Þjóðviljinn - 01.03.1970, Qupperneq 11

Daginn áöur en ég koim til
Akureyrar var Heikla hin nýja
afhent eigetidum sínuim, og
næstu daiga á oftir var uppi
fótur og fit í bænum. Allir þeir
sem vettlingi fengu vaJdið
komu tiii að sikoða þennan
glæsilega farkost, fóttk semátti
langt að lét sig ekiki um að aka
tugi kílómetra til þess airna, og
svo virtist sem flestir Eytfirð-
ingar teldu sig eiga eitthivað í
skipinu.
Heklan lá úti á Pottllinium,
o gverið var að búa bana und-
ir fyrstu Reykjavíkurferðina,
þegar é@ leit inn á atttiaifna-
svæði Slippstöðvarinnar h.f. —
Bkki var ætlunin að forvitn-
ast um þetta nýja skip ein-
vörðungu, enda höfðu fjöl-
margir fróttamienn verið þama
á undan mér og fengið flestar
þær upplýsingar, sem miátti
skiptu. Ég tók því þann kost-
inn að spyrja dálítið um fýr-
irtækið sjáltft, gaign þess og
nauðsynjar og framitíðarverk-
efni- Fyrir svörum vairð'Gunn-
ar Ragnai*s, 'ánnar a£ tvedmur
framikvsemdastjórum fyrirtæk-
isánsi, hinn er Hallgríimur
Skaptason, en Skaipti Áskolsson
er forstjóri.
— f>að hefur orðið nokkur
dráttur á aflhendiingiu Heklunn-
ar?
— Já, það er nétt, ýtmáslegt
heflur orðið tii þess að tefja
hana, m.a. verkfölll, hafís, sem
torveldaði fiutninga hingað,
vinnuafisisfcortur, o.fl. — Aðai-
drátturinn varð þió sökum þess,
að skrúfan, sem við pöntuðum
frá fyrirtæki einu í Hollandi
kom miklu seinna en um var
samáð. Hún átti að korna í júií
í sutmiar, en kom ekki ,fyrr en í
október.
— Þið eruð komndr fram úr
upprunalegri kositnaðaráætilun,
a.m.k. miðað við fcrónutölu?
— Við sömiduim upphafilega
um srniíði tveggja strandiflerða-
skipa fyrir rúmlega 112 milj.
kir., en verðið var þó háð gieng-
isbreytingum og öðrum svedfl-
um. Nú hefiur • bygginganefnd
skipanna .tekið á sig stouildbind-
ingar gagnvart okkur, sem
nema 148 miljónum kiróna, en
við höfum heldur ettdki farið
varhluta af verðsveiflum. Hitt
skipið er líka komið talsvert
áieiðis, en hvenær því veirður
lokið oig hver heildaifcostnað-
urinn verður, er erfitt um að
spá.
— En þdð teljið ykttour efcki
komna yfir miamkið?
— Nei, það gierum við eikfká,
hvemig sem verður.
— Hver er heildarkostnaður
Hekllunnar?
— Það get ég ettdki sagt. Ettdci
svo að skilja, að það séneitt
leyn^armiál, en sfkipin tvö eru
að rr.iklu Ieyti unnin sem eln
heild, og kostnaðurinn hefiur
því ekki verið sundurliðaður.
— Þú minntist á, að yfckur
heffði skoft vinnuafl. Hvemig
kemúr það heim og saman við
afvinnúlpysíð, siem hér ríkir?
— Það, sem okkur vantar
einkum eru plötusmiðir, og
menn með þá tæ'knimenntun
eru efcki nægilega margir. Raun-
ar væri hægt að þjálfa jám-
smáðd í rafsuðu á einu áiri, en
það er ekki' tefcið gilt. Við
höfum reynt ‘að fá rafsuðumenn
úr öðrum lapdsihnutum til starfa
hér, en það .strandar venjulega
á því að h ú snaDði sskortu r eir
rmikill í bænum. Ef verkefnin
hér aukast, verðum við á ein-
hvern hátt að fá bætt úr þessum
skorti- Við'.gætum bœtt við
- ofckur núna 30-40 manns, en
ef við förum. út í togarasmíðar
þyrftum við að fá miklú meira
vinnuafl.
— Heldurðú að togarasmíð-
ar verði næstu verkefni yldk-
ar?
— Við höfum fuillan hug á
að taka að okttcur smíði á skut-
togaraseríiL m, en vitaskiuild fer
Nýja strandferðaskipið í smíðum.
Rætt við Gunnar Ragnars fram-
kvæmdastjóra Slippstöðvarinnar hf.
það ekki aigerlega eftir oktour,
við verðum að hafa kiaupend-
ur. Eins og þú veizt hefurtog-
araútgerð ekki þótt sérstakiega
haigkivæm að undanfömu, en nú
er að rætast úr þessu, og afl-
inn að glæðasit, og það erbara
tímaspursmái, hvenær verður
byrjað á fýrstu skuttogurunum.
