Þjóðviljinn - 24.09.1972, Page 11

Sunnudagur 24. september 1972 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 11.
Ingimar Jónsson:
AÐ KUNNA AÐ TAPA
Það hefur löngum þótt aðals-
merki iþróttamannsins að kunna
að taka ósigri i iþróttakeppni. Svo
er enn i dag eins og sýndi sig á
nýafstöðnum Ólympiuleikum i
Munchen. Þeir iþróttamenn sem
sýndu þá iþróttamennsku að.geta
tapað með sóma unnu hylli áhorf-
enda en þeir hins vegar ekki sem
ekki gátu það og komu ósæmilega
frám við sigurvegara sina og
dómara. Um þessa iþrótta-
mennsku f jallar Gisli Sigurðsson i
grein i Lesbók Morgunblaðsins
þann 17. sept. sl. og lofar réttilega
iþróttamenn eins og Boris Spass-
ki og Janis Lusis sem tóku ósigr-
um sinum sem iþróttamönnum
sæmir. Um leið álasar Gisli þeim
iþróttamönnum sem komu illa
fram á Ólympiuleikunum og segir
m.a.: „Aumastur allra var
heimsmethafinn i stangarstökki,
Bob Seagren, sem fleygði stöng
sinni að fótum dómaranna og
neitaði að taka i hönd sigurvegar-
ans.” Þvilik framkoma iþrótta-
manns er vissulega fordæmanleg.
En það eru fleiri en iþróttamenn
sem ekki kunna að tapa og þeim
ferst varla að álasa öðrum fyrir
hið sama. Einn þeirra er nefndur
Gisli Sigurðsson þótt ósigurinn sé
annars eðlis. 1 greininni segir
hann: ,,En til eru þjóðir með póli-
tisk trúarbrögð sem boða að öll
samkeppni sé and-félagsleg og
beri að uppræta hana. Þessar
þjóðir taka einnig þátt i Ólympiu-
leikum. Og það furðulega hefur
gerzt, að einmitt þær leggja mest
ofurkapp á að láta einstaklinga
sina standa sig i samkeppninni
við hina og umfram allt að sigra.
Engar þjóðir hafa eins dyggilega
fótum troðið ólympiuhugsjón
Cubertains baróns, sem endur-
vakti þessa leika öðrum fremur
og sagði meginatriðið að taka
þátt en ekki að sigra.” (leturbr.
min)
Eins og tilvitnunin ber með sér.
þá fer það ekki á milli mála að
Gisli Sigurðsson á hér við sósial-
isku löndin né heldur hitt að hon-
um gremst ágæt frammistaða
iþróttafólks þessara landa á sið-
ustu Ólympiuleikum og bregzt við
eins og iþróttamennirnir sem
ekki kunna að taka ósigri. I stað
þess aö viðurkenna frábært starf
þessara þjóða á sviði likamsupp-
eldis og iþrótta, sem árangurinn á
Ólympiuleikunum ber vitni um,
lætur hann gremju sina leiða sig
til þess að ófrægja iþróttafólk ( i
greininni talar Gisli um valkyrj-
urnar frá Rússlandi og Austur-
Evró&t) og iþróttahreyfingar
- þessara landa. Oft hefur mátt
lesa annarleg skrif i islenzkum
blöðum um iþróttafólk sósialisku
landanna, en skrif Gisla eru með
þeim ósæmilegri. Það er vissu-
lega dæmigert fyrir slik skrif, að
Gisli Sigurðsson, sem ekki kann
að rita nafn Pierre de Coubertins,
(sjá tilvitnun) skuli telja sig þess
umkominn að setja ofan i við
iþróttahreyfingar sósialisku
landanna og saka þau um að fót-
um troða ólympiuhugsjónina.
Það vita allir sem með iþrótt-
um hafa fylgzt, að á siðustu
áratugum hafa sósialisku löndin
lagt fram stóran skerf til þróunar
iþrótta i heiminum og iþrótta-
legra samskipta milli þjóða. Þau
hafa ekki sizt stuðlað að viðgangi
Ólympiuleikanna og staðið vörð
um ólympiuhugsjónina, reyndar
miklú fremur en margar aðrar
þjóðir. Það kapp sem sósialisku
löndin, sem og önnur lönd, leggja
á góðan árangur á Ólympiuleik-
um, er á engan hátt i ósamræmi
við hugsjón Ólympiuleikanna
heldur i fullu samræmi við ein:
kunnarorð þeirra: citius-altius'-
fortius (hraðar- hærra- sterkari).
Á þetta kapp lagði sjálfur Pierre
Coubertin áherzlu og taldi það
vera iþróttum til framdráttar.
Það eru ekki orð Coubertins að
meginatriði Ólympiuleikanna sé
að taka þátt en ekki að sigra,
hvað þá að það sé ólympiuhug-
sjónin eins og Gisli virðist halda.
Á fyrstu árum Ólympiuleikanna
þurfti að reka áróður fyrir þvi að
þjóðir tækju þátt i þeim, en i dag
standa þeirekki eða falla með þvi
hvort þátttökuþjóðirnar eru einni
fleiri eða færri.
