Atlanten - 01.01.1907, Page 342
- 342
seneste forandrede Fredningsbestemmelser, der skyldes ,/. E.
Samuelsen, aldeles ikke fredet; Tiden for Grønlandssælen er
flyttet fra 3die til 1ste April), saa dampede vi sydost og plum-
pede straks op i Ungerne. Fangsten paa disse er langt besvær-
ligere og farligere paa Pandekageis end i ældre Tid paa fast
Vinteris. Naar Fartøjet dengang først havde fundet sig en sik-
ker Havn, kunde Mandskabet tidlig om Morgenen gaa fra Borde,
vandre lange Strækninger i alle Retninger ud over Isen, slaa
Ungerne, flaa dem og samle Skindene i Haug. Disse bleve
mærkede med Skudens Flag og senere slæbte ombord. Paa
Bay Ice foregaar Fangsten fra Baad. Men er Isen meget tæt,
hvad Pandekageis for Resten næsten altid er, inaa denne ogsaa
forlades. Skytten hopper da fra Isstvkke til Isstykke overall
hvor der ligger Unger. Han ved, at Moderen holder sig i
Vandet og af og til holder Øje med sin Unge. Derfor stiller
han sig med Riflen i Anslag ved Siden af denne og spejder
til alle Sider. Snart viser Hunnens Hoved sig et halvhun-
drede Alen borte mellem Isstykkerne, og har i samme Øjeblik
Sprængprojektilet i Halsen. Skytten kaster Riflen, griber Sæl-
hakken og sætter i Spring over Isstykkerne hen til Sælen, der
flyder i Vandskorpen, slaar Hakken i Hovedet og haler den
op paa Isen. Saa springer han efter sin Riffel og udsøger sig
en anden Unge. Efter ham komme hans fire Mand, som slaa
Ungerne og flaa dem og de Gamle. Skindene samles i Haug
paa de største Isflager, og Damperen gaar rundt og tager dem
op. Men denne Hoppen og Springen, undertiden i høj Søgang,
over smaa, upaalidelige Isflager er langtfra morsom. Daglig
plumpede 3—4 Mand igennem og reddedes til Dels kun med
yderste Besvær. Artiklens Forfatter var blandt andet saa uhel-
dig at vælte rundt med et lille Isstvkke, som jeg i et Nedspring
traf paa Kanten. Jeg blev nødt til at slippe min Riffel, som
selvfølgelig gik til Bunds; men jeg maatte have begge Armene
fri for at klare Livet. Ovenpaa Dukkerten fulgte en Times
Frysen og Tænderklapren, inden jeg kunde komme ombord.
Sælfangst er ikke altid lige fornøjelig.
Skulde det mærkelige Tilfælde engang indtræffe, at der i
Nordisen hverken bliver Vinteris eller Bay Is, maa Grønlands-
sælen søge Kanten af Storisen eller ogsaa Land. Thi i Havet
kan Hunnen umulig føde sin Unge. Moderkærligheden hos
disse Dyr er meget stor. Opkommer der pludselig Storm og