Tveim kvöldum siðar risu iVld-
umar enn hærra. Það var ekfci
á sama veitingahúsinu og kveikj-
an var ekfci hin sama. en Fran-
cois var ennþá útspekúlerað sví.n
og nú snerirt hann 111 varnair. Do
fékfc að vita að liún væri þjófótt
dragmella og léki á tilfinningar
aonarra í svifcsamlegum tilgangi
og hagaði sér eins og lesbísk
sfcólasteipa. I lok þessarar ofsa-
fengnu orðræðu lyfti Mieky
handlaagnum tfl að greiða hiVgg.
Dd hafði vænzt þess að liöggið
riði á sér, og hún taldi sig
iiaifa unnið sigur þegar hún sá
höggið ríða á andlití útspefcúler-
aða svínsins.
En rööin kom Wka að hennl.
TTeima í íbúð númer 14 genði
Francois mikið uppistand og lýsti
því vfÍT að hann myndi undir
engum kringumstæðum dveljast
nætursákir hjá' tveim kvénsnift-
um, annarri kolviilausri og hinni
liglgjamdi á sknáargafinu. Síðan
fór hann og sfcellti á eftir sér.
Rifrildið hélt áfi'am milli Dds,
sem varði sjálfa sig með þvf að
hella yfir hana enn fleiri sikamm-
aryröum, og Mis sem var miður
sín vegna ýmissa sannleifcsfcorría
sem hún hafði fengið að heyra
um kvöldið. Þetta skipfið slóg-
ust þær ekfci f gamni eins og
kvöldið sem þær höfðu sfcoðað
myndimar. Nú var þette löðr-
ungaregn, ýmiat með hægri eða
vinstri hendi. sem sendi Do b.vert
yifir gólfið. vélti henni yfir í
rúmið, reif hana upp úr því aift-
ur, kom henni til að gráto oc
sárbæna unz hún lá að lokom
rytjwlcg og með btóðoesH' á |
knjámnm við eioa*' dynnan'. Mi |
driislaðí binui kjöfcföudí Do á fæt-
ur, dr<V hana með sér inn í bað-
iierbej'gið og aldrei þeseu vant
var það hún sem sfci'úfaði firá í
vatninu í þaðfceriwi og lagðí
liandfclæði firam.
í hótfan þriðja sólarhring töl-
uðu þær efc'Ui sainíui. Francois
kom aftur daginn eftir. Hann
tiorfði gagnrýnisauguin á þólgið
andlitið á Do, sagiði: — Nú ertu
jafnvei enn ófélegri ásýndom en
endi-anær, og Ifór út með Mi til i
að halda þetta hátraiegt. Næsta
kvöld túk Do hórburstianm og
vann „venk“ sitt án þess að mæla :
orð. Þriðja Uvöldið, þegor þögn-
in var að byrja að verða að
vana og fcom reyndar mest niður
á henni sjáillfri, fileygði hún sér
niður með höfuðið í fcjöltu
Mieky dró finam sæg af auðmýkj-
andi og aoin'kinnw'vei'fiinn gjöfum
úr sfcápum og skúfTum. I þrjá
heila daga haföi hún efcfci gert
annað en fiaira í búðir og verzla
sér til huiggunar.
III öriög höguðu því svo til að
Do rafcst í sömu vifcunni á Gabrí-
el, sem hún hafði ekfci séð í
mánuð. ITún var að koma af
hárgreiðslustolfiu. I andíliti henn-
ar sáusf; enn merkin um ofsa-
kast Micky. Gabríel féfck hana
til að setjast upp í Dauþhine-
bílinn sinn og lét sem hann hefði
mifcið til sætt sig við sombands-
slitin milli þeirra. Hann haifiðd
aðeins áhyggjur hennar vegna,
það var allt og sumt. Og áhyggj-
ur hans jukust þegai' hann sá
hvemig hún leit út. Hvað hafði
komið fyrir hana? Do sá enga
ástæðu til að Ijúga að honum.
— Hefiur hún barið þig? Og
þú lætur þér það lynda?
— Ég get ekfci útskýrt það
fyrir þér. Eg get efcfci án hennair
verið, hún er mér jafinómissandi
og loftið sem ég anda að mér.
En þú myndir aldi'ei sfcilja það.
Karlmenn hafa aldrei vit á öðru
en öðrum karlmönnum.
Gabríel hristi lífca hö'fiuðið.
Ix'rtt hamn hefði óljósa en rétta
hugmynd um hvernig oillt var í
oofctinn búið. Do i’eyndi að telja
homim trú um að hún hefði
heillazt af fraenfcu með sítt, dökkt
hár. En hann þefcfcti Do. Do var
efcfci a? því taginu að hún léti
lieiTlast af einum eða neinupi- Oig
ivrst hún lét sér lynda að móð-
ursjúfc stelpa lemdi hana sundur
og saman, þá hiaut það að vera
vegna ]>ess að bún hafiði tekið
eittihvað f sig, eitttivað heimsku-
iégt, en alveg áfcveðið og áreiðan-
leca hættuieg'i'a en heimskuleg
aödáun.
— A hvei'ju lifirðu eftir að þú
hættir í banfcanum?
— Bg fæ allt /hjá henni sem
ég þarf.
— Og hvaða framtíö er í því?
— Það veit ég ekki. En í raun-
inni er hún atfskaplega indæl,
skilui-ðu. Og henni þyfcir mjög
vænt um mig. Ég fer á fætur
þegar mér sýnist, ég á kynstur alf
fallegum fötum og hún tekur
mig með sér hvert sem hún fer.
Bn það skita' þú ekfci.
Þagar þau höfiöu kvaðzit, veiti
hún fyrir sér, hvurt hann hefði
ekki einmitt skilið það. En hon-
um þótti lífca mjö'g vænt um
hana. öTþjim þótti vænt um hana.
Enginn gat lesið úr augnaráði
hennar að henni fiannst hún
vera eins og dauð, síðan kvöld-
ið sem hún hafiöi vei'ið bainn,
og það sem hún gat. efcki verið
án var ekfci þessi duUtangafuTla
dékurbrúða, heidun' lítfiö sem hún
hefði alTtnfi. lengi lifiað í draum-
um sínum og sem dekurbi'úðan
lifði efcfci einu sinni sjálfi. Það
myndi hún, Do, hafia gert í henn-
ar sporum. Hún hefði kunnað að
nota ííór allan þennan munað,
alla þessa peningaogundirlægju-
hátt og smjaður annarra. Micfcy
Skvldi fó þessi högg borguð einn
góðan vcðurdag, - alveg eins og
hún háfði heitið því að endur-
gjalda allt mögulegt an.nað. En
það var ekfci það versta. Hún
skýldi lífca eimhvern tíma fá að
bonga fvrir þær sfcýjaborgir sem
litli bnnfcariterinn hafiði gert:
SKOTTA

