Atlanten - 01.01.1907, Page 62
— 62
denne Lov, og hans senere loyale Indrømmelse af Profetiens
Fejlagtighed, den han dog — saa vidt erindres — betegnede
som sin eneste politiske Fejl. Man maa være enig med Mini-
steren i, at en Rigsdagsdebat om Storkjovens Fredning i Vir-
keligheden kun egner sig til en munter Spøg. Der er jo for
Alvor ingen Mening i, at den Slags Ting skal afgøres af Folke-
ting, Landsting, Ministerium og Kongemagt.
Endnu sjældnere er det, at en færøsk Sag tager mange
Sider op i Rigsdagstidende, og sker dette, saa kan man være
vis paa, at saa er det helt galt fat. Tænk saaledes paa Rigs-
dagsforhandlingerne for 4—5 Aar siden om Thorshavns Kom-
munallov. Thorshavn havde da en Kommunallov fra Tidernes
Morgen, og Lagtinget foreslog saa i 1901 en Ordning i Smag
med den danske Købstad-Kommunallov. Imidlertid blev dette
Forslag af Ministeriet demokratiseret noget, og disse Ændringer
— de gik vistnok i Retning af selvvalgt Formand, Ophævelse
af Censur, Forholdstalsvalg osv. — accepteredes med Glæde af
Lagtinget, og saa gik det helt galt i Rigsdagen. Der maatte
ikke i en lille ubemærket færøsk Lov brydes Bane, skabes Præ-
cedens. Brændende Spørgsmaal i dansk Politik maatte ikke
præjudiceres A-ed Bestemmelser i en færøsk Lov osa'. Alt dette
kan jo lyde meget pænt, men de gode jyske, fynske og sjæl-
landske Lovgivere, burde have betænkt, at der ved en færøsk
Afgørelse netop aldeles ikke med Rette kan skabes Præcedens
for Sagens Ordning i Danmark, saa vidt som de sociale Forhold
i Thorshavn ere ganske og aldeles forskellige fra Forholdene i
Aarhus, Odense og Helsingør. Færingerne kunne ikke være tjent
med, at et sundt og naturligt Fremskridt hindres, fordi et saa-
dant Fremskridt paa Grund af Livsforholdenes Forskel-
ligheder ikke eller endnu ikke menes at passe i det øvrige
Danmark. Paa saadanne Punkter kan man ikke fortænke Fæ-
ringerne i, at de kræve Respekt for de lokale Ejendommeligheder.
Overalt, hvor det drejer sig om Ordning af rent lokale fær-
øske Forhold, synes det i Virkeligheden at være noget forfejlet
at lade Rigsdagen have det afgørende Ord, og der kan næppe
være nogen synderlig Betænkelighed ved i ret vidt Omfang at
overlade saadanne Lokalsagers Afgørelse til Regeringen og Lag-
ting, altsaa med Overspringelse af Rigsdagen. Man er jo alt
faktisk inde paa denne Vej, naar det ofte i almindelige danske
Love, der ikke i Detaillerne passe paa færøske Forhold, hedder: