Atlanten - 01.01.1907, Blaðsíða 29
29 —
hinanden, var der ikke nær saa megen Elendighed, navnlig
naar Husherren var en husholderisk Mand.
Det er jo som før bemærket en Kendsgerning, at Sælerne
ere i Aftagende; men hvad kan vel være Grunden? De i Grøm
land hyppigst forekommende Sæler, Sortsiden og Klapmydsen,
jages aldrig paa deres Ynglesteder; Ungerne komme først til os,
naar de have forladt deres Moder; men hvide Mænds Sælfanger-
skibe slagte aarligt Mængder af Sælunger paa Isflager, og her
ligger vel Grunden til, at Sælerne ere i Aftagende. Hvis
disse Skibe ophørte med deres Rovdrift, vilde Sælerne sikkert
komme i store Træk til vore Kyster, ganske som i gamle Dage.
Endnu findes der i Grønland dygtige og driftige Fangere,
om end deres Tal nu ikke er saa stort som den Gang, de vare
Hedninger og gennem stadig Kappestrid holdt hverandre oppe.
Jeg maa udtale som min Mening, at mange Grønlændere
mere og mere tilegne sig den danske Civilisation; men jeg maa
dog fastslaa som min Overbevisning, at Sælfangsten endnu
kan være et Hovederhverv.
Dog mener jeg, at der særlig ved de større Kolonier burde
aabnes større Muligheder for de unge, og at der burde gives
unge Mænd, der vare vel begavede, Adgang til Erhverv, der
ikke vare afhængige af Sælfangst. Det vil jo al Tid være let
i Skolerne at afgøre, hvilke Børn der have særlige Anlæg, og
hvis man gav disse Lærere, der selv, dels gennem Kund-
skaber og dels ved Flid, kort sagt i enhver Henseende kunne
staa som Eksempel for de unge, saa vilde disse sikkert kunne
drive det til noget. Der er ingen Tvivl om, at de vilde
kunne modtage en Undervisning, der er langt grundigere end
den, de faa nu; og det vilde være af Betydning for Ungdommen,
om man, naar de havde fuldendt deres Uddannelse, gav dem
Adgang til ansvarsfulde Stillinger, der krævede Landsmænds
Tillid. Jeg gentager, at man nøje skulde overholde kun at
vælge de bedst begavede.
I vore Dage er der jo mange Grønlændere, der leve af
Fiskeri, og det er ikke ualmindeligt, at de professionelle Fiskere,
— navnlig saadanne, der bo i Distrikter, hvor der findes Helle-
fisk og Rødfisk, — klare sig bedre end mangen Sælfanger. De
her omtalte Fiskearter yde, foruden at være gode Nærings-
midler, ved deres Fedme udmærket Tran til Lamperne. Men
der kommer en Dag, da Fiskerens Kajakskind ere opslidte, og