Atlanten - 01.01.1907, Page 15
15
baad op paa Nunatarssuaq’s nordre Næs; man plejer saa derfra
at beregne tre Dages Vandring til Akugdlerssuaq. Er man først
kommen frem, bliver man der som Regel flere Dage paa Ren-
jagter. Her ere mange Rensdyr i dette Distrikt, og de Jægere,
som komme her, fælde mange Dyr. Det er derfor al Tid en
meget anstrengende Hjemtur, der forestaar; 200 Pund regnes
for en anstændig Mandsbyrde, og da Vejen ikke gaar over lutter
Sletter, men sine Steder over vanskelig tilgængelige Fjælde og
Elve, man skal vade over, saa er det kun de bedste, der drive
Jagt i disse Egne. Vejen fører over en temmelig stor Bræ-
strækning, hvor man skal være meget forsigtig; her er fuldt op
af Sprækker, som ikke al Tid ere synlige, og det hænder, at
Jægere med deres tunge Byrde paa Ryggen falde igennem og
kun reddes ved deres Kammeraters Snarraadighed.
Nunatarssuaq er opfyldt af høje Fjælde med meget frodige
Mellemrum, hvor der findes store Søer; det er alt sammen et
godt Rendistrikt, hvor man al Tid er sikker paa at træffe
mange Dyr.
Norden herfor ligger Ivisartoq. Ogsaa her ere mange Rener,
dog ikke saa mange som i de før omtalte Distrikter. Men det
er jo i Reglen kun tørst paa Sommeren, at vi søge op til disse
Egne, og i denne Tid kunne selv de bedste Jagtegne være uden
synderligt Bytte; det er først ud paa Efteraaret, at Renerne rig-
tigt søge ned til Kysterne, men paa den Tid kunne vi sjældent
opholde os i de her omtalte Distrikter, da Tyndisen lægger os
Hindringer i Vejen.
Nordøsten herfor ved Ujaragssuit søge Jægerne ogsaa op
med Konebaade og lægge sig i Teltlejre for i længere Tid at
drive Jagt i Oplandet. I nordlig Retning er her meget Land,
helt op til Randfjældene om den store Sø bag Ilulialik; i østlig
Retning er der dog ikke langt til Bræen, og bemærke maa jeg
ogsaa, at meget store Søer optage megen Plads. Naar man
flere i Følge gaar paa Renjagt fra Ujaragssuit, plejer man at
medtage en 2—3 Kajaker, som man skiftes til at bære. Disse
Kajaker sammenbinder man og bruger som Flaader over store
Elve, man ellers ikke vilde kunne komme over. Det er et langt
Stykke, Kajakerne skulle bæres; først naar man er kommen paa
den anden Side af de store Randbjærge, træffer man Søer, man
kan lægge Vejen over; man efterlader ikke Kajakerne, før man
er naaet til Tarssartoq. Den første Elv, der volder Vanskelighed