Atlanten - 01.01.1907, Blaðsíða 106
— 106 —
Forskellen mellem den færøske Befolkning og den hernede, og
de fremhæve ogsaa den store Afstand, der er mellem Færøerne
og Kongeriget. Forskellen er imidlertid ikke saa meget stor, og
der er ogsaa taget Hensyn til denne Forskel ved den særlige
Repræsentation, som vi have der i Lagtinget. Forskellen i Hen-
seende til Beboerne er heller ikke saa meget stor, vi ere jo alle
Nordboere. Og Afstanden mellem Færøerne og Kongeriget er
ved Udviklingen af Kommunikationsvæsenet i de senere Aar
bleven betydelig forkortet — og nu senest ved, at vi have faaet
Telegrafforbindelse deroppe, og ved at de enkelte Pladser paa
Øerne allerede til Uels og snart fuldstændig ville blive satte i
Forbindelse med Telegrafstationen ved Hjælp af Telefonen.
Kundskaben til Færøerne er i Stigning, og hvis danske Mænd
ville rejse ofte derop, ville de opnaa Kendskab til Færøerne, og
man kan ogsaa paa anden Maade opnaa Kendskab til Forhol-
dene deroppe, og vi Færinger ville kunne skaffe os Oplysning
om, hvorledes Forholdene ere hernede, ved at søge meget ud,
ligesom Fædrene have gjort. Det Besøg, som Kongen, Ministre
og Rigsdagsmænd ventelig til næste Aar ville aflægge paa Fær-
øerne, vil sikkert bidrage sit til at fæstne Forbindelsen mellem
Landsdelene og bringe os nærmere sammen. Ligesom vor Stil-
ling er historisk, naturlig og hensigtsmæssig, saaledes er den
ogsaa ganske værdig. Separatisterne sige, det er uværdigt for
os ikke at være selvstændige, ikke at have vort eget Sprog.
Denne Opfattelse kan jeg aldeles ikke slutte mig til. Jeg fin-
der det at være en Ære for os Færinger at høre til det
danske Folk, og jeg finder, at vi som danske Borgere
ere lige saa selvstændige som andre danske Borgere.
Det er ligeledes en Ære for os at være delagtige i det
danske Sprog. Jeg føler mig forvisset om, at Færingerne
ere for faa til at være selvstændige og have deres eget
Kultursprog. Hvis det skulde hænde, hvad jeg ikke venter,
at Separatisterne en Gang skulde realisere deres Drømme om
Selvstændighed, frygter jeg for, at de lykkelige Forhold, vi nu
have og have haft paa Færøerne, ville tage en Ende. Det er
efter min Mening saa, at Færøerne nødvendig maa slutte sig til
en Kulturstat. Hvis Færingerne skulde staa alene, vilde de være
ude af Stand til at værge sig mod fremmed Indflydelse. Sker
det, at Separatismen faar Overhaand der, er jeg bange for, at
endnu en af Nordens Forposter, endnu en Landsdel, hvor nor-