Þjóðviljinn - 17.02.1971, Blaðsíða 10

10 SÍÐA — ÞJÖÐVIIaJIINíN — Miðviluídagtir F7. febnúafP tSŒU
Frederik Hetmann
— Ég ætla ekki að svíkja þig.
Vertu alveg rólegur. Og við
finnum áreiðanlega hana móður
þína, við leitum bara í hverjum
Mefa, því að einhvers staðar
hlýtur hún að vera. Ég verð hjá
þér þangað til við erum búin
ad finna hana.
Þegar lestin stanzaði á næstu
stöð, fann hann móður sína.
Og á morgni fjórða dags rann
lestin inn á aðaijámbrautar-
stöðina í Munchen. Þau gengu
gegnum borgina allan daginn.
Veðrið var gott. Þótt húsin væru
hrunin og sundurskotin, fannst
honum allt glaðlegira, bjartara
og hiýlegra en í Berlín.
Móðir hans sagði honum hvað
eftir annað að hættan væri ekiki
liðin hjé enn. Þá fann hann
hvemig maginn dróst saman
eins og í brampa og fætumir
urðu máttvana og skjálfandi.
Hann rejmdi að berjast gegn
þessu, hann hafði grun um að
hann yrði að hugsa um eitthvað
annað, én hann vissi ekki um
hvað.
Þegar fór að rökkva settust
þau á þekk í nánd við ána. Hann
hafði hvað eftir annað spurt
móður sína, hvers vegna þau
færu ekki til þessa kunningja
sem þau ætluðu að heimsækja.
Móðirin fór undan í flæmir.gi
og honum var Ijóst að hún var
hrædd við eitthvað.
Framundan sá'J þau götu með
gömlum, fallegum húsum. Frú
sLoób benti á eitt húsið og, sagði
að þama ætti kunningi þeirra
heima.
I ■»— Af hverju förum við- þá*
ekki þangað? spurði Ári. — Er
enginn heima? Ég er voðalega
svangur.
— Sérðu mennina tvo á gang-
stéttinni þama? sagði móðir
hans.
— Já. Hvað um þá?
— Ég held að þeir séu að
'fylgjast með húsinu.
— Mjmdu þeir taka okkur, eif
við færum þangað?
— Það getur verið. En þeir
fara kannski burt þegar komið
er myrkur.
Mennirnir tveir voru ekkert
óvenjulegir að sjá. Þeir líktust
einna mest tveim fjölskyldufeðr-
um sem unnu á skrifstofu á
daginn og voru að bíða eftir
einhverjum kunningja.
if EFNI
/ SMÁVÖRUR
TÍZKUHNAPPAR
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðsla. og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav IX m hæð (lyfta)
Simi 24-6-16
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMl 33-9-68
Stundarfjórðungur leið, hálf
klukkustund — og mennimir
tveir hreyfðu sig ekki úr stað.
— Við getum ekki setið héma
lengur, sagði frá Lœb loks. —
Þá fer þá ef til vill að gruna
eitthvað.
Um leið opnuðust húsdyrnar.
Tveir menn með skjalatöskur
kom út á götuna, tókust í hend-
ur og fóm hvor í sína áttina.
Þegar þeir vom komnir svo sem
hundrað metra leið, skildust
varðmennirnir tveir og eltu þá.
Ari og móðir hans gengu að
húsinu. Dyrnar opnuðust áður
en þau vom búin að hringja
dyrabjöllunni, og þeim var lokað
á hæla þeim. Roskin kona leiddi
þau orðalaust gegnum -lang'. og
skuggalegt anddyri inn í stóra
stafu sem virtist vera eins kon-
ar skrifstofa. Á veggjunum
héngu oHumálverk í þéttum röð-
um.
Baikvið stórt skriflborð sat
maður sem Ara leizt vel á við
fyrstu sýn. Hann var stór vexti,
var með gráblá augu og úfið,
óstýrilátt hár. Það var erfitt að
dæma um aldur hans. Hann
hefði getað verið yfir fimmtuigt,
eða innan við fertugt. Ari fann
að þetta var dugmákill og bjart-
sýnn maður sem lét eklki erlfið-
leika standa í vegd fyrir sér.
— Velkomin, sagði hann. —
Ég er feginn, að ykkur tókst að
komast hingað. Hann heilsaði
þeim með handabandi. — Þetta
verður erfiðara með hverjum
degi sem líður. í dag höfðum
við tvo áhorfendur héma fyrir
utan húsið. Þégar ég á von > á
heimsókn, verð ég að senda tvo
af mönnum mínum í gönguferð
út í bæ, en það bragð dugar trú-
lega ekki til lengdar. En í kvöld
var ég tilneyddur; það er von á
fimm í viðbót. Þið eruð auðvit-
að svöng. Bezt er að Ari farl
strax inn í næsta herbergi og
fái að borða, meðan við ræðumst
við um hið allra nauðsynlegasta.
