Atlanten - 01.01.1907, Page 356
— 356 —
sene Aarstid, hvor Nætterne vare mørke, Fjordisen ved at danne
sig, og Davisstrædet fyldt med Drivis, var det umuligt for Skibet
at forsøge paa at vende hjem. Det maatte give sig i Færd med
at forberede sig til Vinterleje, og den Proviant, det havde bragt
op til de betrængte Kolonister, maatte nu Skibsmandskabet hjælpe
til at fortære. Sydgrønland var helt uden Forbindelse med Europa
det Aar. Intet Skib, ikke engang Post, kom dertil, thi Brevene,
»Freden« havde bragt med, kunde først komme til deres Bestem-
melsessted det næste Aar.
Højdepunktet paa Nøden i Grønland og Direktionens For
virring i Danmark naaedes dog 1811, da der ikke sendtes et
eneste Skib til Grønland fra Hjemlandet. »Freden« var ganske vist
udeblevet det forrige Aar og da det endelig sent i Sommeren vendte
hjem 1811, havde det tvært imod Licensen medtaget en Ladning
Spæk. Det blev derfor opbragt af Englænderne og i September
Maaneds Begyndelse ført til Leith som god Prise. Dette Skib var
altsaa foreløbig i hver Fald unddraget Handelens Direktion. Men
den havde jo dog »Jupiter«, Hvorfor gjorde man intet Forsøg
paa at sende dette afsted. Det synes, som om de ledende Mænd
i Danmark have været helt lammede. Hvor uforsvarligt var det
ikke saaledes helt at afbryde Forbindelsen med de nødlidende
Landsmænd og det Folk, som paa Grund af Monopolhandelen
var ganske afhængigt af Danmark. Maaske have Rygter om, at
Forholdene i Grønland ikke vare saa slette, haft nogen Indflydelse
paa Direktionens Uvirksomhed.
Men som en Følge heraf begyndte man i Grønland at forstaa,
at vilde man reddes, maatte man handle selv. Der fandtes i Syd-
grønland, hvor Nøden var størst, el lille Fartøj, Galeasen »Sæl-
hunden«, paa 44 Læster. Dette besluttede man at sende hjem
til Danmark eller rettere til Leith, dels for at give saa mange som
muligt Lejlighed til at forlade Grønland, hvorved Udsigterne bleve
bedre for de tilbageblevne, dels for atter at bringe Proviant op.
Det var et voveligt Forsøg med dette lille Fartøj, stuvende fuldt
af Passagerer, bemandet med tilfældigt frivilligt Mandskab, ført
af en Assistent Kragh, som tidligere havde været Styrmand, og
kun forsynet med den nødtørftigste Proviant, man havde kunnet
undvære i Grønland, at gaa over Atlanterhavet. Men det lykke-
des. Skibet naaede ikke blot Nordsøen, men Kaptajnen førte det
endog ind i en norsk Havn, ikke til Leith, som han var beordret
til. Han foregav, at Grunden dertil var Mangelen paa Proviant (?),