Atlanten - 01.01.1907, Page 294
— 294 —
nævnes mange Træk. Jeg vil fremhæve en dygtig Bondes Ord
fra Dalasyssel: Nu har jeg vænnet mig til Kulden og Haard-
heden her i Laxadal. Jeg har været nødt til at slette mit Tun
vel og indhegne det for at have et Stykke Jord i Sikkerhed.
Jeg har været nødt til at rive Jorden op en Gang imellem og
gøde den god^i Grunden, for at ikke Græsvæksten skulde tabes
med Aarene.
Ja, men Herregud! Er det ikke netop det samme Resultat,
denne Mand er kommet til, som Bønderne i andre Lande? Maa
ikke Bønderne i Danmark i deres Ansigts Sved pløje, rive og
rode i deres Jord for at holde den vedlige i Grunden og
for saa af den at kunne leve?
Og Manden vedblev: Vor Natur er at ligne ved vort Lands
Skytsaand »Fjallkonan«. Hun sidder paa sit Isfjæld med en
truende Mine. I Foraarsmaanederne tager hun stundom ved
Roret og svinger sit Scepter. Hun vil herske. Men hun vil
frem for alt støbe sine Sønner til Mænd. Vi skulle kende vor
Jord, vide, hvordan den skal behandles, og erfare, hvilke Plante-
arter den kan give Liv. »Fjallkonan« vil og maa herske, men
vi, hendes Sønner og Døtre, kunne leve et frit Liv under hendes
Vælde, blot vi selv ville.
Denne gamle Hædersmands Ord greb mig dybt. Ind i Frem-
tiden saa jeg den ny islandske Type i det stolte Hjemland med
de snetakte Tinder: Et friheds- og sandhedssøgende Folk i ær-
ligt Arbejde. Et Folk, der, skønt et af de mindste i Verden
som Nation, staar med Sagaens og Historiens Glans over sig.
Et Folk, der af Overgang og Isolation har været trykket 1000
Aar tilbage i Tiden, men nu er vaagnet af Drømmenes Ro for
at staa sammen, for at hjælpe hinanden at tage Nutidens glim-
rende Hjælpemidler i Tjeneste i det store Arbejde: At hæve
Sagalandet op i det moderne Europas 20. Aarhundrede.
Den Friheds- og Daadstrang, der bragte de norske Ud-
vandrere til at bryde med alt det, de kendte, og vove Livet for
at bygge i »Fjallkonan«s Land, denne Trang til et frit, daadrigt
Liv er fælles for de nordiske Racer. Vi drages imod en alvorlig
Kamp med Naturen og dens Kræfter. Vi ere fødte til en saadan
Kraftprøve. Fra vore tidligste Dage have vi maattet hjælpe til at
fravriste Naturen det nødvendigste. Det er bleven vor egen
Natur, ligesom det er Østerlændingens eller Sydboens Natur at