Atlanten - 01.01.1907, Blaðsíða 368
— 368 —
lang Tid har maattet undvære alle de almindelige Livsfornøden-
heder, der ere bievne ham til anden Natur, kan helt forstaa, hvor-
ledes vi vare til Mode«*). Noget Haab om at faa saadanne Ting
med de faa Skibe, der kom til Grønland, kunde man imidlertid
ikke have. Det var allerede meget, at disse kunde medtage de
allernødvendigste Proviantsorter. Selv de måhriske Brødremis-
sionærer, som plejede at være særdeles vel forsynede med alt, idet
de intet fik gennem Handelen, men altid bleve særligt forsynede
fra deres Venner og Missionskredsene i Europa, en Omsorg, der
ikke glippede i Krigsaarene, men endog da var særlig stor fra
de engelske Venner, som maaske ikke have været uden Del i de
engelske Provianttilførsler, — selv disse manglede saadanne Ting
som 01, Kaffe, Sukker, Smør og Salt**). Vinen slap op saavel
for dem som for de danske Præster, saa at Grønlænderne ikke
kunde gaa til Alters. Og, hvad der især føltes stærkt, var Manglen
paa Tobak, ikke saa meget til eget Brug, som fordi det var det
sædvanligste Betalingsmiddel til de Indfødte. Under denne almin-
delige Nød blev den Smule Havebrug, der kan drives i Grønland
og som i Reglen blot var til Tidsfordriv og Fornøjelse, virkelig til
Nytte. Hvor velkomne vare ikke de Roer og Radiser, der groede
i Sydgrønlands Haver, skønt Frøene vare over fire Aar gamle.
Og selvfølgelig blev Nøden større og større, efterhaanden som
Aarene gik, og der ingen ordentlig Forsyning kom til Landet.
I 1811 fandtes der saaledes ved Frederikshaab 4 å 5 Pd. Smør,
men slet intet ved de andre sydgrønlandske Kolonier. I Foraaret
1812 indberetter Sydgrønlands Inspektør Myhlenpfort til Direk-
tionen: »Kommer der ingen Tilførsel af Levnedsmidler inden ul-
timo Juni førstkommende, maa alle Kostnydende i søndre Grøn-
land spørge om: »Hvad skal der haves til Livets Ophold?«.«
Giesecke var saa slet forsynet paa de Rejser, han alligevel utrætte-
lig foretog det ene Aar efter det andet, at han f. Eks., da han
ved Julianehaab bliver opholdt af en Storm, med sin Besætning
maa leve af Muslinger og Tang. De måhriske Brødre indbe-
rette til Europa, at »ved nogle Kolonier var Nøden saa stor, at
Kolonisterne maa opholde Livet med Smaafisk, Muslinger og
Tang***). Hvad der kom ud med Skibene, det eneste, man havde
*) Giesecke S. 222.
**) Die Missionen in Grønland und Labrador S. 203 og 204.
***) Die Missionen S. 204.