Þjóðviljinn - 12.11.1982, Blaðsíða 1

Föstudagur 12. nóbember 1982 l^JóÐVILJINN — SIÐA 9
Leiklist
Myndlist
Tónlist
um helgin
Kvikmyndir
Skemmtanir
Félagslíf o.fl.
Guðrún Sigríður Friðbjörnsdóttir.
- Ljósm.-eik.
Söngnám
er ekki
„skynsamleg”
fjárfesting
„Ég ætti líklcga bæði hús og bfl ef ég
h efði ekki farið út í þetta dýra
nám. Að því leyti er þetta ekki
skynsamleg Ijárfesting. Þettaer
hins vegar spurning um hvað
manni finnst skipta máli í lífinu,“
sagði Guðrún Sigríður
Friðbjörnsdóttir, sem heldur
tónleika á Egilsstöðum um helgina.
Hún hefur stundað söngnám
erlendis í mörg ár, lengst af við
Guildhall school í London.
Guðrún hefur valið sér ákveðið
tema á þessum tónleikum, en það
er líf og ástir kvenna. Lögin eru frá
fjölmörgum löndum, þjóðlög og
ljóðalög, auk íslenskra laga. Þessa
dagskrá flytur Guðrún einnig í
Neskaupstað um næstu helgi.
Við spurðum Guðrúnu hvernig
væri að lifa af söng á íslandi:
„Það er alls staðar erfitt að lifa af
því að vera konsertsöngvari, nema
helst í London. Það er kannski dá-
lítið mótsagnakennt, því að eins og
allir vita er yfirleitt mjög erfitt að
búa í London. Atvinnuleysið er gíf-
urlegt og verðbólgan sömuleiðis.
En þar eru ekki gerðar miklar kröf-
ur um lifnaðarhætti og hægt að fá
að syngja heilmikið, þótt kaupið sé
ekki hátt. Hér spyrja hins vegar
allir: „Er eitthvað upp úr þessu að
hafa?“ Og hér eru gerðar miklar
kröfur til fólks hvað lifnaðarhætti
snertir. ísland er ekki milt land
fyrir listamenn, þótt margir séu að
fást við listir. Fólk telur það t.d.
ekki vinnu að undirbúa tónleika."
„Hvernig finnst þér tónlistarlífið
hér?“
„Það er ótrúlega mikil breidd hér
og mikil starfsemi miðað við hvað
við eigum stutta tónlistarsögu að
baki. Hins vegar er ekki mikill
greinarmunur gerður á tómstunda-
iðju og fagmennsku í þessum efn-
um. íslenska Ríkisútvarpið hlynnir
illa að söngvurum og þeir sitja alls
ekki við sama borð og t.d.
hljóðfæraleikarar. Söngvarar fá
aðeins eina upptöku á ári og kons-
ertar íslenskra söngvara eru ekki
teknir upp. Það er mjög undarlegt
að þetta ástand skuli ríkja á höfuð-
bóli Guðmundar Jónssonar," sagði
Guðrún.
Undirleikari á tónleikunum,
sem eru í Valaskjálf kl. 5 á sunnu-
dag, er Anna Norman. Þá er Guð-
rún að undirbúa jólatónleika 12.
desember í Neskirkju með Reyni
Jónassyni og í janúar verða aðrir
tónleikar með Ólafi Vigni, en þá
dagskrá syngur hún einnig í
London bráðlega.
-þs
Karólína á Kjarvalsstöðum
Ekki er mér fullkunnugt á hve
löngum tíma Karólína hefur unnið
þessar myndir sínar, en heildin er
nokkuð ósamstæð. Bendir það til
þess að Karólína sé enn að þreifa
fyrir sér um tjáningarform sem gæti
hentað henni. Hún er ekki full-
mótaður listamaður, og gætir enn í
myndum hennar nokkurrar skóla-
tækni. Hafi maður þetta í huga tel
ég að Karólína hefði betur grisjað
þetta 200 mynda safn og sýnt
smærra en heilsteyptara úrtak.
Sýningar geta verið afrakstur
tímabils sem er misjafnt og marg-
þætt, eða afurð glímu listamanns-
ins við skýrt afmarkað vandamál
sem sett er fram með samfelldum
hætti. Kannski má líkja þessu við
bókmenntaverk, þar sem annars
vegar er um að ræða smásagnasafn,
en skáldsögu í hinu tilfellinu.
Hvort tveggja krefst skipulagsgáfu
og útsjónarsemi þar sem lista-
maðurinn vegur og metur sýningar-
salinn og það sem þar er sýnt. Þar
verður magn að haldast í hendur
við gæði.
Karólína hefði mátt huga betur
að þessu, vegna þess að margar
ágætar myndir hennar og mynd-
raðir njóta sín ekki sem skyldi
vegna magnsins. Því verða myndir
hennar oft óljósar sem ella hefðu
haldið fullum styrk sínum.
