Atlanten - 01.01.1907, Page 377
— 377 —
og, hvad der var det allerværste, han malede i sine første Ind-
beretninger til Direktionen Tilstanden af med lyse Farver. Der
var ingen Nød i Sydgrønland, rigelig Proviantbeholdning o. s. v.
I Danmark modtog naturligvis Direktionen dette Budskab med
Glæde, og dels for at retfærdiggøre sin egen Uvirksomhed, dels
vel ogsaa for at trøste de mange, der vare bekymrede for Slægt
og Venner i Grønland, lod den Inspektørens Beretning indrykke
i Adresseavisen. Men man læste ogsaa dette Blad i Grønland og
fik følgelig Aaret efter Kundskab om Inspektørens Syn paa For-
holdene. Intet Under at man blev forbitret og ikke blot hellig pro-
testerede mod hans Fremstilling, men ogsaa stillede den bestemte
Fordring til ham, at han skulde lade Galeasen hjemgaa med Passa-
gerer. Det virkede. Ikke blot skiftede han øjeblikkelig Tone i
sine Indberetninger, som nu kom til at lyde dobbelt sørgelige,
men han gav ogsaa efter for Fordringen, og Galeasen hjemgik
som vi ovenfor hørte.
De fleste Danske have naturligvis ligesom Inspektør Myhlen-
pfort haabet paa Krigens snarlige Ophør. Da Skibet »Freden«
i 1810 kom til Egedesminde, skriver Giesecke*): »Skibets Navn
»Freden« vakte hos os et sødt Haab, som desværre atter blev til
Vand, efterat vi havde mere slugt end læst vore Breve«. Det var
det første Spørgsmaal, man mødte med, naar endelig et Skib kom
ind i Havnen eller Kajakker bragte Breve andetsteds fra. Aar igen-
nem blev Ønsket uopfyldt. Da nu Nøden stadig blev større, laa det
nær at tænke paa at forlade Landet. Det menige Mandskab var
det, der bedst kunde undværes. Mange af dem bleve desuden kaldte
hjem, da de hørte til Holmens Folk. De fleste havde kun Kontrakt
fra Aar til andet og kunde altsaa rejse, naar de vilde. Men mange
af de andre Danske sente ogsaa deres Familier hjem, saaledes
Præsten Wolf. Derved slap disse for at lide Nød, og derved slog
Provianten ogsaa bedre til til Resten. Det var naturligvis af
samme Grund, man var saa ivrig for at faa Galeasen sendt til
Europa. Men det var ikke let, selv for dem, der kunde og vilde,
at finde Skibslejlighed. Skibene vare faa, og deres Rejseruter ret
ubestemte. Ingen vidste, naar og hvor de kom. Det gjaldt derfor
om at benytte sig af Lejligheden, selv om den var nok saa slet
som »Norges Haab« 1808 og Galeasen 1811.
Hvem der daarligst kunde forlade deres Poster var Køb-
l)Giesecke 222.