Atlanten - 01.01.1907, Page 63
— 63 —
»Regeringen bemyndiges til ved kgl. Anordning at sætte
»Loven i Kraft paa Færøerne med de Lempelser, som ifølge
»disse Øers særegne Forhold maatte findes hensigtsmæssige.«
Paa denne Maade ere af større Love Konkursloven, Skifte*
loven, Søloven, Tvangsauktionsloven, forskellige sociale Love o.
fl. a. med betydelige Lempelser gjorte anvendelige paa Færøerne,
efter at Sagerne først have været behandlede i Lagtinget.
Der kan i Princippet næppe være megen Betænkelighed for
den almindelige danske Lovgivningsmagt ved at overlade visse
Lokalafgørelser, der ikke faa Betydning for det øvrige Kongerige,
til Regering og Lagting. Hvad vilde der f. Eks. være tabt for
Riget, om der paa denne Maade var givet Love om Ordning
af Havgevæsenet, o: givet Regler for Benyttelsen af den uop-
dyrkede færøske Udmark til Græsning for Køer, Faar og Heste,
til Gaasehold og Tørveskær osv., eller om Spørgsmaalene om
Grandeslævners, Grindefangstens og Skydsvæsenets hensigtsmæs-
sigste Ordning var overladt til Regering og Lagting?
Hvad skulde der være til Hinder for, at selv store og ind-
gribende Lovarbejder, som f. Eks. en Reform af den færøske Land-
bolovgivning, lagdes i Hænderne paa Regering og Lagting?
Vanskelighederne vilde naturligvis ligge i at trække Græn-
sen mellem Lokalanliggender og Fællessager. Alle kunde man
ikke gøre tilfredse, men der maatte dog formentlig kunne findes
en Formel, hvorefter den almindelige danske Lovgivningsmagt
kunde overdrage sin Myndighed indenfor visse Grænser til Re-
gering og Lagting.
Sikkert burde da visse Forhold omordnes. Der burde vist-
nok tilføres Lagtinget noget mere Lovkundskab, og Ministeriet
noget mere Sagkundskab, f. Eks. en Konsulent i færøske Sager.
Ogsaa burde Lagtingets Arbejdsmaade forandres.
Der er næppe Tvivl om, at den specielt færøske Lovgivning
ved en Ordning, der paa visse Omraader gjorde Lagtinget — i
fornyet Skikkelse — til en lovgivende Forsamling, vilde vinde
meget i Kvalitet.
Rigsinteresserne overfor Lokalinteresserne kunde sikkert til-
strækkelig varetages af Regeringen. Selvfølgelig maatte Rigsdagens
Medvirkning kræves, hvor der stilledes Krav til Statskassen.
Det er ikke Hensigten med disse Linier — der blot refe-
rere en heroppe meget almindelig Anskuelse — at gaa i De-
tailler eller at forsøge paa at drage Grænsen mellem det Lov-