Takist mönnum að einangra
hverja mynd fyrir sig, má finna
ágæt tilþrif. Karólína hefur næman
skilning á hinu Ijóðræna í hvers-
dagsleikanum. Henni tekst að
miðla innilegum stemmningum til
áhorfandans með nokkuð ljós-
myndrænu raunsæi, látlausu og ein-
földu. Einna bestar þykja mér
grafikmyndir hennar. Virðist lista-
manninum henta einkar vel að
vinna litlar ætingarmyndir, litaðar
eða svart-hvítar. Vatnslitatækni
Karólínu er einnig næm, takist
henni að losa svolítið um reglur og
strangan aga í gerð þeirra.
Olíumyndirnar eru kannski
veikasti hlekkurinnísýningu Karó-
línu, þótt mörg málverka hennar
séu með því betra sem hún sýnir.
Hér skortir ögn á að hún skynji eðli
og möguleika olíulitanna, t.d. hvað
varðar áferð og tónun. Blöndun
lita í olíumálverki er mjög ólík
vatnslitablöndun eða litanotkun í
þrykki. Ræðurpensilfariðmikluog
ákvarðar jafnvel endanlega ásýnd
málverksins. Á þetta einkum við
um myndir af því tagi sem Karólína
málar. Þær þurfa ríkari áherslur og
fylltari litameðferð til að blómstra
að fullu.
Ef frá eru taldir þeir skafankar
sem áður eru nefndir, lofar sýning-
in góðu. Karólína býr yfir þeim
fítons-anda sem þarf til að ná langt
á listabrautinni. Hingað til hefur
hún ekki haft mikinn tíma til að
hlýða köllun sinni, né marka sér
braut óháða skólalærdómi. En ef
litið er yfir afraksturinn er engin
ástæða til að efast um framhaldið.
Það er ekki spurning um hæfileika
heldur hvenær og hvernig þeir
springa út.
Galdrakarlinn í Oz
Halldór
B. Runólfsson
skrifar
Karólína Lárusdóttir opnaði
sýningu um helgina á
Kjarvalsstöðum. Þettaerstór
sýning með um 200 verkum,
olíumyndum,
vatnslitateikningum og
þrykkmyndum. Karólína hefur
verið búsett á Englandi
undanfarin 17 ár, en þangað hélt
hún til náms árið 1964 og
stundaði nám við St. John’s
College í Whitechapel og The
Ruskin School of Art. Hún gerði
hié á listnámi sínu um 10 ára skeið
til að stofna heimili, en 1977 tók
hún upp þráðinn að nýju, nam
grafík við Barking College of Art.
Ari síðar tók hún að sýna
sjálfstætt og með öðrum.
Frumsýning
á sunnu-
dagskvöld
í Mosfeíls-
sveitinni
„Það er að ýmsu leyti mjög erFitt að
vera svona nálægt höfuðborginni.
Við þyrftum að vera lengra í burtu.
Þrátt fyrir samkeppnina við
höfuðborgina reynum við að halda
uppi hér öflugu félags- og
menningarlífi og það er ekki hægt
að segja en að menn kunni að meta
það, því aðsóknin hefur verið
ágæt,“ sagði Jón Sævar
Baldvinsson, gjaldkeri leikfélags
Mosfellssveitar, en þar verður um
hclgina frumsýnt barnaleikritið
„Galdrakarlinn í Oz.“
Leikstjóri er Sigríður Þorvalds-
dóttir, en hún lék aðalhlutverkið,
Dórótheu, þegar verkið var sýnt í
Þjóðleikhúsinu fyrir allmörgum
árum.Leikmynd gerir Fanny Val-
garðsdóttir. Við spurðum Jón Sæ-
var, hvort ekki væri erfitt að fá
söngkrafta í verk af þessu tagi.
Hann sagði að það hefði gengið
ágætlega að þessu sinni, en alls
taka um 35 manns þátt í sýningunni
sem frumsýnd er kl. 20.00 á sunnu-
dagskvöld.
Þetta er 7nda leikár leikfélagsins
og í annað sinn sem það sýnir barn-
aleikrit. Við spurðum Jón hvort
hann væri ekkert smeykui við
aðsóknina:
„Nei, við sýndum „Mjallhvíti"
hér fyrir nokkrum árum og það má
segja að allir krakkar hér í ná-
grenninu hafi komiðað sjá hana.Að
vísu er nú komið vídeó, en ég
treysti því að fólk taki þetta fram-
yfir. “
Því má bæta við að leikfélagið
hefur haft mikla samvinnu við
bókasafnið í Mosfellssveitinni og
gengist fyrir bókmenntakynning-
um o.fl. Tvær kynningar verða
fyrir jól á nýjum bókum, nú á mán-
udaginn kemur Auður Haralds í
heimsókn og síðar verður fjallað
um bréfin hans Þórbergs. -þs
Frá æfingu á Galdrakarlinum.- Ljósm.-eik