Atlanten - 01.01.1907, Page 418
— 418 —
der under alle disse Omvekslinger uafladelig havde krævet Til-
skud fra Finanserne, atter overtaget af Regeringen, og den har
siden den Tid bestandig været ført for Statens Regning under
Navn af »den kongelige grønlandske Handel«.
I Grønland var Tilstanden ved »Det almindelige Handels-
kompagni« s Opløsning og adskillige Aar derefter langt fra at
kunne kaldes glædelig. De derværende Evropæere havde i lang
Tid været saa godt som aldeles overladte til sig selv. Thi vel
var der 1721, da de første Kolonister gik over til Grønland,
blevet indsat et Raad, for hvilket den ærværdige H. Egede, saa
længe han var i Landet, vedblev at være Overhoved; men
Raadet havde som det synes af sig selv opløst sig, da han 1736
vendte tilbage til Danmark. Fra dette Øjeblik troede enhver i
dette fjerne Land omtrent at kunne gøre og lade, hvad han
selv fandt for godt. Nærmest gik det naturligvis ud over de
nu aldeles forsvarsløse Indfødte, der vare givne til Pris for raa
og A’indesyge, som oftest uredelige Handelsbetjentes Vilkaarlig-
hed. Intetsteds fandtes eller førtes der ordentlige Røger, som i
fornødent Tilfælde havde kunnet oplyse Købmandens Handel
med Grønlænderne. Lige saa lidt kendte man til faste Takst-
bestemmelser eller justerede Maal; det plumpe Redrageri med
de bundløse Spækballier er endnu i vore Dage ikke glemt i
Grønland. Landets Produkter, som for en stor Del vare og
endnu ere aldeles uundværlige i Indbyggernes Økonomi, vidste
man at fralokke dem, tildels for de i Grønland unyttigste, stun-
dom endog latterlige, europæiske Luksusartikler. Rrændevinen,
som den samvittighedsløse Europæer saa hyppig har fundet sin
Regning ved at tilføre de saakaldte Vilde, var paa sine Steder
i Grønland bleven til en staaende Handelsartikel. De sørgelig-
ste Følger af en saadan Fremgangsmaade kunde ikke længe
udeblive; de viste sig overalt i Landet, men særlig ved alle
Handelsetablissementerne, i Indbyggernes Forarmelse, i deres
sædelige Egenskaber og i Folkemængdens stærke Aftagen.
Men ikke nok med de Ulykker, man saaledes havde bragt
over en stor Del af Landets Indbyggeiæ! Selve Handelens For-
fatning skildre troværdige Samtidige med ikke mindre mørke
Farver. I Almindelighed ere Købmænd, Assistenter og Kolo-
nister enige i, paa alle mulige Maader at besvige Handelen.
Efter de fra Landet nedsendte Reretninger stod gerne alt der-
oppe paa den fortræffeligste Fod, men Aæd Dødsfald og For-