Atlanten - 01.01.1907, Page 383
- 383 —
derfor træde støttende til den ene Gang efter den anden; thi den
kongelig grønlandske Handel kunde jo ikke gaa fallit. Men længe
mærkedes disse store Tab. Under Handelens almindelige Nedgang
og de frygtelige Pengeforhold sank Priserne paa de grønlandske
Produkter til langt under det halve, baade 'I ran og Skind. Ja
endnu nogle Aar efter Krigens Ophør var det saa at sige umuligt al
afsætte noget. For Eksempel kunde Handelen i 1818 af sit ikke
ringe Forraad af hjemførte Sælhundeskind kun slippe af med 950
Stykker, og det endda til den lave Pris af fem Skilling Stykket/
Først saa sent som 1829 lykkedes det atter at faa Balance i Han
delens aarlige Regnskab. Saa længe mærkedes Krigens Følger.
Des vanskeligere var det at faa Sejladsen paa Grønland gen
optaget i den fulde Udstrækning. Tilmed ramtes Handelen i
Aarene efter Krigen af en Række Uheld paa dette Omraade. 1815
sank Jagten »Hvalfisken« paa en Rejse mellem Julianehaab og
Godthaab. 1817 var »Hvidfisken« under den tidligere omtalte
energiske Fører, Boh Ercken, sendt til Julianehaab, som den
ogsaa vel ankom til og atter forlod, men dens senere Skæbne ved
ingen. Ved denne Lejlighed blev ogsaa en tysk Missionær Kranicli
borte. 1818 blev »Jupiter« indespærret i den sydgrønlandske Storis
og maatte forlades af Besætningen, som reddedes. Først efter-
haanden kom Skibsfarten i bedre Gænge.
Det er utvivlsomt ogsaa en Følge af Krigen og det Tab, denne
havde foraarsaget, at Handelens everste Ledelse omordnedes. Op-
rindelig havde denne ligget hos en Kommission, der var blevet
oprettet 1781 og den Gang omfattede baade den islandske, fær
øiske, finmarkske og grønlandske Handel. Under Kommissionen
sorterede en administrerende Direktion, hvis enkelte Medlemmer
hver havde sit Omraade at passe. Island var imidlertid udskilt
1786 og Finmarken 1787. Nu blev ved kongelig Resolution 1816
den øverste Kommission ophævet, og Direktionen kom til at sor-
tere direkte under Rentekammeret. Netop i disse Aar døde det
mangeaarige Medlem af Direktionen Etatsraad Frisch, som særlig
havde varetaget den grønlandske Handel, og den lidligere omtalte
energiske Inspektør for Nordgrønland, Motzfeldt, fik nu Lønnen
for sin Virksomhed under Krigen, idet han blev Medlem af Direk-
tionen 1817.
Mest direkte kom Handelens Personale i Grønland til at lide
under Krigens Følger, som om de ikke havde lidi nok, saalænge
Krigen stod paa. Som allerede fortalt standsede al Indhandling i
Grønland i Krigsaarene, og hvad der var samlet ind, blev let øde-