Atlanten - 01.01.1907, Page 332
— 332 —
og fik Lov til at løbe løs ved Siden af Slæden. Den tog da
den døde Hvalp i Flaben og løb saaledes med den. Der gik
en Time eller to, men saa blev det den for tungt, og den lagde
Hvalpen ned i Sneen og hvilede sig lidt. Derpaa fortsatte den
atter med den døde Hvalp i Flaben, men saa maa det vel være
gaaet op for den, at den næppe fik nogen Glæde af den, thi
den lagde atter Hvalpen ned i Sneen -— og aad den saa selv.
Den 12. April naaede Ekspeditionen frem til Lamberts
Land, og der blev her udlagt et Depot til Brug for Hjemturen.
Den 18. April naaede man Malemukfjeldet efter en ret
haard Rejse, hvor 5 af de 10 Slæder havde lidt Havari. Dette
Fjeld viste sig vanskeligt at passere, idet der strakte sig aabne
Vaager lige ud til Kysten, og det kunde heraf skønnes, at dette
blev et vanskeligt Punkt at passere paa Hjemturen.
Man var hermed naaet ind i Bjørnerevieret, og det varede
ikke længe, inden man fik Øje paa den første Bjørn. Kaptajn
Koch berettede herom: Vi havde teltet om Natten og vare just i
Færd med at bryde op, da en Bjørn kom krydsende ind mod
os. Tobias var den eneste, der var færdig, og han kastede sig
straks paa Slæden og jog efter Bjørnen. Men hans Hunde
kunde ikke klare sig paa den glatte Havis, hvor Bjørnens skarpe
Klør skar bedre; men saa begik Bjørnen den Dumhed at dreje
ind mod Land, og saa var det Hundene, der klarede sig bedst,
de indhentede den snart og begyndte at nappe den i Bagbenene,
inden ret længe var den indviklet i Hundenes Skagler og i
næste Øjeblik sad den paa Slæden. Tobias indsaa da, at det
var paa Tide at faa den skudt, men opdagede, at han mang-
lede Skæftet til sin Riffel, men det lykkedes ham dog alligevel
at faa en Patron i Løbet og faa Bjørnen fældet.
Vi fortsatte stadig nordover og havde allerede sagt Farvel
til de 2 første af vore Kammerater og nogle Dage senere til de
2 næste, der skulde køre tilbage til Skibet for paa Hjemturen
at udlægge Depoter til Sikring for vor Hjemrejse. Vi ventede
stadig at se Landet falde af mod Vest, men det drog sig ved-
blivende længer og længer mod Øst. Endelig den 29. April
naaede vi Nordost Rundingen, Grønlands østligste Punkt.
Vi besluttede saa at skille vore Veje ud fra hinanden, My-
lius Erichsen, Brønlund og Hagen drog frem efter Navy C lif f,
Koch, Bertelsen og Tobias mod Peary Land.