— Teiurðu, að við fsiending-
ar séum færir um að sirwíða
öll olkkar fiskisikip sjállfir?
— Já, það er ég fiullviss um,
og efcki aðeins þa,ð, á þessu
sviði eigurn við að vera veit-
andi en ekttd þiggjandi. Það
færist nú óðum í vöxt að menn
slkipti tækniþekkingu milli
landa. Sumar þjóðir láta öðr-
um í té þá þekkinigu, sem þær
búa yfir, en fá annað frá þeim
í staðinn. Á sviði fisifcveiða er-
um við þróaðir, eigum að
miinnsta kosti að vera það í
krafti reynslu okkar. Og ég tel
ful'la þörf á að við færum okttc-
ur þetta i nyt, eins og við giet-
um. Við eiguim að geta simíð-
að fiskiskip fýrir eriendar
þjóðir, sem hafa rninni reynsttu
en við í fiskveiðum og ekki að-
eins það, við eigum að leglgja
fram með skipunuim tæknilega
aðstoð á þessu sviði, m.a. með
því að útvega skipstjóra á bát-
ana og ráða þá utan um tíma
til að kenna hinuim erlendu að-
ilum.
— Hefur Slippstöðin ef til
vill hasttað sér vöil erlendis?
— Við gerðum nýlega tiiboð
í 5 rækjubáta fyrir Brasilíu-
menn Ég vedt ekki hvað úr
því verður, en þeir tólku þessu
vel, a.m.k. til aið byr.ia mieðog
voru frettcar hrestsir yfir verð-
inu.
— Hvað um önnur fyrirsjá-
anleg verikefni?
— Varðandi nýsmíði á sttrip-
um er ekkert ákveðið enn seim
------------------------------
komið er. Við ttiöfum rejyndar
mikið verið aö hugsa um 2iþús.
tonna flutningaskip fyrir SlS,
en það er ýmisiegit, sem þarf
að verða ljósara, áður en ful!-
ráðdð verður, hvort það verð-
ur simíðað hér eða ekki- En
við erum mieð ýmis önnur
verkefni, viðhald og breyting-
ar á stórum sfcipum og simóum
— m.a. erurn við núna að
lengja fllóabátinn Baildur. Svo
höfúm við alls konar Viðgerð-
arþjónustu Að undanfömu
hefur verið mieira en nóg að
gera hér, sérstaklega vegna
strandferðaskipanna, en aðrar
framkvæmdir hafa líka verið
með mesta móti. En áður var
útlitið nolakuð svart. Það var
bókstaiflega elölcert að gera, um
það leyti, sem við skrifuðum
undir samninginn um strand-
férðarskipin. Við gripum þó
aidrei till þess úrræðis að segja
stanfsfólkinu upp, heldur lét-
um það vinna við bygginga-
fraimkvæmdir, þegar sem, minnst
var að gera. M.a. var þá sköp-
uð aðstaða til þess að byggja
sfeip allt að 2ja þús. tonn inni.
— Hvað vinnur margt manna
hjá ykttcur eins og stendur?
— Um 180 rnanns, fiulitrúar
flestra iðngreina. Fyrirtœkinu
er skipt í deildir, tækn.ideild,
véla- og rennideild, tvær píötu-
smíðadeildlir, raiflmiagnsiverttcstæði
og skipadeild, innréttingadeild,
innkaupadeild, verkamianna-
vinna og verzlun og birgða-
deild — gjic.
stefnubreytingu hjó verksmiðj-
unni?
— Við höífuim flramleitt aliar
tegundir af sikóm, alit firá
baimaskóm upp í sverustu fjall-
gönguslkó, en innifiutninigurinn
hefur orðið táll þess að viðhöf-
um tekið upp medri sérhæf-
ingu í surnu, og miinnkað
framieiðsiu í öðru. Nú leggjum
við mest kapp á framleiðslu á
karlmamna og bamaskóm, en
hugsum mdnna um kvenfólkið,
því að við höfum elklki bólmagn
til þess að sinna siíbreytileigum
kröfum þess um útilit á skóm.
En auðvitiað reynum við að
fylgjast sem miest með ta'zk-
unni. Maður þyrfiti eiginlega að
vera með annan ílótinn í Pai-ís.
Annars sníðum við helzt eftir
þýzkum fyrirmyndum. Þjóð-
verjar standa rnjög framarttega
í sttcógerð, bæði hivað snertir
efnisgæði og formfegurð.
— Hefur elklki borið á því, að
fólk hundsi íslenzka skó, eiftir
að innflutninigurinn heiltist yf-
ir okttcur?
