Sunnudagur fylgirit Þjóðviljans - 10.09.1939, Page 7

SUNNPÐAOUR
7
S K Á K
Fleslir munu kannast við Ripley,
Amerikumanninn, sem hefur aflað
sér heimsfrægðar með I>vi að safna
saman kyndugum frásögnum af
þeim undarlegu hlutum, sem stöð-
ugt koma fyrir í heiminum. Þessar
ótrúlegu sögur hans, sem ávalt eiga
þó að vera sannar, hafa verið eitt
bezta lestrarefni blaða og tímarita
um allan heim.
Skákin hefur einnig sinn Ripley.
Það er líka Amerikumaður, og heit-
ir Irving Chernev.
1937 kom út eftir hann heilt smá-
sagnasafn — Curious Chess Faets.
(The Black Knight Press, New York
75 cent). Þetta er ekki stór bók,
enda er býsna örðugt að slíta sig
frá henni fyrr en síðustu blaðsíð-
unni er flett. Hér koma á eftir
nokkrar af sögum hans, valdar af
handahófi. Ef menn langar í fleiri
geta menn fengið sér bókina.
Ilijn Genevski varð að læra tvis-
var að tefla. Hann missti minnið
við sprengingu og varð alveg að
byrja á upphafinu á ný. (Ilijn Ge-
nevski er einn af kunnustu skák-
mönnum Rússa).
1 skák milli Aljechin og Bogolju-
bovv í Hastings 1922, fórnaði Alje-
chin drottningunni, kom peði upp í
drottningu, fórnaði henni líka, kom
öðru peði upp, í drottningu, fórnaði
drottningunni í þriðja sinn, og var
vel á vegi með að vekja sér upp
fjórðu drottninguna, þegar Bogol-
jubow fannst nóg komið og gaf
skákina.
I skák milli Gottschall og Tarrasch
í Niirnberg 1888 hélt Tarrasch öll-
um peðum sínum þar til í 96. leik
að fyrsta peð hans var drepið.
1 áttundu útgáfu frægrar kennslu
bókar í skák eftir Dufressne og
Mieses er eftirfarandi byrjun:
1. d2—d4 d7—d5
2. c2—c4 e7—e6
3. Rbl—c3 c7—c5
4. Rgl—f3 c5xd4
5. Rf3xd4 e6—e5
6. Rd4—b5 d5—d4
7. Rc3—d5 Rb8—a6
8. Ddl—a4 Bc8—d7
9. e2—e3 Rg8—e7
„og svart stendur betur“.
Það virðist alveg hafa farið fram
hjá höfundinum, að hvítur getui?
mátað í leiknum!
Stytzta kappskák, sem tefld hef-
ur verið er ekki nema 4 leikir. Hún
var tefld; í París fyrir nokkrum ár-
um, og er svona:
1. d2—d4 Rg8—f6
2. Rbl—d2 e7—e5
3. d4xeð Rf6—g4
4. h2—h3 ? Rg4—e3!
og hvítur gafst upp, því hann á
um það að velja að tapa drottning
unni eðá konginum.
Hér kemur önnur einkennileg
skák. Svartur vinnur í 6 leikjum
án þess að hreyfa nokkurn aðal-
mann:
1. d2—d4 d7—d5
2. c2—c4 e7—e6
3. Rbl—c3 c7—c5
4. Bcl—f4 c5xd4
5. Bf4xb8 d4xc3
6. Bb8—e5 c3xb2
hvítur gafst upp, því svartur
hótar bæði b2xalD og Bf8—b4j*
í flokkakeppni í skák milli amer-
isku háskólanna hafði City College
í New York 1931, flokk sem ein-
ungis voru í kunnir skákmeistarar.
Skákmenn lfér heima munu kann-
ast við þessa menn. Það voru: Reu-
ben Fine, Sidney Benistein, Fred
Reinfeld og Robert Willmann.
Þeir félagar tefldu alls 24 skák-
ir í keppninni. Af þeim unnu þeir
23 en gerðu eina jafntefli.
Saga jafnteflisins er dálítið skrít-
in. 1 þessari keppni var umhugs-
unartími hvers keppanda 2 stund-
ir fyrir fyrstu 40 leikina eins og
venjulega. Hafi keppandinn ekki lo
ið 40 leikjum á þessum tveimur
stundum dæmist skákin töpuð hon-
um. Nú var Bernstein einu sinini
svo óheppinn að koma 1 klukku-
stund og 591/2 mínútu of seint til
keppninnar. Á þeirri hálfu mínútu,
sem hann átti eftir af umhugs-
unartíma sínum, lék hann sínum 40
leikjum og náði þó jafntefli.
Hjá einum kynþætti á Sumatra
Loforðið.
Eftír E. Berlín.
Hinrik Kottenkamp, sjóhetja og
hafnsögumaður í Hamborg, tók sér
ferð á hendur til Flensborg. Hann
ifór í beztu fötin sin, konan hans
skoðaði hann • hátt og lágt og fann
ekkert athugavert við útbúnaðinn.
Að skilnaði gaf hún honum mynd-
arlegan böggul og saði:
— Hérna Hinrik minn eru nokkr
ar brauðsneiðar og fleskbiti handa
þér í nesti. Þegar þú kemur til
Flensborg skaltu setjast einhvers-
staðar úti, í garði og borða matinn.
En þú skalt ekki taka á bögglinum
fyrr en til Flensborg er komið, ann
ars verðurðu svangur á leiðinni
heim. Vasapeninga færðu enga, þú
drykkir þá upp eins og vant er.
Sjóhetjan varð unc)irleit og döp-
ur á svip.
— En elsku góða Katrín mín, ætl-
arðu að- láta mig farast úr þorsta?
Ekki get ég étið flesk án þess að
hafa eitthvað vott til að skola því
niður með. Gefðu mér merkurglas
af heimabruggi með í nestið, sagði
Hinrik svo blíðlega, að kalda hjart-
að hennar frú Katrínar var að því
komið að þiðna. En hún horfði á
hafnsögumanninn full tortryggni.
— Trína mín, sagði Hinrik Kotten
kamp og lagði hægri hramminn
einhversstaðar nálægt hjartastað.
Þú mátt kalla mig svikara ef ég
snerti flöskuna fyrr en í Flensborg.
Við þetta hátiðlega loforð þiðn-
aði Trína. Hún vék sér fram í
eldhús og kom að vörmu spori aft-
ur með flösku vel vafða í pappír.
Hérna góði minn er flaska af
verða konur að sjá alveg um hið
daglega brauð, því að karlmenn-
irnir telja undir virðingu sinni að
gera annað en tefla skák.
Hvergi er meiri áhugi fyrir skák
en í Rússlandi og er jafnvel hægt
að telja hana þjóðaríþrótt Rússa.
Þó kallaði Ivan 4. Rússazar hana
„dægrastyttingu fundna upp af
hellenskum — djöfulskap“, og hann
bannaði hana alveg. Þetta var 1551.
Guðmundur Arnlaugsson