Þjóðviljinn - 08.06.1969, Blaðsíða 10

10 — MÖEWHJMffiN — Surmtrdagur 8. júní 1969.
ROTTU-
KÓNGURINN
EFTIR
JAMES
CLAVELL:
— Viltu siá um dálítið íyrir
mig? spurði hann.
— Já, já.
Kóngurinn dró upp veskið sitt
OR tók upp tíudalaseðil. — Farðu
og fir*«du Brant ofursta. I.itla
náungwvn með skeggið undir hök-
tmni. bú veizt. Fáðu honum benn-
an hérna,
— Veiztu hvar hann er?
— í námunda við fangelsið.
T>að er hann sem á að gefa Grey
gaetur í dag.
Tex brosti. — Ég frétti að ykk-
ur hefði lent saman.
-— Já. br.ióturinn leitaði á mér
rétt einu sinni.
— Það er hairt. sagði Tex og
klóraði sér * i Ijósum hárlubb-
anum.
— Satt segirðu. sagði kóngur-
imn hlæjandi. — Og segðu Brant
að hann’ megi ekki koma svona
seint næst. En bú hefðir átt að
vera þarna viðstaddur, Tex. Þessi
Brant er stórkostlegur léikairi.
Hann fékk Grey meira að segja
ttl að biðja mig afsökunar. Hann
brosti og dró fram fimm dali í
viðbót. — Segðu honum að þetta
sé fyrir afsokunarbeiðnina.
— Allt í lagi. Er þetta allt og
sumt?
— Nei. Hann sagði homim hvatr
hann gaeti fundið Barry majór,
síðan fór Tex og kónigurinn hag-
ræddi sér í stólnum á ,ný. Eigin-
lega hafði þetta verið allra hag-
stæðasti dagur.
Grey flýtti sér eftir stígnum
og upp þrepin að bragga númer
|extán. Það var næstum kominn
matartimi og hann var skelfilega
svangur. •
( ^er^pimir voru farnir að raða
sér upp. Grey flýtti sér að fíetl
sínu og sótti könnurniar sínar,
krús, skeið og gaffal og stillti
sér í röðina,
— Af hverju er maturinn ekki
kominn? Spurði hann manninn á
undan sér.
— Hvemig í fjandanum ætti
ég að vita það? sagði Dave Dav-
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðsl ustof a
Kópavogs
Hrauntungu 31 Simi 42240
Hárgreiðsla Snyrtingar
SnyTtivörur.
Fegrurarsérfræðingui é
staðnum.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
L.augav 18. III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16
Perma
Hárgreiðsiu- og snyrtistoía
Garðsenda 21 SÍM! 33-968
en hranalega. Málfar hans gaf tíl
kynna Eton eða Harrow og hann
var hár eins og bambusstöng.
— Ég spurði bara, sagði Grey
gramur. Hann fyrirleit Dajven
fyrir málfar hans og frumburð-
arrétt.
Eftir klukkutím.a bið kom mat-
urinn. Maður hélt á tveim dunk-
um fram fyrir röðina- í þeim
bafði áður verið bensín. Nú var
annar hálffullur af hrísgrjónum,
hinn fullur af súpu.
Mennimir þokuðu sér nær
hver af öðrum og aðgættu ná-
kvæmt skemmtana. En skaimmt-
4
amir voru alltaf eins. Bolli af
súpu og krús af tei á mann. í»eir
borðuðu hratt og þegjandi. Maðk-
arnir i hrísgrjónunum voru að-
éins nærmgarauki og ormar eða
skordýr voru fjarlægð reiðilaust
úr súpunni, ef eftir þeim var tek-
ið. En fíestir ■ li’tu ekki á súpuna
eftir fyrsta tillitið til að að-
gæta hvort í henni væri fisk-
biti.
En þótt skammturinn væri að-
eins súpa og hrísgrjón, gátu
mennimir í búðunum slundum
útvegað sér kókóshnetu eða ögn
af niðursoðnu nautakjöti, sard-
inu, hálfan ba.n,ana eða jafnvel
egg til að blanda saman við hrís-
grjónin. Egg voru sjaldgæf. Einu
sinni í viku fékk hver maður egg
ef hænsnin í búðunum verptu
samkvæmt áætlun. Það vair háí
tíðisdagur.
— Hlusiið á mig, piltar! Spence
höfuðsmaður stóð í bragganum
miðjum en rödd hans heyrðist út
fyrir. Hann beið þar til allir
voru komnir inn. — Við þurfum
að leggja fram tíu merni í skóg-
arhögg á morgun. Hann kross-
aði á listann sinn og kallaði upp
nöfnin. — Marlowe? Ekkert svar.
— Veit riökkur hvar Marlowe er?
— Ég held hann sé með deild-
inni sinni, sagði Ewart.
— Viljið þér segja honum að
hann eigi að koma í skógarhögg
á morgun.
— Já.
Spence fór að hósta. Aslhminn
var með versta móti í dag og.þeg-
ar kastið var um garð gengið
hélt hann .áfram: — Fangabúða-
stjórinn talaði aftur við jap-
amskia hershöfðingjann í morg-
un. Hanm fór fram á stærri mat-
arskammta og bað um lyf en
fékk synjun eins og vanalega.
Hrísskammturinn verður óbreytt-
ur. Spence leit út um dyrnar og
gekk úr skugga um að báðir
verðimir væru á sínum stað. Svo
lækkaði han.n róminn og menn-
imir hlustuðu í ofvæni.
— Bandamenn eru um það bil
hundrað kílómetra frá Mandialay
og þeim mdðar stöðugt áfram en
Japamimir hörfa. Bandamenn
sækja fram í Belgíu, en veðrið
er slæmt. stórhríð. Á austuirvíg-
stöðvunum er sömu sögu að
segja, Rúsisarmir sækja fram eins
og fjamdinm sjálfur og búizt er
við að þeir taki Krakow næstu
daga. Bandaríkjamenn sækja
fram við Mamila. Þeir eiru í nánd
við — hamn hikaði og reyndí að
rifja upp nafnið — ég held það
sé Agnofljót á Luzon. Þetta er
allt og sumt. En það er gott.
Spence var feginm því að þetta
va.r afstaðið. Hann lærði frétt-
iroar utanað daglega á fundi
braggastjóranna, og í hvert skipti
sem bamm þurftí að endurtaka
þær, bogaði angisdarsvitinn af
honum. Einn góðan veðurdag
gæli slefberi komið upp um hanm
og sagt óvinimum að bann væri
einn þcirra sem léti fréttimar
ganga og Spence vissi að hann
væri ekki nógu sterkur tíl áð
þegja. Eða þá að Japami heyrði
hann leysa frá skjóðunnd og
þá ...
— Þetta er allt og sumt, fé-
lagar. Spence gekk að koju sinni
og honum var óglatt.
Sólin var steikjandi heit. Enn
voru tvær stundir þar til regnið
kæmi.
— Er þetta í lagi, lag®i? spurði
Tinker.
— Stórfínit, sagði kón,guirinn
þegair hann borgaði. — Þakka þér
fyrir, Tink. Hann reis upp úr
stólnum. settí upp hattinm og
kinkaði kolli til Tinkers og of-
ursfans. sem beðið hafði þolin-
móður eftir klippingu.
Báðir mennimir störðu á eftir
honum.
Kóiigtirifin gekk rösklega heim-
leiðis eftir sitígnum. Hann var
hæfilega soltinn og var að hugsa
um demantinn. Það yrði ekki
auðvelt að koma þeim viðskipt-
um í kring. en hann yrði að
reyn.a. Þegar hamn nálgaðist, sá
hann ungan mann sem sat á
hækjum fyrir utan stíginn og tal-
aði við innfæddan mann á malay-
ískti. Hörund mannsins var mjög
útitekið og það mótaði fyrir
vöðvunum undir húðinni. Hann
vair herðabreiður og lendagrann-
ur og var aðeins klæddtw mittis-
skýlu.
Malajinn Mustaði með athygli
á manninn, síðam hló hann, sýndi
í sér tenn.umar sem voru litað-
ar af beteþ og svaraði á móður-
máli símu og lagði áherzlu á orð
sín með handahreyfingum.
Kóngurinn skildi aðeins orð og
orð á stangli, því að hann kunni
eteki mikið í malajísku og hanin
varð að bjarga sér á samblandi
aí malajískiu, japömsku og pidgin
ensku.
