Atlanten - 01.01.1907, Síða 439
— 439 —
gennem vort Udenrigsministerium, men hvad Hensyn mon der
egentlig tages til Bjarni Jonsson fra Vogi?
Det var beklageligt, som det var gaaet, men Taleren vilde
dog advare mod straks at nedsætte en ny Kommission. Vi
maatte her fordre af Islænderne, at de Overenskomster, der
træffes, bliver overholdte.
Islænderne vedtog Forfatningsloven af 1903, først enstem-
mig og senere med en enkelt Stemme mod. Men snart rejste
der sig en stærk Opposition mod Loven. En saadan Lov maa
man fordre respekteret, navnlig af Islænderne. Her agiteredes
der dels mod, at Ministeren skulde møde i Statsraadet, og dels
mod Kontrasignaturen.
Loven af 2/i 1871 har man aldrig rigtig villet godkende
paa Island, fordi den indlemmede Landet i Danmark, sagde
man, det samme har man indvendt mod Loven af 1903 og
atter igen mod Kommissionsbetænkningen af 1907, men disse
Paastande kunne ikke atter og atter gentages. Vi maa have
mere Fasthed deroppe, saa man staar ved det, der vedtages.
Vi byggede et særligt Skib til Kontrol deroppe, »Islands
Falk«, og mente saa, at Islænderne burde deltage noget i Ud-
gifterne. Vi traf den Overenskomst, først med den islandske
Minister, og senere vedtoges det af Altinget i 1906, at af de
Bøder, der indkom, skulde 2/3 tilfalde den danske Statskasse.
Andet Aar indkom der 40,000 Kr. til vor Part, men nu har Is-
lænderne ensidig vedtaget at gøre denne Overenskomst til ingen
Ting. Vi maa paa begge Sider vænne os til at holde vore
Overenskomster, ellers er der intet at gøre.
Det har været en Skuffelse for os hernede, at der intet
kom ud af Kommissionsforslaget, men vi skal være glade for,
at vi har strakt os saa vidt, som vi har. Vi er saa stærkt
partidelte her i Landet, og det var min Frygt, at vi ogsaa her
skulde staa delte, men det viste sig dog, at her holdt vi sam-
men. Mænd som Krabbe, P. Knudsen, Matzen og Taleren,
der ellers ikke var vant til at falde hinanden om Halsen, var
her fuldt enige.
I 1906 havde Islænderne 4 Punkter, de krævede opfyldt,
kunde vi imødekomme dem paa disse, var der intet i Vejen,
sagde de. Vi gik ind paa dem alle, og mere til. De 4 Punk-
ter var følgende: