Atlanten - 01.01.1907, Síða 124
124 —
pæna, en Ulkefisk), Tudsefisk osv. osv. — og ikke at forglemme
Menneskeæder-Hajer og Djævle-Rokker!
Saagodt som alle Danske, der ere eller have været i Vestindien,
ville være enige om, at i Kvalitet staa de vestindiske Fisk adskil-
ligt under vore hjemlige Fiskearter; der er ikke én, der kan
maale sig med en god Torsk eller Rødspætte, hedder det altid.
Jeg maa derimod hævde, at de vestindiske Fisk gennem-
gaaende ere af fortrinlig Kvalitet. — Den, der kun kender
Fisken, som man faar den serveret til Middag, har nu ganske
vist Ret i, at det gennemgaaende ikke er første Klasses Fisk.
Men har man faaet Fisken frisk fanget og tilberedt, før den har
ligget død i timevis, vil man faa et andet Syn derpaa og ind-
rømme, at den er i sin Art ganske fortræffelig, selv om mari
maaske ikke direkte kan sammenligne den med vore Rødspætter
og Torsk. At den Fisk, man faar i Byerne, i Reglen ikke er
særlig god, er let forklarligt. Fiskepladserne ere som oftest langt
borte, f. Ex. helt ud for Østenden af St. Croix eller ude paa
Skrænten ned mod det dybe Vand imellem St. Thomas og St.
Croix. Fiskerbaadene ere smaa, aabne, eller Halvdæksbaade,
uden Motor og uden Dam. Er der nu strygende Medbør hjem
fra Fiskepladsen, saa naa de vel hjem i Løbet af én eller et
Par Timer; men bliver det stille, hvilket jo ikke saa sjælden
hænder i disse Farvande, eller skal der krydses hjem, varer det
ofte mange Timer, inden de kunne komme hjem med Fangsten.
Men naar Fisken har ligget død nogle Timer i den Varme, saa
er Kvaliteten saavist ikke længere første Klasses; men det er ikke
Fiskens Skyld.
Flere af de vestindiske Fisk skulle have den ubehagelige Egen-
skab atvære giftige. Der er især en Slags Sardin, »Yellow bili«,
»poisonous sprat«, som skal være meget farlig; bare man faar
en Bid af dens Kød i Munden, dør man, før man faar den
sunket — saaledes fortæller i alt Fald West i sin Beskrivelse
af St. Croix, og det samme har jeg hørt derude. Men nu viser
det sig, at Fiskerne paa Smaaøerne mellem St. Thomas og St.
Jan spise denne Fisk uden at tage Skade deraf (ogsaa paa
Portorico spises den); paa St. Thomas spises den af Chacha’erne
— undtagen i Maj Maaned, saa skal den være giftig! Det er
da aabenbart, at Fisken ikke er saa livsfarlig endda at spise.
Ogsaa om mange andre Fisk gaar det Rygte, at de ere giftige;
især skulle de store Barracuda’er være farlige. At der undertiden