‘1 yf

V 1 »1
1
— *• +í =s^r ‘
0- i*

Í'T
X
Pí
) K«( ^Wairu SjT)*«.l«. ln«.. 19*7. Wuli tiftiM
— Við skulum hætta að vera saman, Donni. Ég er nefmlega sS
lesa raðlegigiiniga'bófc sem heitir: Hvemi.g eiginmann á ág að veljia?
Til sölu
Réttur frá upphafi, 50 árgangar,
13 bækur í vönduðu bandi.
Upplýsingar í síma 12051 Akureyri.
GOLDILOCKS pan-eleaner
pottasvampur sem getur ekki ryðgað
GERIÐ SKIL.
GERIÐ SKIL.
Dregið eftir 8 daga
Happdrætti Þjóðviljans
Happdrætti Þjóðviljans 1968
UMBQÐSMENN
REYKJANESKJÖRDÆMl: — Kópavogur: Hallvarður Guð-
laugsson Auðbrekku 21. Hafnarfjörður: Geir Gunnarsson
Þúfubarði 2 og Erlendur Indriðason Sfcúlaskeiði 18
Garðahreppur: Ragngr Ágústsson Melási 6 Gerðahrepp-
ur: Sigurður MatLmannsson Hrauni. Njarðvíkur: Odd-
bergur Eiríks9on Grundarvegi 17 A. Keflarik: Gestui
Auðunsson Birkiteig 13. Sandgcrði: Hjörtur Helgason
CJppsaiavegi 6. Mosfellssveit: Runólfur Jónsson Reyfcja-
Lundi. ' z
VESTURLANDSKJÖRDÆMI: — Akranes: Páli Jóhannsson
Skagabraut 26. Borgarnes: Olgeir Friðíinnsson. Stykkis-
hólmur: Erlingur Viggósson. Grundarf.iörður: Jóhann Ás-
mundsson Kverná. Hellissandur: Skúli Alexandersson
Ólafsvík: FJías Valgeirsson rafveitustjóri. Dalasýsla: Sig-
urður Lárusson Tjaldanesi Saurbæ
VESTFJARÐAKJÖRDÆMI: - ísafjörður: H.alldór Ólalsson
bókavörður Dýrafjörður: Friðgeir Magnússon Þingeyri
Súgandafjiirður: Þórarinn Brynjólfsson.
NORÐURLANDSKJÖRDÆMI: vestra: Blönduós: Guðmunrt-
ur Theódórsson Skagaströnd: Friðjón Guðmundsson Sauð
árkrókur: Hulda Sigurbjörnsdóttir. Skagfirðingabraút 37
Siglufjörður: Kolbeinn Friðbjarnarson Bifreiðastöðinni
NORÐURLANDSKJÖRDÆMl eystra: - Ólafsfjörður: Sæ
mundur Ólafsson Ólafsvegi 2 Dalvík: Friðjón'Kristinsson
Akureyri: Jón Hafsteinn Jónsson Þórunnarstræti 128
Húsavík: Snær Karlssom Uppsalavegi 29 Raufarhiifn: Arig-
antýr Einarsson skólastjóri.
AUSTURLANDSKJÖRDÆMl: - Fljótsdalshérað: Svemn
Ámason Egilsstöðum Scyðisfjörður: Jóhanri Sveinblöms-
son Brekkuvegj 4. Eskifjörður: Alfreð Guðnason Neskaup-
staður: Bjami Þórðarson bæjarstjóri Rcyðarfjörður
Bjöm Jónsson kaupfélaginu. Hornafjörður: Benedikl Þor
steimsson Höfn.
SUÐURLANDSKJÖRDÆMl: — Seifoss: Þómiundur Guð
mundsson Miðtúnd 17 Hveragerði: Björgvm Árnason
Hverahlíð 12. Stokkseyri: Frímann Sig-urðsson Jaðri V.
Skaftafcllssýsia: Magnús bórðarson Vik í Mýrdal Vest-
manuaeyjar: Tryggvi Gunnarsson Vesttnarmabraut 8
Afgreiðslustaðir happdrættisins í Reykjavík cru i Tjarnargötu
20 og Skólavörðustíg 19-