Þjóðviljinn - 13.01.1983, Blaðsíða 2

8 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINNj Föstudagur 13. janúar 1984
BLAÐAUKI
Hvað vissi
Kári Sölmundarson
um brunavarnir,
sem
Skarpheðinn Njálsson
vissi ékki?
Brunamalastofnun nkisins
auglysir eftir upplýsingum
um allskonar búnað til brunavarna.
Kári slapp úr Njálsbrennu en Skarphéðinn brann inni
ásamt flestum frændum sínum. Það er alls óvíst
hvort vitneskja um brunavamir
nútímans hefði komið þeim á Bergþórshvoli að
nokkmm notum á söguöld. Hins vegar er fullvíst
að á 20. öldinni er nauðsynlegt að
allir eigi greiðan aðgang að slíkum upplýsingum.
Bmnamálastofnun ríkisins þarf
á degi hveijum að svara fyrirspumum þess efnis, hvar
unnt sé að fá ýmsan búnað, tæki og vömr til
brunavama. Stofnunin vill gjaman
geta gefið hlutlægar upplýsingar hverju sinni.
Þess vegna biðjum við íslenska framleiðendur og
umboðsmenn erlendra aðila
að senda bmnamálastofnuninni sem allra fyrst
greinagóðar upplýsingar um hvað þeir kunna
að hafa á boðstolum.
Eftirtalin atriði eru einkum áhugaverð:
— Sjálfvirk viðvömnarkerfi.
— Sjálfvirk slökkvitæki.
— Heimilisreykskynjarar og eldvamar-
teppi.
— Handslökkvitæki.
— Bmnaslöngur á keflum.
— Eldvamarhurðir.
— Neyðarlýsingarkerfi.
— Útgönguljós og eldvarnarmerkingar.
— Eldþolin byggingarefni og
klæðningar.
— Eldþolin húsgögn, gluggatjöld og
gólfteppi.
— Eldþolnar málningar og lökk.
— Bmnalokur í loftræstikerfi.
— Bmnaþéttingar fyrir rafkapla og
pípur.
— Björgunarbúnaður fyrir efri hæðir
húsa.
— Hurðarbúnaður fýrir dyr í rýmingar-
leiðum húsa.
— Bmnahanar fyrir vatnsveitur bæjar-
félaga.
— Slökkvibílar, slökkvidælur, slöngur
og annar búnaður fýrir slökkvilið.
— Hlífðarfatnaður fyrir slökkviliðs-
menn.
— Reykköfunartæki og tilheyrandi
búnaður fyrir slökkvliðsmenn.
— Talstöðvar og ýmiss annar sérbún-
aður og tæki fyrir slökkvilið.
BRUNAMALASTOFNUN
RÍKISINS
LAUGAVEGI 120 - 105 REYKJAVÍK - SÍMI 25350
Langvinn...
Frh. af 7. síðu
Við samningana sumarið 1980
lögðum við þunga áherslu á
breytingu á fyrirkomulagi
greiðslna þannig að allur réttur
umfram fyrsta mánuð greiðist úr
tryggingum, sem atvinnurekend-
um verði gert skylt að greiða ið-
gjald til. Þá yrði veikindarétturinn
óháður starfstíma hjá einstökum
atvinnurekendum og það þýddi að
allir íslenskir launamenn héldu
fullu dagvinnukaupi í heilt ár ef
þeir yrðu frá störfum að ganga
vegna veikinda. Þessi krafa okkar
náðist ekki fram í samningunum
1980 en henni verður án efa haldið
til streitu áfram og sýnir vel hvaða
áherslu verkalýðshreyfingin leggur
á hvers kyns úrbætur er miða að því
að tryggja sitt fólk fyrir skakkaföll-
um“.
Rétturinn til húsnæðis
Nú hafa húsnæðismál verið mjög
í deiglu. Verkalýðshreyfingin hef-
ur löngum haldið á lofti kröfunni
um rétt verkafólks til sómasamlegs
húsnæðis?
„Já, það er alveg rétt. Eftir ára-
langa baráttu var það knúið fram
með löggjöf árið 1929 að fyrstu
verkamannabústaðirnir voru
byggðir og það er engin goðgá að
segja að þar með hafi verið stigið
stórt skref í átt til þess að tryggja
fólki frumstæðustu mannréttindi.
Ýmsir áfangar náðust næstu árat-
ugina þó hægt miðaði, en við samn-
ingagerð árið 1963 var um það sam-
ið að byggja skyldi 250 íbúðir á veg-
Benedikt Davíðsson formaður
stjórnar SAL
um Framkvæmdanefndar og jafn-
framt var það bundið að 20% af
ráðstöfunarfé lífeyrissjóðanna
gengi til fjármögnunar íbúða á fé-
lagslegum grunni. Lífeyrissjóðirnir
hafa staðið við þetta hlutfall og
raunar gott betur því undanfarin ár
hafa þeir varið 40% síns ráðstöfu-
narfjár til kaupa á skuldabréfum
Byggingasjóðs verkamanna.
Eftir að þetta stóra skref var stig-
ið, sem m.a. má sjá stað í
Breiðholtshverfunum hefur verið
lögð mikil áhersla á að tryggja
verkafólki ódýrt húsnæði og mikill
vöxtur færst í byggingar verka-
mannabústaða hin síðari árin“.
