Atlanten - 01.01.1907, Blaðsíða 331
— 331 —
Kaptajn Koch skildrede de travle Forberedelser til den store
Slædeekspeditions Udrustning og Afrejse i Foraaret 1907, skil-
drede Afskeden med Kammeraterne, der bleve hjemme ved Skibet,
og hvorledes man derefter den 28. Marts om Morgenen drog
nordpaa, 10 Mand, 10 Slæder og 86 Hunde. Paa talrige Lys-
billeder saa man Slædefarten over Isen langs de ukendte, med
Fjelde og Bræer hegnede, Kyster, saa Deltagerne, de store Hunde-
forspand, Proviantkasserne og den øvrige Udrustning paa de
store Slæder. Endvidere Billeder fra Teltlivet, hvorledes det
var nødvendigt at stille Slæderne ovenpaa hinanden om Natten,
da de ellers bleve ødelagte af Hundene, der aad Bindingerne
af. Hele den Vildhed og Uhygge, der er raadende i disse øde
Polaregne, blev man her Vidne til, og man fik det Indtryk, at
disse tapre Mænd droge frem med deres Hunde og Slæder, kun
stolende paa deres egne Kræfter og de Forraad, de havde paa
Slæderne, samt det Udbytte, Jagtlykken maatte bringe.
Interessant var det at høre, hvorledes Dagen forløb paa en
saadan Slæderejse; i Virkeligheden kunde der gaa Timer, ja halve
Dage, hvor man var fuldstændig overladt til sig selv, hvor man
ikke saa noget andet levende Væsen end ens egne Hunde.
Til at begynde med gaar det hurtigt fremad, men efter-
haanden trættes Hundene og de slide sig frem med ludende
Hoved, Ryggen krummet og Halen hængende langt nede mellem
Bagbenene. Man søger at drive dem frem med Pisken, slaar
ubarmhjertigt paa de arme Dyr, slaar efter at ramme de Steder,
hvor Snerten ret kan svie; men eftersom Dagen gaar, bliver
man ogsaa træt af det, Hundene faa Fred, Pisken hænger paa
Opstanderen, og med slæbende Skridt arbejder man sig frem
efter Slæden. Men faar man saa Rast en Timestid og faar hvilt
lidt ud, faar noget at spise, faar snakket med Kammeraterne
og Hundene fodrede, saa gaar det igen fremad, og baade Hu-
møret og Hundehalerne ere atter for en kort Tid i opadgaaende.
løvrigt fik man Indtryk af, at Kaptajn Koch nærede stor
Kærlighed til sine Hunde. Blandt andet fortalte han en lille
Episode, som var hændt paa hans Slæderejse. En Nat havde
en af Hundene -— Ulla •— faaet Hvalpe. Hanhundene, der var
paa Færde allevegne, aad dem naturligvis straks. Kun én blev
skaanet, for den havde Ulla lagt sig over, men den var selv-
følgelig bleven kvalt straks. Paa Grund af de indtrufne Om-
stændigheder slap Ulla den næste Morgen for at komme i Selen