Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1917, Qupperneq 59

Ársrit Ræktunarfjelags Níorðurlands. pg
Gullregn reyndist ekki harðgjört. Margir runnarnir dóu
alveg og nokkra kól niður að jörð. Kraftmestu plönt-
urnar skemdust lítið og blómstruðu allvel í sumar.
Hlynur lítur ekki út fyrir að geta náð neinum þroska
hjer. Hann vex hvert ár afarmikið, árssprotar verða50 —
75 cm. langir, en kell næstum jafn mikið hvern vetur.
Hlynurinn er 10 ára gamall hjer í stöðinni og er þó að-
eins lágvaxinn runni.
Gullribs hefir undanfarin ár vaxið allvel og stöku sinn-
um blómgast, er Ijómandi laglegur runni, og hefir fram
að þessum vetri reynst harðgerður, kól þó mjög mikið
og sumar plönturnar dóu.
Ribs- og sólber kólu talsvert og blómstruðu mjög lít-
ið í sumar, þau fáu ber, sem komu, voru að byrja að
roðna, Jaegar 14. september kom með 6 0 frost; þá ó-
nýttist hver einasti vísir, svo ekkert ber náði þroska í
stöðinni í haust, og eru það mikil viðbrigði frá því, sem
verið hefir undanfarin ár, þegar tínd hafa verið fleiri
hundruð kg. af fullþroskuðum berjum.
Eplatrje (podede) og kirsuber var plantað hjer fyrir 4
árum, þau dóu öll í vetur. Báru aldrei blóm og uxu
mjög lítið. F*eim var plantað út í garðinn, en trúlegt er,
að betur hefði til tekist, ef hægt hefði verið að planta
þeim við suðurhlið á húsi og þekja þau svo að vetr-
inum.
Eplatrje sem uxu upp af fræi, hjá Sig. Sigurðssyni
skólastjóra, lifa énn í trjágarðinum við kirkjuna, en eru
orðin nokkuð skemd. Hafa mjer vitanlega aldrei blómst-
rað.
Á hvaða tíma vetrarins trjen skemdust mest, er ekki
gott að segja, en jeg vil þó helst álíta, að hretið og
froststormharkan, sem kom upp á hlýja hlákudaga fyrir
páskana, hafi leikið þau harðast, jeg sá ekki dauða eða
kal á neinu barrtrje fyr en eftir það hret.
Vorið kom snemma, svo sólbjart og fagurt, sem væri
5