Atlanten - 01.01.1907, Page 335
— 335 —
Taage, Isføre og skæbnesvanger Vind, uundgaaelige Fejlbereg-
ninger af Ruterne forlængede Opholdet — i 10 Dage kørte de 44
danske Mil —, saa da Hjemturen den 14. Juni paabegyndtes fra
Kap Rigsdagen, viste Havisen sig fuldstændig umulig at befare.
De maatte da beslutte sig til at gaa tilbage og oversomre.
De søgte saa Sommeren igennem at indsamle Proviant, strejfende
rundt, med deres halvt udsultede Hunde og tilsidst næsten helt
opslidte Udrustning, hen over store Distancer, men stadig op-
maalende og kortlæggende nye og ukendte Kyster.
Paa et ophængt Kort viste Kaptajn Koch den Rute, de 3
Mand have fulgt fra Punkt til Punkt, lige indtil de naaede ind i
Bunden af Danmarksfjorden, hvor det var deres sidste Haab
inden Vinterens Komme at bestige Indlandsisen, for over denne
at naa frem til Skibet.
Fra Brønlunds Dagbog kendes denne deres sidste Rejse. I
Slutningen af August maatte de fortære næsten alle deres Hunde,
saa de kun havde 8 tilbage. Om Tiden fra den 30. August og
indtil den 19. Oktober beretter Brønlunds Dagbog intet. Endelig
den 19. Oktober lykkedes det dem at bestige Indlandsisen fra
Østsiden i Bunden af Danmarksfjorden. Opstigningen varede i
4 Dage, og en Hund døde under denne. De tre Mand vidste, at
der kun var en meget ringe Sandsynlighed for, at de vilde slippe
fra dette Vovestykke med Livet.
Kaptajn Koch skildrede paa en meget gribende Maade denne
deres Dødsvandring over de evige Ismarker med de faa udsultede
Hunde og uden ordentlig Fodtøj og Beklædning. De havde ikke
kunnet handle anderledes, end de gjorde, de handlede med roligt
Overlæg, og de arbejdede med den mest ihærdige Energi, men
de forfulgtes af Uheld paa Uheld, først og fremmest manglende
Jagt, saa Resultatet nødvendigvis maatte blive, som det blev. Det
gik altsaa galt; men det Maal, de havde sat sig, blev naaet. Mylius
Erichsens Slædeekspedition vil stedse staa som den største i den
arktiske Forskning og én af dem, der i geografisk Henseende har
bragt det rigeste Udbytte.
Denne Rejse var helt og holdent Mylius Erichsens Værk, han
vakte Ideen til den og skaffede Midlerne tilveje, han vovede Livet
for den — og satte det til.
Foredraget blev hilst med meget stærkt Bifald af den talrige
Forsamling.