Atlanten - 01.01.1907, Síða 348
— 348 —
artikler. Selv om fremdeles Sælkød og Fisk udgjorde Grønlæn-
dernes Hovednæringsmidler og Skind deres Klæder, var det dog
nu allevegne saaledes, at de for deres Spæk og Skind af Sæl, Ræv og
Bjørn, Hvalbarder, Edderdun o. lign. tilbyttede sig forskellige mere
eller mindre nødvendige Ting. Vel var det forbudt at sælge dansk
Proviant som Skonrogger o. lign. til de indfødte Fangere, men
saadanne Ting, som netop derfor vare stærkt efterspurgte, var det
dem dog muligt at tilbytte sig for grønlandsk Proviant som Fugle,
Æg, Renskød o. lign. fra de danske Bestillingsmænd. Derimod
var Bomuldstøj, Træ en almindelig Handelsvare. Og vigtigst af
alle var Tobak, som ingen Grønlænder kunde undvære, Ammuni-
tion og Bøsser. Disse sidste havde efterhaanden mere og mere
afløst eller bleve i hvert Fald brugte ved Siden af Harpunen som
et nødvendigt Fangstmiddel. Det var kun enkelte Steder, Fan-
gerne fremdeles havde bibeholdt den gamle Fangstmaade med
Harpun og Blære uden Bøssens Hjælp. De, der engang havde
vænnet sig til Bøssen, kunde sjældent senere undvære den.
Paa denne Maade kan det forstaas, at Grønlænderne efter-
haanden vare bievne ganske afhængige af Tilførslen fra Dan-
mark, men denne Afhængighed blev endnu større ved, at ikke
faa Indfødte vare anvendte i Handelens og Missionens Tjeneste
og saaledes ude af Stand til at erhverve sig Føden paa grønlandsk
Vis, men helt henviste til at leve af Handelsvarer, som udgjorde
den vigtigste Del af deres Lønning. Det var mest Blandinger,
som vare ansatte ved Handelen som Karle, Matroser, Haandvær-
kere (Kivfakker) eller ved Missionen som Kateketer, og de saa-
kaldte Kolonier eller Hovedhandelspladser vare næsten helt be-
folkede med saadanne og andre indfødte, som levede af dem.
Absolut afhængige af Tilførslen fra Danmark vare de egent-
lige Danske, som vare ansatte i Grønland. Der var dengang om
trent de samme Kolonier som nu, anbragte med 20 å 30 Mils
Mellemrum op langs Vestkysten og ved hver Koloni var der
ansat en Købmand eller en Oberassistent, som forestod Handelen
hjulpet af en Assistent. I Reglen var der foruden nogle Blan-
dinger ansat en Del danske Matroser og Haandværkere — som
oftest af Holmens Folk. Paa nogle Steder, hvor der dreves en
betydelig Hvalfangst, især Fiolstensborg og Godhavn samt nogle
Steder i Diskobugten, var der til denne Fangst et betydeligt dansk
Mandskab. Kysten var delt i to Inspektorater, hvis Inspektører
boede i Godhavn og Godthaab og havde den Opgave at tilse Køb-