Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 03.03.1952, Blaðsíða 3

43

ÍSLENDINGAB!
Árið ura kring halda skip vor uppi reglubundnum samgöng-
um á milli hinna dreifðu hafna ;i landinu, og yfir veturinn eru
þetta oft einu sarngöngutækin, sem lólk getur treyst til að skila
farþegum og farmi heilum og óskemmdum í höfn. Þess á milli
eru fjölþættir möguleikar til flutninga, sem fela þó ekki i sér
neitt varanlegt öryggi um samgöngur, og er það því hagsmuna-
mál landsbúa sjálfra að beina sem mest viðskiptum sínum til
vor. Með því styðja þeir og styrkja þjónustustarf vort og stuðla
að því, að það geti aukizt og batnað.
Taxtar vorir fyrir vöruflutning eru yfirleitt án tillits til vega-
lengdar, þar eð þjónusta vor miðar að því að jafna nokkuð að-
stöðu landsbúa til samgangna, og er þess vænzt, að þeir, sem
betur eru settir varðandi samgöngur, skilji þetta og meti.
Skip vor eru traust og vel út búin og skipshafnirnar þaul-
æfðar, og er þetta mikils virði fyrir viðskiptamennina, enda við-
urkennt af vátryggingarfélögunum, sem reikna þeim, er vátryggja,
lægsta iðgjald fyrir vörur sendar með skipum vorum.
Þetta fyrirtæki er eign stærsta félagsins á landinu, þjóðfélags-
ins sjálfs. Sumum finnst það félag svo stórt, að þeir finna vart
til skyldleika eða tengsla við það, en sá hugsunarháttur þarf að
breytast.
SKIPAÚTGERÐ RÍKISINS.