Þjóðviljinn - 06.12.1969, Blaðsíða 10

\

Laugaaidiasuír 6. de&ömiber 1960.
INGA HAMMARSTRÖM
STJORNU-
HRAP
13
eiitruðuim athugasemdum á
þýzku sem enginn heimia gat
ekiliö og nokkrum sinnum sáum
við Lásu gráta.
Vid Mari voruim viökvæm og
tiMinningarík börn og þettahaföi
sín áhrif á okkur, og við höfðum
einihverja hugmynd um að líf
Lisu væri þrungnð harrni ogsórg.
Þegar hún lék á óbóið fyrir okk1
ur, hrinum við eins og smágrís-
ír og mamma varð að biðja
hana að hætta því.
Við skildum ekkert hvernig
afstööu Dettis tiil Lísiu var varið,
og atburðimir í brúðkaupinu
komiu ölium gersamllega á óvart.
Fyrst hafði Detti nedtað að taka
þátt í veizlunnd og setið í fýlu
úti í grif>aihúsi- Svo hatfði hann
allt í einu sínt sig. hvattur til
dáða af kom bren n iví n sflösk u n n i
sem piltarnir höfðu falið úti í
gripahúsd. Hann var rauður í
framan, klæddur gömilu redð-
stígvélunum hans ^pabba- Hann
hrópaði loðmæltur: „Heil Hitl-
er“ og „Til helvítis með júða-
pakkið" og ýmislegt amnað á
þýzku, sem við skildum ekki.
Við skildum ekiki heldur það
sem hann sagði á sænsiku. Svo
framandi og annarlegt var allt
þetta í friðsælu umihverfinu og
allir sátu agndofa-
Detti var fjarlægður í skyndi
og strax sama kvöldið varhann
settur upp í jámbrautarlest ul
Vínar.
. Þetta varð því ekki sérlega
skemmtiie'gt brúðkaup. Hftir þessa
leiðindaalJburðd fóru ailir að tala
hver upp í annan, taugaóstyrkir
og yfirspenntir, en ekiki tókst -íð
ná aftur hinum rétta hugblæ.
Brúðurin sat þögul og bledk
og geymdi hugsanir sinar '«g
kenndir ba.kvið stjarfa gnimu.
Við sáum Detlef Hauíer aildr-
ei fraimar.
HARGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31. Simi 42240
Hárgreiðsla. Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Fegíunarsérfræðingur á
staðnum.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18. III. hasð (lyfta)
Simi 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtisitofa
Garðsenda 21 SÍMI 33-9-68
CHMI'
En við heyrðum minnzt á hann
löngu seinna.
Það voru ekki sérlega ámægju-
legar fréttir sem við fengum
aí honum. Reyndar var þaðlög-
reglan sem setti sig fyrst í sam-
band við oitokur.
Interpol lýsti eftir Detlef
Haufer og sænski lögregluþjónn-
inn írá öryggislögregilunni sem
kom heiim tii okkar þennan
haustdag 1945 hafðd ýmdslegt að
seigja um athafnir Dettis okkar.
Það kom á daginn, að hann hafðd
reynt að komiast í þýzka herinn
en var vísað frá vegna ómóigrar
líkamshreysti — þegar frá leið
urðu kröfurnar ekki eins harð-
ar, en rétt fyrir stríðið var val-
ið og hafnað og þeir hæfustu
teknir- í staðdnn hafði Detti gieng-
ið í SS og með tfmanum lent í
einni af alræmdustu útrýming-
arsveitunuim, þar sam hann hafðd
hagað sér eins og sannkaillaður
marðengill. Hann hafði lá/ka
fengið viðurmefnið „Engillihn"
vegna þess hve ljós hann var
yfirlitum og gramnur á vöxt.
Ýmiislegt benti til þess að
hann hefði flúið til Svíiþjóðar í
rinigulreiðinni í strxðsilok, senni-
lega búinn fölsku sænsiku vega-
brófi og almiklu af stolnum pen-
ingum og guili sem hamn hafði
komiizt yfir 1 tannlæknadedjld
fanigabúðanna. Hann talaði
sænsiku eins og innfæddur og
hafði aila möguleika á að kom-
aet hjá uppgötvun.
Við höfðum eitokert séð tit hans-
Jafnvel þótt hann heifði komið
til Svíþjóðar hefðd hann sízt af
öllu. leitað ti'l oktoar. Móðirokik-
ar var dáin fyrir mörgu-m árum
og paibbi var feginn því, að hún
skytdd aldrei hatfa fengáð að vdta
þetta um fósturson sinn.
