Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1917, Qupperneq 97

Um verkfœri.
Hver sá, sem kynnist starfsháttum nágrannaþjóðanna,
hlýtur að öfunda þær einna mest af því, hversu mjög
þær bera af okkur í því að nota margskonar vjelar til
að Ijetta vinnuna. Finnum við þetta einnig í þeim hjer-
uðum, sem hafa næsta áþekk skilyrði til þessa sem við,
t. d. í fjallsveitum í norðanverðum Noregi.
Til þess að okkur þoki áfram í þessu efni, þurfum
við stöðugt að hafa gætur á og hagnýta okkur þær ný-
ungar í verkfærum, sem árlega koma fram og hæfa okk-
ur hjer heima. — Mætti það vera metnaðaratriði hjerað-
anna að ganga fremst í því að fá þau verkfæri, sem
ljetta vinnuna.
En til þess að gjörlegt sje að leggja í að kaupa stærri
hestaverkfæri, þurfa menn að gera sjer Ijós þessi atriði:
1. Hvort nógu mikið er til af því landi, sem hægt er
að vinua með vjel?
2. Hvort ekki er hægt að breyta landinu, svo það
verði vjeltækt?
Auk þess að sljetta landið á venjulegan hátt, má gera
það vjeltækt með því að losa og flytja burt stakþýfi, og
sömuleiðis á þann hátt að láta klaka liggja yfir landinu
yfir veturiun. Er bæði innlend og erlend reynsla fyrir
því að þetta kemur að gagni.
Hjer skulu nefnd nokkur verkfæri, gömul og ný: