Atlanten - 01.01.1907, Page 420
— 420 —
Betjente, men tillige blev gjort til Pligt at vaage over de Ind-
fødtes Rettigheder, ved enhver Lejlighed paase deres Tarv og
paa alle mulige Maader befordre deres Opkomst. Omsider var
man nemlig kommen til Erkendelse af, at Grønlændernes Op-
komst og Handelens Flor staa i en saa inderlig Forbindelse
med hinanden, at man sikrest og varigst befordrer denne ved
omhyggelig at frede om hin. Hvis derfor Handelens øjeblikke-
lige Interesse synes at komme i Kollision med Grønlændernes
Vel, tager Instruksen ikke i Betænkning at tilsidesætte og un-
derordne den første for den sidste. Saaledes forbyder f. Eks.
6te Post § 1 udtrykkelig Købmændene, ved deres Handel med
Grønlænderne at blotte dem for »de til deres Fangsts Drift og
Husholdnings Vedligeholdelse udfordrende Nødvendigheder«.
Sørgelige Erfaringer havde vist, hvor tilbøjelig Grønlænderen
er til at udsætte sig og sine for Nød og Elendighed, ved i sin
Uforsynlighed at afhænde mere, end han virkelig kan undvære,
af sine egne Produkter for at tilbytte sig Evropæernes Handels-
varer, uagtet ingen af disse, Jernet og nogle af dette Metal for-
færdigede Redskaber maaske ene undtagne, i Vigtighed for ham
kan maale sig med hine.
Lignende Hensyn til Grønlændernes sande Tarv skyldtes
det, at samtlige Handelsvarer, som herfra tilføres dem, ere
bievne inddelte i Nødvendigheds, nyttige og overflødige Varer,
at der er truffen den Foranstaltning, at de til deres Fangst og
Erhverv fornødne Rekvisiter udhandledes mod en meget ringe
Avance, medens denne i et bestemt Forhold stiger paa de øv-
rige Handelsartikler. Blotte Luksusvarer skulde Grønlænderne
kun med Indskrænkning erholde tilkøbs, men aldrig kunne for-
lange paa Borg, hvilket under visse Omstændigheder kan blive
Tilfældet med enkelte for Grønlænderne uundværlige Nødven-
dighedsartikler.
Grønlands Folkemængde, som Epidemier allerede faa Aar
efter de Danskes første Ankomst til Landel betydelig havde for-
ringet, var vedbleven i en foruroligende Grad at aftage. For
om muligt at afværge Landets yderligere Affolkning, troede man
at burde, for saa vidt dette endnu lod sig gøre, føre Indbyggerne
tilbage til deres gamle, nationale, simple og haardføre Leve-
rnaade. Det blev forbudt at give dem for meget Tilhold ved
Kolonien, hvor de bleve forvendte til fremmed Kost og stærke
Drikke, hvorimod det blev befalet at holde de unge til Qajaqen