Ari leit spyrjandi á móður
sína. Það varð vandræðaleg
þögn ....
— Hann veit ekkert um þetta,
Ben, sagði frá Loeb við mann-
inn. Hún yppti öxlum vand-
ræðalega. — Ég vissi ékki hvað
ég átti að segja.
?Iún virtist hrædd um að hann
yrði reiður. Hann kinnkaði aðeins
kolli en svipur hans var á-
hyggjufullur. — >á verður þú
að fara fyrst og fá þér að borða,
sagði hann við frú Loéb. — Þá
getum við Ari spjallað svolítið
saman.
— Það er víst bezt ég segi
þér allt af létta, sagði hann þeg-
ar hann og Ari voru orðnir
einir.
— Ég er ekkert hræddur, sagði
Ari.
— Það er gott, sagði Ben og
talaði við Ara eins og hann væri
fullorðinn. — Þú veizt að naz-
istamir ofsækja okkur gyðinga.
Þeir hafa flutt föður þinn í
fangabúðir. Það sama getur vof-
að yfir þér og móður þinni
hvenær sem er. Bráðum er stríð-
inu lokið og hættan liðin hjá,
en áður en að því kemur á mikil
eymd eftir að ganga yfir Þýzka-
land. Þess vegna átt þú og hún
móðir þín að fara til Sviss. Þar
er ykkur öhætt. Þið eigið áð
fara með sendiferðabíl sem flyt-
ur méfvehk yBsr landamaerfn. SS-
yfirstjómin á þessi mélliveirlk, og
þess vegna leita landamæraverð-
irnir ekki í bílnum. Málverldn
sel óg síðam í Sviss. Þér finnst
ef til vill undairlegt að ég skuli
gera SS þennan gredða, en þáð
er eina leiðin til að koma flótita-
fólki yfir landamærin.
I nótt fer fyrsta sendingin.
Þú og fimm eða sex önnur
böm fara með henni. Kftir hálf-
an mónuð .fer næsta sending og
þá kemur móðir þín. Mér þykir
leitt að þurtfa að skilja þig frá
móður þinni. En það er eina
ledðin, því að við höfum hingað
til aöeins fengið dvalarleyfi fyr-
ir börn í Sviss.
Þér líður vel í Luzern. Ég
þekki manninn sem þú átt að
búa hjá. Hann er vitur og góður
maður. Þú getur spurt hann um
hvað sem vera skal. Og þú lof-
ar mér því að vera hughraustur
og gera ekki móður þinni skiln-
aðinn þungbærari en með þarf.
Er það ekki?
— Ben, sagði Ari biðjandi.
— Get ég ekki orðið samferða
mömmu?
— Það er því miður ekki hægt.
Ef það hafði verið hugsanlegt
þá . . . >ú verður að athuga að
þetta er eins fyrir hin börnin.
Og tvö þeirra eru alein í þessum
heimi, þau tf!á ef til vill aldrei
framar að sjá foreldra sína. Þú
þarft aðeins að bíða í hálfan
mánuö.
— Já, en . . .
— Ég skil hvað þú ert að
hugsa um, en þú getur verið
alveg rólegur. Reyndu að treysta
mér.
Ari kinkaði kolli.
— Það er enn eitt, sagði Ben.
— Þú ert elztur af börnunum.
Þau verða ef til vill délítið
hrædd. Þú verður að reyna að
hjálpa. þeim svo að þau gleymi
óttanum. Þið megið tala saman
meðan á ferðinni stendur, en
ekki nema í hálfum hljóðum.
En þegar þið komið að landa-
mærunum megið þið efcki mæla
orð af munni. Qg mundu líka,
að það er ekikert hættulegt þótt
landamæraverðirniir opni bíl-
hurðina; þeir sjá ekki annað en
málverkakassa. Ég held að þú
þuhfir ekkert að vita meira.
Heldurðu að þú getir þetta?
— Ég lofa því.
Stundirnar fyrir brottförina
var Ari altekinn eftirvæntingu;
skyldi hann geta valdið verk-
efninu? Hann tók varla eftir því
hvað þau fengu góðan mat; hann
borðaði næstum án þess að vita
af því.
Um miðnætti söfnuðust þau
saman í þortinu þar sem hús-
gagnabíllinn stóð. Ari hélt ekki
í höndina á móður sinni eins og
hin börnin gerðu. Hann fann á
sér að það myndi . -bara gera
skilnaðinn enn sárari.
— Ég kem bréðum, saigðí hún,
— Ég ætla að hjálpa hiniuim
bömunum, sggði hann. Ben
sagði það.
