Atlanten - 01.01.1907, Page 378
— 378 —
mændene. Saaledes som Regnskabsforholdet var ordnet mellem
dem og Direktionen, blev alt, hvad de afkobte Grønlænderne af
Spæk, Skind, Dun o. lign. betragtet som deres private Ejendom,
indtil det var indskibet i Handelens Skibe. Men i disse Aar var det
dem jo umuligt at sende synderligt hjem af disse Varer. Ikke
fordi de kunde købe meget af Grønlænderne. Disse solgte natur-
ligvis intet til Købmændene, der for det meste havde tomme Bu-
tikker og intet uden værdiløse Penge at betale med. Og hvad de
laa inde med blev i den lange Tid let ødelagt. Spækket mistede
saatedes let al Trannen og blev til »bare Finker«. Meget af,
hvad de ellers kunde have afkøbt Grønlænderne, maatte de nu se
vandre i Skippernes eller andre uvedkommendes Hænder, som
kunde betale med Tobak. Denne ulovlige »Snighandel« klages
der stærkt over i disse Aar. Men alligevel, hvad der var, var hele
deres Ejendom, og for at bevare den til bedre Tider, ogsaa for
at beholde en Stilling, der, selv om den i Øjeblikket ikke var
misundelsesværdig, dog atter kunde blive god, maatte de blive i
Landet og søge at bringe det bedst mulige ud af Forholdene.
Hvor svært det var at finde Lejlighed til at forlade Landet,
er Giesecke et godt Bevis paa. Han kom til Grønland 1806. For
at samle mere blev han igen 1807—08, idet han sendte sine Sam-
linger hjem. Men disse gik tabt. Et nyt Sorgens Bud hk han fra
Danmark i 1809, da han erfarede, at under Bombardementet vare
hans betydelige Samlinger, som havde kostet ham mange Aars
Arbejde, brændte og ødelagte sammen med St. Petri Præstebolig,
hvor de opbevaredes. Han maatte jo ogsaa fuldt ud dele de Savn,
de andre Europæere i Grønland lede under. Alligevel tabte han
ingensinde Modet, men rejste utrættelig frem og tilbage langs
Kysten, altid optaget af de geologiske og mineralogiske Under-
søgelser, der skaffede ham et Navn, men tillige med Ønsket om
at finde et Skib, hvormed han kunde forlade Landet. Først 1813
lykkedes det ham at komme ombord i »Hvalfisken«, hvormed
han rejste til Leith, og senere var han hele sit Liv knyttet til
England, hvor han blev Professor i Dublin.