Atlanten - 01.01.1907, Side 39
— 39 —
den Lugt, dels Røgen, dels Maskinen udbreder; og da Verden
jo er stor, flygte de vel til Steder, hvor Isen aldrig bryder op,
og hvortil disse Skibe ikke naa.
Det er vore Fangstdyrs Aftagen, der fylder os med størst
Bekymring, thi uden Sæler ville vi ikke kunne klare os her i
Grønland.
Der findes dog Grønlændere, der ikke have det saa smaat,
fordi de med fast Løn ere knyttede til de Danske heroppe. Men
de af os, der kun ere Fangere eller Fiskere, døje ofte ondt i de
daarlige Tider. Dertil kommer, at den Betaling, vi faa for vore
Varer, staar i daarligt Forhold til de Anstrengelser, der ofte i
den kolde Vinter ere forbundne med at nedlægge Byttet. Vort
anstrengende Erhverv er Skyld i, at mange gaa legemligt til
Grunde. Ofte maa vi sidde en hel Dag igennem i stærk Kulde
ude paa Isen, og ofte faa vi, naar vi efter en saadan mislykket
Fangstdag komme hjem, ikke nogen ordentlig Føde. Den Slags
Ting taaler man kun, saalænge man er ung. Fik vi vore Varer
bedre betalt, vilde der vel være en Mulighed for, at enkelte af
os kunde lægge noget op til Alderdommen. Lige siden 1721,
da Hans Egede kom til vort Land, have de Danske hjulpet os
og ført os frem, og uden dem vilde vi sikkert ikke kunne klare
os den Dag i Dag. Nu synes det jo, som om Interessen for os
Grønlændere blev vakt hos de Danske; vi kunne blive Præster
heroppe nu; kunde det ikke tænkes, at vi ogsaa nu med de
Danskes Hjælp kunde opnaa Stillinger som Kolonibestyrere? Vi
vide jo nok, at det ikke er nogen let Sag at føre Regnskab med
de mange Varer, der sendes herop, men der findes jo blandt
vore Landsmænd dem, der ere godt begavede; mon de ikke
kunde lære det, naar de fik den tilstrækkelige Uddannelse?
Det vilde være godt at faa Tamrener her til Grønland. Vi
have navnlig god Brug for deres varme Skind, og vi ere de
Mænd taknemlige, der have fattet disse Planer. Gid de Menne-
sker, som interessere sig for vort Vel, kunde arbejde for, at vi
kunde faa Priserne op paa Spæk, Lever og Skind; de Priser, vi
nu faa, staa ikke i Forhold til det Arbejde, vi have med at
skaffe det.
Vi slutte med at udtale vor Glæde over, at der hjemme i
Danmark er Mænd, der arbejde paa at forbedre vore Kaar.
Gabriel Huch, Thomas Magnnssen,
Kateket. Fanger.