Atlanten - 01.01.1907, Page 341
— 341 —
Sælfangerne mest i Maj imellem Spitsbergen og Grønlandsisen,
og i Juni i Danmarksstrædet paa det saakaldte vestre Felt.
Grønlandssælen havde i en lang Aarrække, et enkelt Aar und-
taget, da den havde samlet sig ret Nord for Island, altid sine
Ynglepladser Nordvest for Jan Mayen paa Vinterisen, ikke Stor-
isen. Dette Forhold er nu totalt forandret. Og det ganske sim-
pelt af den Grund, at der siden 1900 næsten ingen Vinteris
mere er at træffe paa i Nordishavet. Endnu i 1900 var jeg om-
bord paa S/S »Viking« paa siak Vinteris; men 1908 dampede
og sejlede vi med S/S »Samson« i Marts og April i alle Ret-
ninger uden at kunne opdage blot et saa stort Stykke gammelt
Is, at Kaptajnen turde have dristet sig til at losse nogle Tdr.
Kul ud paa det. Der var over hele Ishavet ikke andet end
tynd Bay Ice, Pandekageis. Og saaledes havde Forholdene
ogsaa været de foregaaende Aar. Vintrene maa altsaa have
været meget milde. Det er ikke nu nær saa let som i ældre
Tider at finde Grønlandssælen. Flere Holdepunkter er der dog.
Sælen søger altid den østligste Is, den kan finde. Dette skyldes,
at Havet øst paa er rigest paa Rejer. Et andet Holdepunkt er
Stimene af Hansæl i Vandet. Kort efter at Hunnen har kastet
sin Unge — denne er beklædt med en fin, gullighvid Pels (Ung-
sælskind, 9—10 Shillings pr. Stk.), ved Fødslen ere Haarene
ret lange og gule, senere blive de korte og hvide — lader Hun-
nen sig bedække. Da Antallet af Hanner er langt større end
Hunner, er der altid 2—3 Hanner paa Jagt efter hver bedæk-
ningslysten Hun. Opdages der altsaa Stim af Hansæl i Marts,
gaaende i Søen i en bestemt Retning, kan man være aldeles
sikker paa, at Hunnerne og Ungerne maa søges den Vej. Et
tredje Holdepunkt er Klapmytsen. Denne kaster ogsaa sine
Unger i Marts, men noget tidligere end Grønlandssælen, saa-
ledes at Sælfangerne hyppigt se drægtige Hunner af de sidste i
Midten af Marts, men aldrig nogen drægtig Klapmytshun. Hvil-
ket mærkeligt Kompagniskab der er imellem disse to Sæler, er
det vanskeligt at faa Rede paa; men de samle sig altid med
faa Sømils Mellemrum i Nærheden af hinanden, og Klapmytsen
altid Nordvest for Grønlandssælen. Har man altsaa fundet den
ene Fangst, har man ogsaa den anden. Det er blot at gaa
nogle Mil Sydøst eller omvendt Nordvest. I 1908 kom vi med
S/S »Samson« først op i Klapmytsen og tog saa mange vi
kunde overkomme inden 1ste April. (Klapmytsen er efter de