Það hafði liðið um það bil
misseri, og þá höfðuim við feng-
iö aðra heimsóíton. Það var mað-
ur úr einhverri sérstaikri rann-
sóknarnefnd í saimibandi við fórn-
arlömlb nazismans. Hanm hafði
spurt næstum sömiu spurnjnga
og hann haifði getað aukið við
fróðtedkinn um athafndr Dettis í
famgabúðunum mieð óhugnanteg-
um lýsingum samikvaamt skýrst-
um sem urðu æ umtánigsmeiri.
En við höfðum emn hvorki séð
hann né heyrt og gáturn engar
upplýsingar gefið.
Og smám samam gtteymdum
við Detti. Mér hatfði etflkd dott-
ið hamn í hug í mörg ár, þangað
ti) mér barsit í hemdur þetta.póst-
]i;ort með safcleysislegri imrynd af
smábæjartorgi, sem gaf til
kynna að hann væri eif til vill
ó. lífii og héldi sig í Svíþjóð.
Var þetta ás'tæðan til þess að
Mari hafði haldið brortt úr þess-
um bœ' svo skyndittegaogóivænt?
Hafði hún sett sig í siamband
við Detti og látið hamn vita að
hún hefði þekkt hamn aftuv?
Kannski hafði hamn ógnaðhenni
og hún einfaldlega reynt að fllýja?
Hatfði hann áikveðið í sikyndi að
giera hana óskaðlegia? Hann
myndi tæplega taka það nærri
sér að myrða aðra miainneslkj'U —
hann sem hafði orðið þúsundum
aö bana á miW'U óhuignamlegri
hótit en með sikoti í hjartaistað!
Næstu daiga fór ég í nokkrar
verksmiðjur og menntaskótta bæj-
arins. Ég var boðin heim til Ker-
stiimar og Bos Blidberg eitt
kvöldið í geysdlega rfkmamnlega.
mátttíð með huimari, laxi og
styrju'hrognum ásarnt rjúpu, sam,
húsbóndinn státaöi af að hafa
skotið sjálfur, án þess að hafa
hugmynd uim að með því glátaði
hann vináttu minni að eilífu-
Það virtust vera síiielld boð í
þossum bæ. Það var eins og fólk
kynni ek/ki artmiemnilega við, sig
nema að heiman.
Innbúið hjá Blid'berghjónunum
var ríttflmiannlegt en eikki eins
smeklklegt og heima hjá Elenu
sem hetfur þó að miinmsta kosti
ön ggt litaskyn og ^ilfinningu
ft'rir. gæðum. Yfdr skrautíeg'um
arni hókk málverk af Kerstinu
— eins og hún sjáttf í ríflegri
líkamisstræð, starandi á einhvem
skelfdan, norrlenzkan máttara,
stm hafði mótþróalaust leyít
henni að hjúpa sig einhvers kon-
ar spænsku sjali, sem, setti ein-
hvern annarlegan svip á allt
verkið.
Menntaskólaihúsið var á fatt-
legum stað við árbakkamn og ég
geitok um bygginguna í fylgd með
Ake og Ingrid sem fórnuðumér
sitt hvorum hártítfmanum og
buðu mér auk þess í hádegis-
verð í skólanum undir vakandi
augnaráði þúsunda táningaaugna-
Ég samgladdist, þeim yfir hin-
um fallega vinnusitað, en hrtfn-
ing mín virtist engan hljiólm-
grunn fá hjá þeim. Það var
augljóst að þau tounnu ertflki sér-
legia vel við sig, hvorikd í skól-
anum né í bænum. Mér skild-
ist einna helzt að þau gætu efcki
femgið menningarþörf siinni furtl-
nægt á staðnum.
— Við reynum auðivi'tað að
gera það bezta úr þessu, sagði
Ingrid með þungbúinni laust,
rétt eins og tólf barna móðir
vœri að skýra frá því að hún
reyndi að saurna upp úr gömlu-
— Við reynum hvaö við get-
um að vefcjamenningairóhugahjá
fiól'kinu, en það er vandþakikttátt
verk. Við höfum stotfniað félög
sem reyna að fiá hingað menn-
ingarpersónur (iíom hún enn
með þessar menningarpeirsónur
sínar! Þetta virtist einsttsonar
meinloka hjá henni — hún
smjattaði á orðinu eins og vín-
smakkari' með dreitil af dýrind-11
is víni á tungunni) — og auð-
vitað hölfum við áskriftarmiiða í
ríkisleikihúsið. Leikihús er þó
alltaf lei'kihús.
