Dagblaðið - 17.05.1976, Blaðsíða 10

10
DACBLAÐIÐ. MANUDAGUR 17. MAl 1976.
Irjálst, úháð dagblað
OtKi»fandi: Daj’bladirt hf.
Framkvænidostjón: Svoinn H. Kyjólfsson. Kitstjóii: Jónas Kristjánsson.
Fróttastjórí: .lón Bir«ir IVtursson. Kitstjórnarfulltriii: Haukur IU*l«asón. Aóstoóarfrótta-
stjóri: Atli Stoinarsson. I|>róttir: Ilallur Símonarson. Ilönnun: .lóbanncs Kóykdal. Ilandrit:
AsKrlmur Pálsson.
Blaóamonn: Anna Bjarnason. Asj>oir Tómasson. Bolli Hóóinsson. Brajp SÍKurósson. Erna V.
Inuólfsdóttir. (lissur Siuurósson, Hallur Hallsson. llolui Pótursson, Katrin I’álsdóttir. Olafur
.lónsson. Ómar Valdimarsson. Ljósmvndir: Bjarnloifur Bjarnleifsson. Björ^vin Pálsson.
Rajjnar Th. Sijjurósson.
(ijaldkeri: Uráinii Uorleifsson. I)reifin«arstjóii: Már F.M. Ilalldórsson.
Askriftar«jald 1000 kr. á mánuói innanlands. í lausasölu 50 kr. eintakió.
Ritstjórn Sfðumúla 12. sfmi S:i222. auulýsinKar. áskriftir oj> afKroiðsla Þvorholti 2. sími 27022.
Sotnin^ ojí umþrot: Danblaðið hf. o« Steindórsprent hf.. Ármúla 5.
Mynda-ou pliitu«eró: Hilmir bf.. Sfðumúla 12.1'rer.tun: Árvakurhf.. Skeifunni lð.
Sýðurupp úr
Kína:
KYNLÍF
BANNAÐ
\
í ræðu Steingríms Hermanns-
sonar alþingismanns í útvarps-
umræðunum birtist rík óánægja
meó máttleysið í stefnu ríkis-
stjórnarinnar í landhelgismálinu.
Þaó er ánægjulegt, þegar þing-
menn sýna sjálfstæói. Yfirleitt er
geö þeirra ekki meira en svo, að þeir láta sér
nægja. að örfáir forystumenn hugsi fyrir sig.
Dagblaðið hefur jafnan haldið því fram, að
allur þorri þjóðarinnar sætti sig ekki vió stefnu
ríkisstjórnarinnar í landhelgismálinu. Fólk vill
einarðari gerðir. Fólk vill ekki þann eilífa
undansláttartón, sem glymur úr stjórnarher-
búðunum. Afstaða Steingríms er meira í sam-
ræmi við almenningsálitið.
Framsóknarforystan hefur metið stöóuna
þannig, að ekki væri lengur stætt á því gagn-
vart óbreyttum flokksmönnum, að Framsókn
bæri fulla ábyrgð á landhelgisstefnu stjórnar-
innar. Óánægjan meðal flokksmanna væri
meiri en svo, að það gengi. Þess vegna kom
Steingrímur fram í útvarpsumræðunum.
,,Þótt ég viðurkenni,-að ekki beri að blanda
um of saman þátttöku okkar í Atlantshafs-
bandalaginu og fiskveiöilögsögunni, þykir mér
ákaflega erfitt að þola það, að við íslendingar
sitjum í samstarfi við Breta í þeim félagsskap, á
sama tíma og þeir beita okkur slíku ofbeldi á
íslandsmiðum, að fáheyrt mun vera,” sagði
Steingrímur Hermannsson. Menn segðu
gjarnan, að mikill styrkur væri af því að vera í
NATÓ, en hann ætti erfitt með að koma auga á
þann styrk. Hann kvaðst sannfærður um, að
það vopn, sem andstæóingurinn vissi,aó aldrei
yrði beitt, væri til lítils gagns. Steingrímur
lagði til, að íslenzki sendiherrann hjá Atlants-
hafsbandalaginu yrði kvaddur heim. Þeirrar
skoðunar væru fjölmargir framsóknarmenn.
Þá sagði þingmaðurinn, að færi utanríkisráð-
herra á fund NATO ætti það að vera til þess að
tilkynna, að við treystum okkur ekki til þess aó
taka lengur þátt í NATO-samstarfinu, eins og
nú væri ástatt.