Ben gaf þeim mertki. Fullorðna
fóikið fylgdi bömunum að bffln-
um.
— Við sjáumst aftur, sagði
hann.
— Við sjáumst, sagði hún. Þau
horfðu hivort á annað. — Við
megum ekki g'ráta, sagði hún.
— Nei, stundi hann upp t>g fór
á eftir hinum börnunum.
Bakdymar voru opnar og
planki lá af jörðinni og upp
í bílinn. Lengst inni í farang-
ursrýminu var aflþiljað skot sem.
börnin vom leidd inn í. Þau
fengu hvert sína súkkulaðiköku
og appelsínu, en þau tóku varla
eftÍT því, þótt þetta væri naest-
um ævintýralegt góðgæti fyrir
þau. Þau sátu hræðsluleg og í
hnipri. Lítil stúlfca flór að gráta,
þegar mennimir lakuðu skotinu
og fóm að bera inn málverka-
kassana og koma þeim fyrir.
Ari lyfti telpunni á hné sér.
Innan skamms heyrðu þau eins
og úr fjarska að dyrunum var
lókað. Vélin var ræst.
Og Ari fór að segja sögur.
Fyrst hikandi og lágróma, svb
að rödd hans heyrðist varla fyr-
ir gráti telpunnar. Síðan var
hann rórri, talaði festulega og
ákveðið svo að hin börnin
heyrðu til hans.
— Það var einu sinnd maður
sem átti mörg skip, sagði hann.
— Og hann sigldi til framandi
landa að selja varning sinn.
Hann lenti í mörgum ótrúlegum
ævintýmm. Þið getið ekki gert
ykkur í hugarlund allt það sem
hann sá og reyndi. En ég skal
segja ykkur frá því. Maðurinn
hét Sindbað . .
Þau skildu ekki öll hvað Ari
var að segja. Tvö börnin vom
hollenzk. Eitt kom frá Elsass
og talaði aðeins frönsku. En öll
heyrðu þaú rödd í myrkrinu og
þótt þau skildu ekki hvað orðin
þýddu, þá var róandi að vita af
einhverjum í nánd við sig.
W*W*W*W4»í4*þW»!'.

Prentmyndastofa
Laugavegi 24
Sími 25775
Gerum allar tegundir
myndamóta fyrir
* yður.
BÍLASKOÐUN & STILLING
Skúlagötu 32
MOTORSTILLINGAR
HJÚLASTILLINGAR LJÖSASTILLINGAR
LátiS stilla í tíma.
Fljót og örugg þjónusta.
13-10 0
GLERTÆKNI H.F.
Ingólfsstrætí 4
Framleiðum tvöfalt einangrunargler og sjáum ura
ísetningu á öllu gleri.
Höfum einnig allar þykktir af gleri. — LEITIÐ
TILBOÐA.
Símar: 26395 ogr 38569 h.
HAZE AIROSOL hreinsar andrúmsloftíð á svipstundu
FÉLAG ÍSLEMZKRA HlJÉllSIAIIMAiA
útvegar yður hljóðfaraleikara
'éýfr og hljómsveilir við hverskonar tœkifari
Vinsamlegast hringið í Z0255 milli kl. 14-17
Volkswageneigendur
Höfum fyrirliíjgjandi BRETTl — HURÐIR — VÉ3LALOK
og GEYMSLULOK á Volkswagen 1 allflestum litum. —
Skiptum á einum degi með dagsfyrirvatra fyrix ákveðið
verð. — REYNIÐ VIÐSKIPTIN.
Bílasprautun Garðars Sigmundss*»nar,
Skipholti 25 — Sími 19099 og 20988.
íslenzk frímerki tíl söla
Upplýsingar í sima 19394 á kvöldin kl. 6-10, laug-
ardaga kl. 2-10 og sunnudaga kk 2-10.
LÆKKIÐ
ÚTSVÖRIN!

M
w
r
'
. ■■-.... !
PLASTSEKKIR i grindom
ryðja sorptunnum
og pappírspokum hvarvetna
úr vegi, vegna þess aö <
PLASTSEKKIR
gera sama gagn
og eru ÓDÝRARI.
Sorphreinsun kostar
sveitarfélög
|F, ,.1'j og útsvarsgreiSendur
' & stórfé.
Hvers vegna ekki
aS lækka þá upphæð?
PLASTPRENTh.f.
GRENSÁSVEGI 7
Utsa/a! — Útsala!
Gerlð kjarakaup á útsölunni hjá okkur!
r
O.L. Laugavegi 71. Sími 20141.
Tökum að okkur
breytingrar, viðgerðir og húsbyggingar.
Vönduð vinna
Upplýsingar í síma 18892.