Atlanten - 01.01.1907, Page 438
— 438
paa Island, var der intet andet for Danmark at gøre, end lade
et Krigsskib gaa der op og arrestere Lederne af Oprøret, og
dette maatte ske, hvilken Regering vi saa end havde. Yi maa
meddele Islænderne, at godvillig skilles vi ikke fra dem. Eng-
lænderne har kæmpet med Skotter og Irer gennem Aarhundreder
for at bevare Sammenholdet, og lignende Eksempler har vi fra
Tyskland, Frankrig, Italien o. fl. De nordamerikanske Fristater
førte fra 1861—65 den største Borgerkrig, Historien kender, for
at bevare Forbindelsen mellem Nord- og Sydstaterne.
Island kan gøre Fordring paa fuld Retfærdighed, og det
har Krav paa al den Frihed og Selvstændighed, som en for-
nuftig Statsforbindelse mellem to i Afstand saa langt fra hin-
anden liggende Lande som Danmark og Island hjemler. Men
en virkelig Realforbindelse skal det være. Den største Del af
Danmarks Befolkning vil sikkert af alle Kræfter modsætte sig
ethvert Løsrivelsesforsøg.
Folketingsmand J. C. Christensen troede, at Hr. Sven Poul-
sen kunde gaa ud fra, at selv om Forbindelsen bristede, vilde
hele Handelen ikke gaa tabt af den Grund, thi der er jo Fri-
handel deroppe. Brister Forbindelsen, bestaar Danmark nok
alligevel, men det vil komme til at gaa ud over Island. I det
Øjeblik Forbindelsen ophævedes, kom de fremmede Fiskere
straks paa Søterritoriet, og der vilde snart opstaa Klammeri
med Islænderne og mellem Fiskerne indbyrdes. Den islandske
Nationalitet, som nu blomstrer frit, vilde blive ødelagt. Det var
ønskeligt, om Islænderne en Gang kunde faa Øjnene op for, at
der er overordentlig Forskel paa 1909 og 1262. Den danske
Statskasse ofrer flere Hundrede Tusinde om Aaret paa Island,
og vi kunde sikkert afse Forbindelsen uden at lide noget Tab,
men det vilde føles som en Sorg hos de fleste Danske. Det
historiske Baand er stærkt, og vi vilde føle det som dyb Yd-
mygelse, om det bristede. Vi kan ikke imødekomme Islæn-
dernes Ønske om en Personalunion, thi det vil skade vort lille
Land udadtil. Alle de Vanskeligheder, der kan opstaa deroppe,
hvor saa mange Nationer mødes, kan vi ikke lade Islænderne
selv om, thi selv om Danmark er et svagt Land, saa er det
dog respekteret allevegne, det er anerkendt i den saakaldte ev-
ropæiske Koncert, Dannebrog er anset og vort Diplomati lige -
saa. Der bliver taget Hensyn til de Henstillinger, der gøres