Eyrir minni þjóðir eins og
okkur tslendinga er það að sjálf-
sögðu aðalatriðið að taka þátt i
þeim til þess að styrkja Ólympiu-
leikana og efla islenzkar iþróttir.
En vissulega vildum við vinna
verðlaun á Ólympiuleikum.
Skammt er að minnast þess
hversu stolt þjóðin var af afreki
Vilhjálms Einarssonar á
Ólympiuleikunum 1956. A
Olympiuleikunum i Munchen
munaði minnstu að handknatt-
leiksmönnum okkar tækist að
skipa sér i ^hóp beztu liða. Það
hefði verið okkar sigur, mjög
kærkominn sigur. Og þótt við
stefndum að þvi að ná enn betri
árangri á næstu Ólympíuleikum,
myndi eflaust engin verða til þess
að segja, að við værum að fótum
troða hugsjón Olympiuleikanna.
FELAGSLÍF
Kvenfélag Breiöholts.
Fundur i Breiðholtsskóla
miðvikudaginn 27. sept. kl.
20.30. Rætt verður um félags-
starfið i vetur. Eru félagskon-
ur eindregið hvattar til að fjöl-
menna og taka nýjar félags-
konur með. Stjórnin.
Félagsstarf eldri borg-
ara,
Langholtsveg 109-111. Mið-
vikudaginn 27. sept, verður
opið hús frá kl. 1.30-5.30 e.h. 67
ára borgarar og eldri vel-’
komnir. Gestum verður afhent
dagskrá fyrir októbermánuð.
Laugarneskirkja.
Messa kl. 11.
Scra Garðar Svavarsson.
Neskirkja.
Ferming kl. 11.
Scra Jón Thorarcnscn.
Aðalfundur
Sambands
sveitarfélaga
í Austurlandskj ör dæmi
Dagana 2. og 3. septem-
bervar haldinn i Neskaup-
staö aðalfundur Sambands
sveitarfélaga í Austur-
landskjördæmi. Fundurinn
samþykkti fjölmargar
merkar ályktanir og kaus
stjórn í nýja Safnastofnun
Austurlands.
Fundinn sátu 42 fulltrúar frá 24
sveitarfélögum auk fram-
kvæmdastjóra stjórnar sam-
bandsins Ingimundar Magnús-
sonar, og alþingismanna kjör-
dæmisins. Einnig sátu fundinn
fulltrúar frá Sambandi Islenzkra
s ve i ta r f él a ga, Samtökum
sveitarfélaga i Suðurlandskjör-
dæmi, Læknafélagi Austurlands
og verðandi landlæknir, ólafur
Ólafsson.
Meðal annarra mála gerði
fundurinn ályktanir um eftir-
farandi: heilbrigðismál,
byggingar leiguhúsnæðis á veg-
um sveitarfélaganna, gjaldskrár
hafna og siðast en ekki sizt land-
helgismálið. Fundurinn fagnaði
útfærslu landhelginnar og
þakkaði rikisstjórn og alþingi
ötula forystu i þessu máli.
Fundurinn ákvað að veita 50
þúsundum króna úr sjóði sinum i
Landhelgissjóð.
Nokkrar breytingar urðu á
stjórn sambandsins, en hún er nú
skipuð þessum mönnum:
Alfreð Guðnason, Eskifirði, for-
maður: Sveinn Guðmundsson,
Hliðarhreppi, varaformaður;
Björn Kristjánsson, Stöðvarfirði,
ritari; Jóhannes Stefánsson,
Neskaupstað, Haraldur Gislason,
Vopnaíirði, Hafsteinn Jónsson,
Hornafirði, og Hallsteinn
F’riðþjófsson, Seyðisfirði.
Safnastofnun
Austurlands
A aðalfundi sambandsins i
fyrra var kosin 5 manna nefnd til
Ilinn nýi formaöur Sanibands
svcitarfclaga i Austuriandskjör-
dæmi, Alfreð Guðnason, Eski-
firði.
að kanna skipulag og upp-
byggingu safna á Austurlandi.
Samkvæmt tillögum nefndar
þessarar hefur nú verið komið á
fót Safnastofnun Austurlands.
Fyrsta verkefni stofnunarinnar
mun verða að vinna að vexti og
viðgangi þeirra safna, er fyrir eru
i kjördæminu, en á fundinum kom
einnig fram mikill áhugi á varö-
veizlu gamalla mannvirkja, svo
sem fyrstu rafstöðvanna og
gamalla húsa á Seyðisfirði
1 stjórn Safnastofnunarinnar
voru kosin: Hjörleifur Guttorms-
son, Neskaupstað, Ármann Hall-
dórsson, Eiðum, Sigmar
Sævaldsson, Seyðisfirði, Elin
Metúsalemsdóttir, Burstafelli,og
Hálfdán Björnsson, Kviskerjum.
séðfyrir
endann
á VOLVO ?
oílasýning VOIV0 73
augardaginn 23
sunnudaginn
Suðurlandsbraut 16 • Reykjavik • Simnefni: Volver • Simi 35200
argus