Viðhorf óbreyttra framsóknarmanna, og
raunar sjálfstæðismanna einnig, til landhelgis-
málsins munu koma nokkuð skýrt fram í við-
tali, sem Alþýðublaðið átti fyrir helgina við
formann Framsóknarfélags Hveragerðis. Þar
er sagt, að djúpt bil sé milli forystu Fram-
sóknarflokksins og verka hennar í núverandi
ríkisstjórn annars vegar og hins almenna
framsóknarmanns hins vegar. Það sé sorg-
legur misskilningur flokksforystunnar, ef hún
haldi, að almenn samstaða sé í flokknum um
tímabundna samninga við Breta. Bent er á
yfirlýsingar Framsóknarfélaga víðs vegar um
land, þar sem krafizt er róttækari stefnu í
landhelgismálinu.
Mikið hefur ólgað undir nióri, og nú er aó
sjóða upp úr. Þaö sýna ummæli Steingríms
Hermannssonar. Þrátt fyrir fulla ábyrgó fram-
sóknarforystunnar á undansláttarstefnu ríkis-
stjórnarinnar aö undanförnu, eru vonir til, aó
óbreyttum flokksmönnum takist að þoka
forystu sinni á rétta braut.
Ríkisstjórnin er, undir forystu Geirs Hall-
grímssonar, gagntekin af máttleysi. Óbreyttir
flokksmenn stjórnarflokkanna verða að herða
róðurinn, en að öllu athuguðu er sýnt, aö ekki
dugir minna en, að spilin verði stokkuð upp og
ríkisstjórnin fari frá.
Kaudu varrtlirtarnir í mcnninf'arb.vltinsunni. Hvcnær tckur kynlífsbyltingin við?
Landhelgi íslands
(vinstri og hœgri stefna)
- BÖRNUM UNDIR 25 ÁRA ALDRI
íslenzka þjóðin hefur til
þessa gert sér þess fulla grein,
að fiskimiðin við landið cru
fjörcgg hcnnar o.k liftrygKÍng.
Landgrunnið er okkar „gull-
kista” en fiskurinn „gullið”
sem lífsafkoma þjóðar vorrar
b.vggist á, og svo mun verða um
langa framtíð.
tslenzku þjóðinni ber skylda
til að verja og vernda þennan
rétt sinn með öllum tiltakan-
legum ráðum og í einhug —
órofasamstaöa cin gctur f;crt
okkur sigur um rétt okkar í
vfirstandandi fiskvciðidcilu.
En fram til þessa hafa það
cinna hdzt vcrið forystumcnn
okkar þ.jóðar scm hafa hr.ugðizt
í samstöðunni vegna innbyrðis
deilna og sundurlyndis, þá með
gerð sérsamninga um fisk-
veiðar innan fiskimiða okkar, á
vixl við Brcta og Vestur-
Þjóðverja, — scm kunrtugt er.
Það cr löngu ljóst að rncgin-
hluti íslenzkú þjóðarinnar
hefur frá öndverðu verið and-
vígur öllum sérsamningum um
fiskveiðar við landið innan
lögsögu okkar eða landhelgi.
Auk stjórnmálamanna okkar,
— þó með örfáum undantekn-
ingum, — hafa nokkrir fiski-
skipstjörar hrugðizt og faliið i
þá freistni að veiða innan okkar
fiskveiðilögsögu og landhelgi
og gengið svo langt að veiða
inni á alfriðuðum veiðisvæðum,
— uppeldisstöðvum, sem líkja
mætti við innbrot og þjófnaði,
ef í landi væri.
En slíkar gerðir verður að
dæma hart með háum fjársekt-
um og rcttindamissi til stjörn-
unar fiskiskipa. jafnvcl
ævilangt og eignaupptöku.
Sktpstjórnarmcnn cr þannig
haga sér hafa firrt sig trausti og
allri tiltrú og þjóðin í heild
num d;cma [>a á sama vcg og vtð
höfum dæmt veiðiþjófnað
Breta og annarra þjóða sem virt
hafa að vettugi veiðirétt okkar
við landið innan 50 mílnanna
og nú innan 200 mílnanna, —
öll víxlspor sem við siálfir
stigum gcta haft áhrit á gang og
réttindi okkar.
Við höfum haldið því rétti-
lega fram á erlendum vett-
vangi, á þingi Sameinuðu þjóð-
anna og á fundum Hafréttar-
ráðstefnunnar. að framtfð ís-
lenzku þjóðarinnar sé í hættu
efnahagslega ef ekki tekst að
draga úr fiskveiðum á íslands-
miðum og hyggja að nýju upp
fiskistofnana og hamla gegn of-
veiði eins og opinberar skýrslur
bcnda rcttílcga á að gcrzt hafi
mörg undangcngin ár. Evllstu
friðunarreglur verða að gilda,
og þær verður að virða, sem
helgidóm.
Vissulega eru þær upplýstu
óliiglcgu vciðar islcnzkra fiski-
skipa innan landhelginnar