Atlanten - 01.01.1907, Side 21
— 21
Jeg kan endvidere sige, at vi Fjordboere ikke bryde os saa
meget om Butikkens Mad, men nærmest betragte den som Nød-
proviant; skulle vi nøjes med den, holde vi ikke meget ud.
Der er mange, som ere tilbøjelige til at mene, at Grunden
til, at vi ingen Vinterforraad samle, er Dovenskab. Det er ikke
Tilfældet. Man har bl. a. anført, at vore Forfædre al Tid kunde
overkomme at samle store Forraad; men man glemmer, at
Fangstforholdene den Gang vare helt anderledes. Den Gang
var der saa mange Sortsider under Foraarstrækket, at de kunde
hentørre Kød til om Vinteren, og Fangsten Sommer og Efteraaret
igennem var saa god, at de aldrig behøvede at røre ved De-
poterne. Hvis Forholdene vare de samme nu, saa er jeg sik-
ker paa, at vi i vore Dage med vore forbedrede Redskaber
kunde lægge langt større Depoter end de gamle; navnlig naar
vi hertil kunde føje vor Fangst af Fisk og Fugle.
Jeg har hørt min Fader, som er 66 Aar, sige: »De Slægt-
led, der gik forud for os, havde ganske vist store Vinterforraad,
men de kunde dog have det nok saa sløjt som den nuvæ-
rende Generation, der slet ingen Vinterforraad hengemmer; de
forstode jo heller ikke den Gang at drage den fulde Nytte
af Fangst fra Kajak paa Fugle og Fisk. Nu ser man aldrig
nogen, saadan som i gamle Dage, magre hen af Sult.«
Jeg mener derfor, at man ikke med Rette vil kunne paa-
staa, at vi Grønlændere ere gaaede tilbage i Driftigbed; saalænge
vi af Evne anstrenge os og uden Vanskeligheder klare os ud af
Vintrene, kan man dog ikke bebrejde os noget.
Man har endvidere villet paastaa, at mange af os Grøn-
lændere ruinere os ved Kaffe. Ganske vist, jeg skal ikke be-
nægte, at vi, naar vi have gjort en eller anden Fangst, bruge
en Del af vore Penge til Kaffe. Det er nu en Gang en gammel
Handelsvare, som vi have vænnet os til, og som vi sætte stor
Pris paa, og jeg vil paastaa, at de Penge ere vel anvendte; thi
vi have baade Nydelse og Nytte af Kaffe. Naar man har drukket
sin Kop Kaffe om Morgenen, kan man ro en hel Dag i Kajak
uden at blive tørstig eller sulten, og naar man har gjort en lang
Dagsrejse og kommer hjem, træt og forkommen, saa kan en
Kop god, varm Kaffe gøre usigelig godt. Men det er jo des-
værre ikke al Tid, at man har Raad til det. Naar en Fanger
i flere Dage har været uheldig med sin Fangst, saa har han