Atlanten - 01.01.1907, Síða 442
442 —
mundsson ogsaa maatte nævne, at det er dyrt at være en Stat,
og Taleren var af den Mening, at hele den store Embedsstand
vilde koste saa meget, at Island vilde bukke under derved.
Der var en vis Grænse for, hvormange ikke arbejdende Perso-
ner et Samfund kunde bære, og hele denne Selvstændigheds-
bevægelse, som jo bares frem af Politikere og studerende, vilde
medføre Oprettelsen af en Række Embeder, som vilde tynge
den islandske Bonde og Handelsmand til Jorden. 3 Ministre
å 10,000 Kr. er for Danmark intet; men busk at 30,000 Kr.
paa Island betyder samme Skattetryk som ca. 1 Miil. Kr. i
Danmark — ca. 40 Øre pr. Individ.
Selv for Danmark kan det til Tider være svært at bære de
Udgifter, vor Eksistens som Stat kræver, og mange af de Ud-
gifter er ligestore, om man har flere eller færre Indbyggere. Vi
har Ret til at kræve Beskyttelse for den islandske arbejdende
Befolkning imod en Overklasse af Akademikere og Politikere,
hvis Maal er nye Embeder eller i al Fald ikke kan virkelig-
gøres uden gennem store Byrder og efter mit Skøn økonomisk
Ruin for den islandske Bonde. Forfatningen af 1903 var en
daarlig Forfatning, fordi den var tvetydig, men dette var Kom-
missionsforslaget forsaavidt ogsaa. J. C. Christensen havde ud-
talt det ønskelige i, at der blev flere Ministre paa Island; Tale-
ren troede, i Modsætning hertil, at én var tilstrækkelig. Det
advarende Ord burde imidlertid siges paa selve Island. Der er
blevet sagt, at en Folkeafstemning nu sikkert vilde give Majo-
ritet for Adskillelsen, men saa bør alle de, der mener, at Ad-
skillelse vil betyde Islands Ødelæggelse, søge at gøre dette klart
i saa vide Kredse paa Island som muligt. Som Regulator burde
der vist ansættes en Jarl eller en Guvernør, denne Guvernør
maatte være dansk Undersaat, udnævnt af Kongen gennem an-
svarlige danske Ministre, omtrent som Institutionen er efter
australsk eller kanadisk Mønster.
Docent, Dr. phil. Valtyr Gudmundsson bemærkede til Dr.
Birck, at ban ofte havde omtalt dette for sine Landsmænd. I
indeværende Aar havde Taleren i et af ham udgivet Tidsskrift
hævdet, at Island stod sig bedst ved at være sammen med
Danmark. Folketingsmand J. C. Christensen havde gjort sig
meget fortjent for sit Arbejde i Kommissionen. At leve videre
paa det gamle uden at foretage noget var umuligt, derfor var
det ønskeligt, om Rigsdagen optog Sagen til Behandling og