Atlanten - 01.01.1907, Page 179
— 179 —
Sociale og hygiejniske Fophold i Grønland.
Ved Gustav Meldorf, ti dl. Læge i Julianehaabs Lægedistrikt.
aar jeg i de efterfølgende Linier skal komme ind paa Om-
iV talen af nogle sociale og hygiejniske Forhold i Grønland,
saa maa jeg hertil allerførst bemærke, at nærværende Skildring
udelukkende støtter sig til Iagttagelser fra Julianehaabs Læge-
distrikt i den sydligste Del af Grønland, hvor jeg i 6 Aar (1897 —
1903) har virket som Læge. For de nordligere Lægedistrikters
Vedkommende (fra Narssalik Isfjord og Nord efter) har jeg ikke
selv haft Lejlighed til at undersøge Forholdene; imidlertid synes
det af de forskellige Rejsebeskrivelser o. lgn., der foreligge fra
disse Egne, med tilstrækkelig Tydelighed at fremgaa, at hvad
Renlighed, Hygiejne, Økonomi og lgn. angaar, da har den ene
Egn ikke stort at lade den anden høre. Med de Modifikationer,
de forskellige klimatiske Forhold nødvendigvis medføre i Leve-
vis, Fangstmaade o. s. v., ere Forholdene i de forskellige Egne
af Landet saa temmelig analoge langs hele Vestkysten, og i
Østgrønland staar det — efter alt at dømme — blot endnu
værre til med Hygiejne o. lgn. end paa Vestkysten, hvor dog
den europæiske Civilisation jo nu i mellem et og to Aarhun-
dreder har kunnet paavirke den eskimoiske Befolkning, og hvor
denne jo i endog ret betydelig Grad efterhaanden er bleven
blandet med det indvandrede danske Element.
Grønlænderne ere et elskværdigt, godmodigt, fattigt, haard-
ført og nøjsomt Folk, der lever i et Land, hvor Kampen for
Tilværelsen er meget haard, haardere end paa de fleste andre
Steder i Verden. Den store, vilde, øde og kolde Polarnatur maa
af Mennesket fravristes — ofte under stor Møje og med Livs-
fare — hvad dette behøver til sit Livsophold.
Næsten alt spiseligt skal tages fra Havet. Jagten paa Land-
vildtet (Ræve, Harer, Ryper og i de nordligere Egne Rensdyret)
giver i Forhold hertil et temmelig ringe Udbytte. Da Sæl-
hundefangsten ved Siden af Fiskeriet — som bekendt — er
Hovednæringskilden, har det selvfølgelig den allerstørste Betyd-
ning for Befolkningen, at der blandt den mandlige Del heraf
stadig findes dygtige Fangere og Jægere. — Om Antallet af
dygtige Sælhundefangere skulde være gaaet tilbage i Tiden efter