Atlanten - 01.01.1907, Page 33
— 33 —
Bestemmelser, maatte jeg visse Tider af Aaret, naar der hverken
er Rævefangst eller Fiskeri, være ude af Stand til at ernære
mig selv og min Familie. Jeg regner med, at jeg aarlig fælder
c. 50 Rener; jeg skaffer mig saaledes mange Skind og Mængder
af Senetraad; jeg er saaledes i Stand til ikke blot at holde mig
selv med disse Ting, men ogsaa forsyne Bopladsfæller og Folk,
der bo paa helt andre Pladser. Hvert Foraar modtager jeg saa
mange Bestillinger paa Skind og Senetraad, at det vilde være
mig umuligt at overkomme alt.
Jeg opsøger al Tid de fjerneste Distrikter og de mest util-
gængelige Steder, fordi Vildtbestanden her er rigest. Som jeg
før bemærkede, har jeg ingen Konebaad og kan kun rejse i
Kajak. Min Boplads er saa sælfattig, at det er mig umuligt at
skaffe tilstrækkeligt Skind til Konebaaden. Skulde jeg nu følge
Forstanderskabets Bestemmelser, saa skulde jeg altsaa foretage
en lang og besværlig Rejse, blot for at fælde en eller to Rener,
mere Kød vil jeg ikke kunne fragte paa min Kajak, og saa
skulde jeg Vinteren igennem ikke blot selv lide under Mangelen
af Skind og Senetraad, men jeg vilde heller ikke være i Stand
til at hjælpe mange, som jeg nu gør. Saaledes som jeg nu jager,
faar jeg mange Skind, da disse ikke er saa vanskelige at fragte,
Mængder af Senetraad og megen Talg, noget, som er en ud-
mærket Salgsvare, — kan saa virkelig nogen komme og forbyde
mig, ja straffe mig for, at jeg lader det Kød ligge, som ikke
spiller nogen større Rolle for mig paa den Aarstid? Jeg fodrer
jo Rævene med det, og dem skal jeg jo leve af om Vinteren.
Det forekommer mig derfor, at man har straffet mig, fordi
jeg var en dygtig og driftig Jæger, der nedlagde meget Vildt.
Men naar dette skal være Lov i et Land, da er der ikke meget,
der sporer ens Ærgerrighed til at lægge sine Kræfter ind i vor
Kamp for det daglige Brød; da er det beskæmmende at være
Jæger.«
Denne Sag viser tilfulde, i hvor høj Grad der trænges til
faste Vedtægter paa Jagtomraadet.
IV.
Lichtenfels den 28. August 1905.
Jeg vil svare dig saaledes paa dit Brev: Ja vel mener jeg,
at det gaar tilbage for Grønlænderne i Velstand; og jeg tror, at