Síðustu staðhæfingúnni var ó-
gierle'gt að andmœla þótt ég gæti
ekki álimennilega skilið hana.
Ðf til vili hef ég verið hálf
ringluð á sivipinn, því að Ake
fór að reyna að útskýra.
— Við höfum alltaif haft.miik-
inn áhuga á leitohúsinu. Kvik-
rmyndir og sjónvarp geta aldrei
sttfláipað sömu tengsil við sjálft
verkiö og leikarama eins og
leittchúsið.
Ég horföi spyi-jandi á hann.
Þetta umtart. um tengsil við leik-
arana snerti streng í húga mér.
Eí hann nú • . . Nei, annars,
Mari hafði sagzt vera „dulbú-
in“ þegar hún hitti mairgnefindan
mann og hann hetfði ekiki haft
bU'gjmynd um að hún væri fræg
leitokona. Að vísu gait verið að
hann hefði alls ekiki látiðblertflkj-
ast — að hann hefði aðeins látið
sem svo væri, vegma þess að
hann sá að Mari hafði gaiman
ait öllu saman. Kannsld hafði
hann skilið að hún hreifst fyrst
Cig fremst al' aö hann skyldi ek'ki
vita að hún var landsfræg —
að hún var aldrei þessu vant
metin sem hún sjáltf.
Huigur minn hatfði reiikað tatts-
vert frá umtalsetf'ninu, en ég
varð mér rétt einu sinni lil
minnkunar þegar Ake spurði mig
með hörkulegum slflóiastjórasvip
hvað ég hefði séð af sýninguim
leikársims í höfuðbonginni.
Áður en ég áttaði mig var ég
búin að viðurkenna að ég hetföi
ok'lá séð neitt atf ledksýnimgum
haustsins og í eima skiptdð sem
ég hefði farið þessa tveggja
mílna leið til Stokkhólms mer
til andlegrar upplyftingar, hafði
ég lent í næturtolúbb með ó-
hemju lítilfjörlegri nektarsýn-
ingiu, en skemimiti mér samit al-
veg konungrtega.
Ég gat lesið Vonbrigði og allt
að því viðibjóð í augum Ákes.
Ingríd hélt smáreiðilesitur um
þaö að yfirileitt væri það fól'kid
utan af' landsbygigðinni sem
sækti leikhúsin í Stoiktohólmi, og
Stokkhölmsbúarnir sjáilÆir hefðu
engsn smekk tfyrir þeim miemn-
ingairverðmætum sem'stæðu þeim
tii boða.
SÓLÓ-eldavélar
Framleiði SÓLÓ-eldavélar af mörgum stærðum og
gerðum.. — Einku'm hagkvæmar fyrir sveitabæi,
sumarbústaði og báta.
Varahlutaþjónusta.
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhólfa
eldavélar fyrir smærri báta og iitla sumarbústaði.
ELDAVÉL AVERKSTÆÐI
JÖHANNS FR.
KRISTJÁNSSONAR h.f.
Kleppsvegi 62 - Sími 33069 |
Husbyggjendur. Húsameistarar. Athugið!
„ATERMO
— tvöfalt einangrunargler úr hinu heims-
þekkta vestur-þýzka gleri. — Framleiðslu-
ábyrgð. — Leitið tilboða.
ATERMA Sími 16619 kl.
10 -12 daglega.
Trésmiðaþjónustan
vedtrr húseigendum fullkomna viðgerða- og við-
haldsþjónustu á öllru tréverki húseigna þeirra,
ásamt breytingum og annairri smíðavinmu úti sem
inni. —r SÍMI 41055.
llLOSSOM-rskmáhBiFiíair:
z V
hríur. endlst betur
Svefnbekkir — svefnsófar
fjölbreytt úrval.
□ Beztu bekkimir — bezta verðið.
□ Endurnýið gömlu svefnhúsgögnin.
S VEFNBEKK J AIÐ J AN
Laufásvegi 4. — Sími 13492.
Tll ALLRA FTRflA
Dag* viku- og
mána&arglald
L2IL

M
BÍLALEIGAN .
tÆ
i