Kángurinn gekk hugsi imn í
skálaon.
Dino lá í fletí sínu og mókti.
Hann var lítill, þeldökkur mað-
ur með hæruskotið hár og fljót-
andi auigu. Kón.gurinn fann aug-
un hvíla á sér og sá bros Dinos.
En augun brostu ekki.
í innsta homi braggans leit
Kurt ttpp frá buxumum sem hann
var að reyna að bæta og spýtti
á gólfið. Hann var með gulbrún-
air, robtulegar tennur og hann
spýtti alltaf á gólfið. Engum var
um hann gefið, vegna þess að
hann vildi aldrei fara í bað. I
miðjum skálanum sátu Byron
Jones og Miller og tefldu skák
eins og ævinlega. Báðir voru
naktir. Þegar vöruflutningaskip-
ið sem Miller var á, varð fyrir
tun durskeyti fyrir tveim árum.
hafði hann vegið tvö hundruð
áttatiu og átta pund. Hamm var
sex fet og sjö þumlungar á hæð.
Nú var hamn hundrað þrjátíu og
þrjú pund að þyngd og felling-
armar í maga.skinninu héngu
niður fyrir kynfæri hans. Það
kom blik í blá augu hans þegar
hann teygði sig eftir riddara.
Byron Jones færði riddarann í
skyndi og nú sá Miller að hrók-
urinn hans var í hættu.
— Þú liggur í þvi. Miller, saigði
Jones og klóraði í frumskógasár-
in á fótleggjunum.
— Farðu til fjandans.
Jones hló. — Sjóherinn sdgr-
ar ævinlega kaupskipaflotann.
Max sat enn hjá rúmi kóngs-
ins og stóra. svarta kassanum
sem vair hlekkjaður við það.
— Fínt er. Max, sagði kóngur-
inn. — Nú máttu draga þig í
hlé.
— Gott, sagði Max og leit á
hann brúnum, eirðarlausum aug-
um.
Kóngurinn tók ósjálfrátt upp
tóbaikspunginn sinn og gaf Max
dálítið af tóbaki.
— Þa.kk fyrir, sagði Max.
— Já, reyndar, Lee bað mig að
skila að hann væri búinn að
gamga frá þvottinum þínum.
— Þakk fyrir. Kóngurimn tók
upp sígarettupakka og amdartak
varð dauðaþögn í skálanum. Áð-
ur en kóngurinm var búinn að ná
í eldspýtur var Max til reiðu með
kveikjaranm sinn.
Tökum að okkur
viðgerðir. breytingar, viðbyggingar, gler-
ísetningu og mótauppslátt. Útvegum einn-
ig menn til flísalagninga og veggfóðrunar
Athugið: Tökum einnig að okkur verk upp
til sveita. — Vönduð vinna með fullri
ábyrgð. — Sími 23347.
A
EMAÍU3Í
STAÐ
fáOS þér íslenzk gólfteppi fró:
TEPPAHUSIfl
TEPPIif
ZUtirna.
Mm
Ennfremur ódýr EVLAN feppf.
Sparlð fíma og fyrirfiofn, og verzfið á einum sfað.
SUÐURLAIMDSBRAUT10. REYKJAViK PBOX13111
LáliA «kkki .*k«mimdar karlöTlur koma yðiir
i vonl skap. IVoiið COLMANS-kartöfludufí
SKOTTA
— Er þér ekki sama þótt þú fleygir símareikiningunum í nsestu
öskutunnu?
HÚSAÞJÓNUSTAN s.f.
íí&r MÁLNINGARVINNA ÚTI — INNI Hreingerningar. lagfærum ým- islegt s.s. gólfdúka, flísalögn, mósaik. brotnar rúður o fl. Þéttum steinsteypt þök. — Bindandi tilboð ef óskað er.
SÍMAR: 40258-83327
HÚSEIGENBUR
Tek að mér að skafa upp og olíubera úti-
hurðir og hverskonar utanhúss viðar-
klæðningu. — Upplýsingar í síma: 20738.
Gallabuxur,
molskinnsbuxur
skyrtur — blússur — peysur — sokkar — regn-
fatnaður o.m.fl.
Góð vara á lágu verði. — PÓSTSENDUM.
O.L. Laugavegi 71
Sími 20141.