Hvað viltu segja um það tilboð
Vinnuveitendasambandsins að
verkalýðshreyfingin versli með
ýmis þau félagsleg réttindi sem fólk
hefur aflað sér?
„Þessar hugmyndir VSÍ eru nátt-
úrulega svo fráleitar að það er vart
orðum að þeim eyðandi. Það þarf
að fara marga áratugi aftur í tím-
ann til að leita hliðstæðu og á þeim
kjaraskerðingartímum sem yfir
verkafólk hafa dunið á síðustu
mánuðum er það hrein móðgun við
hvern vinnandi mann að svo mikið
sem viðra slíkar hugmyndir.
Atvinnurekendur virðast halda
að þeir ráði yfir þeim réttindum
sem fólk hefur aflað sér eftir lang-
vinn átök. Við getum tekið sjúkra-
sjóðina sem dæmi. Þeir voru stofn-
settir og fjármagnaðir sem hluti af
kaupi fólks á sínum tíma. Atvinnu-
rekendur eiga ekki þá sjóði og þeir
geta því ekki boðið það sem þeir
ekki eiga. Það er boðið upp í versl-
un með veikindaréttinn. Hann er
minni hjá almennu verkalýðsfélög-
unum en almennt gerist t.d. hjá op-
inberum starfsmönnum og því er
auðvitað verið að klípa af því sem
allt of lítið er af fyrir, eins og ég
rakti hér áðan. Fólk í landinu gerir
sér mæta vel grein fyrir því að at-
vinnuleysisvofan er tekin að ganga
Ijósum logum og það gerir sér að
sjálfsögðu grein fyrir því einnig að
það er búið að stórskerða kjörin.
Það mun því aldrei ljá máls á því að
ganga á þau félagslegu réttindi sem
ein geta vegið eitthvað á móti
skertum launum og ótryggu at-
vinnuástandi“.
í þessu stuttu spjalli við Bene-
dikt Davíðsson hefur verið stiklað
á stóru og aðeins fátt eitt nefnt af
þeim ávinningum sem verkalýðs-
hreyfingin hefur unnið og miða að
því að tryggja verkafólk fyrir áföll-
um þegar í harðbakkann slær. Það
er þó ljóst að íslenskt tryggingak-
erfi í orðsins fyllstu merkingu væri
snöggtum lakara ef þessara ávinn-
inga baráttunnar nyti ekki við.
—v.
Elsta tryggingafélagið 122 ára!
Skipaábyrgðarfé-
lag Vestmannaeyja
Senn eru liðin 122 ár síðan
elsta nústarfandi tryggingar-
félagið á íslandi var stofnað.
Það var gert í Vestmannaeyjum
26. janúar árið 1862 og nefn-
dist það þá Skipaábyrgðarfélag
Vestmannaeyja en heitir í dag
Bátaábyrgðarfélag
Vestmannaeyja.
í Öldinni sem leið, minnisverð-
um tíðindum 1861-1900 segir svo
um stofnun félagsins: „Tilgangur
félagsins er sá, að því er segir í
lögum þess, að „efla og styrkja
sjávarútveg Vestmannaeyja, með
því að tryggja þá, er eiga í skipum,
er ganga til fiskveiða á vertíð
hverri, gegn skaða þeim, er skip
geta orðið fyrir bæði á sjó og
landi““.
Ennfremur segir að af virðingar-
upphæð hvers skips skuli á ári
hverju gjaldast 3 ríkisdalir af 100 í
sjóð þann er stofnaður verður til
ábyrgðar skaða þeim er skip kunna
að verða fyrir.
Aðalfrömuðurinn að stofnun
Skipaábyrgðarfélags Vestmanna-
eyja var Bjarni Magnússon sýslu-
maður. Var hann einnig fyrsti for-
maður félagsins.
- v.
Það er ekki lakara fyrir þá þessa að
hafa Bátaábyrgðarfélagið á bak við
sig.
BlLBELTI AFTURÍ BJARGAR!
Samkvæmt skýrslum Umferðarráðs slösuðust 166 farþegar í bílum fyrstu 9 mánuði 1983, þar af sátu 79 í aftursæti - án bílbelta. Ljóst er
að margir hefðu sloppið við meiðsli, ef þeir hefðu notað bílbelti. Til þess að örva notkun bílbelta í aftursæti og þar með fækka slysum á
farþegum, býður ÁBYRGÐ HF., fyrst tryggingarfélaga, ennþá betri tryggingarvernd þegar aftursætisfarþegar nota bílbelti.
Framyfir aðrar tryggingar greiðum við 50.000 krónur við dauðsfall og allt
að 150.000 krónur við örorku ef farþegar í aftursæti í einkabílum, tryggð-
um hjá ÁBYRGÐ HF., slasast alvarlega þrátt fyrir notkun bílbelta.
Þessi aukatrygging gildir einnig um ökumenn og farþega í framsæti í
einkabílum með ökumanns- og farþegaslysatryggingu hjá ÁBYRGÐ HF.,
slasist þeir alvarlega þrátt fyrir notkun bílbelta.
Tryggingafélag bindindismanna