— Það er þá helzt kvenílóllik-
ið. Því lílkar heizt ekiki varan
nema hún sé mieð einhverju
glresilegu vörumenki. Sumar
Verksmiðjur hér á landi fram-
leiddu áður undir útlenzkulleg-
um vörumerfcjuim, og þó virt-
ist allt ganga vel. Iðunn ernú
eina skóveifcsmiðjan í starf-
ræksiu í iondinu.
— Ykkur hefur eikki dottið í
hug að setja vörumerki eins og
Anita og Gabriettla á yttdkar
vörur?
Veriisimiiðjiustjóramir verða
allir dálítið skrýtnir ó svipinn,
og finnst ef til vilil rammís-
lenzkum saimivinnufyrirtækjum
misboðið mieð þessari tillöigu,
Richard * íálcur af skarið, og
segir að þeir hafi allir verið
harðir á því, að framieið'a
undir sínum eigin vörumerkj-
■um. og hinir tafca í sama streng.
—Ei. þrátt fyrir auknasam-
keppni, teljum við okttcur all-
Taflið barst loks að EFTA,
og mennimir létiu engan bil-
bug á sér finna, þrótt fyrir
yfirvofandi aukna samkeppni,
og ýmsa erfiðleika, siern EFTA-
aðildin hlýtur að hafa í för
mieð sér. Þedr vildu þó ekki
fiuliyrða neitt um hugsanlegar
breytingar á framieiðslu og
rekstri, en Bjöm Viggósson
saigð hins vegar, að aukinsam-
keppni myndi bafa í för með
sér „ódýrari vöra, betur rekin
fyrirtæki og bættan þjóðarhag"
Vonandi hefur hainin þar haft
lög að mæia.
Þótt fyrirtækin starfi sjálf-
stætt, hvert á sínum báti, hafa
þau gjaman samflloti M.a. hafa
þau samieiginlÐgt . bókhaid,
fundarsal-, o.ffl- og oft er litið
á þau, $em eina hedld. öll eru
þau a.m.k. grundvöttiuð á sömu
hugsjón og hafa verið byggð
upp af framsýni og dug, og
ekki sízt ótodlandi trausti á
lamddð,- gæðd þess og gjafir.
Kbe.
«>
Umboðsmaður
Þjóðviljans á
Akureyri er
Rósa Dóra
Helgadóttir
Glerárötu 2 a
sími 1 1 485
\mm\
travel
•PN
•3 *
S*
§ 5
§ I
8 f
S?
*o w
*C «e
£ &
ferðasknfstofa bankastræti 7 símar 16400 12070
PÁSKAFERÐIRNAR VINSÆLU
Mallorka - Kanaríeyjar - London
16—17 dagar — Brottför 25. marz. — Vehð frá kr. 16.500,00
• Vinsælustu páskaferðimar í meina en áratug. Hægt er að veija
um tveggja vdkna dvöl á hótelum eða lúxusíbúðum á Mállorka
— eða á Tenerife, Kaniaríeyjum.
• Mallorka er fjölsóttasti ferðamannastaður Evrópu. — Þar er
sjórinn, sólskinið og veðráttan eins og fólk viii hafa það. Eittíft
srumar er á Mallorka, þar falla appelsínur fuliþroskaðar a£
trjánum í janúar. Sumarparadís árið um kring. Fjöltoreytt
skemmtanalíf. — Kanaríeyjar eru víðfrægar fyrir náttúrufeg-
urð, og milda veðráttu.
• Þegar er búið að panta um þrdðjung af iausum sætium. Pantið
strax og notið tækifærið til að fá ódýran sumiarauika meðan
páskahretið gengur yfir á Isiandi.
Fararstjórn: Skrifstofa SUNNU í Paimia og Jón Helgason á
Kananeyjum. — Reglulegar Miallorlcaferðir hefjast um pásk-
ana. — Brottför hálfsmánaðarlega.
sunnal ferðirnar sem fólkið velur
ALLRA
VAL
Sunnudaigur 1. rniarz 1970 — ÞJÖÐVIUINN — SlÐA 11
/ skipasmIðum eigum viðað
VERA VEITANDi EKKIÞIGGJANDI
Verksmiðjur SÍS
Framhald af 5. síðu
faiislega séð- Næstu árin dró
dállítið úr framleiðslunni og
hefur hún verið þetta 67 — 70
þúsund pör á ári, en þessum
samdrætti olli aukinn innflutn-
ingur.
— Heflur þessd innflutningur
komið til leiðar einhverri
vel stæða, — segir Richard.
Viðskiptaivimr ókikar, kaupfé- .
lögin, p>anta jafnvel meira en
við getum afgreitt, en aðstaða
batnar auðvitað mjög, þegar
nýja verksmiðjuhúsið verður
tekið í noktun.
i