Atlanten - 01.01.1907, Qupperneq 532
— 533 —
Mangotræet, hvor halv- og helfulde Mænd og Kvinder tumle om
under dyriske Skrig, Eder og raa Latter, medens halvvoksen
Ungdom ser til — og lytter til. Nej, lad os saa hellere slutte
os til Gruppen under Tamarindetræet, hvor der i det mindste
er Ørenlyd.
Der er noget vist, næsten vildt romantisk over Gruppen,
der i Tankerne hensætter en til en Scene i det Indre af Afrika.
Ilden kaster sit flakkende Skær over de sorte Ansigter, hvor de
hvide Tænder, der er blankt polerede af Sukkerrørene, skinner
os i Møde. Det er ingen ilde Skikkelse den kraftige Neger, der
netop nu fører Ordet, han kunde godt staa Model for en Billed-
hugger. Er det Stammens Høvding, der taler til de frie Mænd?
Taler han til de unge om Forfædrenes Bedrifter, om Kærlighed
til Fædreland, til Modersmaalet og Minderne? Men jeg drømmer
]o, jeg glemmer jo, at det er et Folk uden eget Fædreland,
uden eget Modersmaal. Og Minderne? Ja, Gud bedre det, det
er Minder om Slavekaar og Trældom, om Ydmygelse og Ned-
værdigelse, ikke noget man ønsker at huske, men noget man
ikke kan glemme. D. v. s. naturligvis kan man det, for naar
alt kommer til alt, saa kan det slaaes hen med, at man havde
det egentlig godt i Slavetiden.
»Du taler som du har Hovede til«, siger Anføreren paa sit
Neger-Engelsk, til en Neger, der fingererer ved sin Tollekniv,
»for sort Skind er nu sort Skind. Min Fader var Slave, og
min ældste Broder var slavefødt, hvad gjorde det, meget Majs-
mel, mange Sild, og »Buckra« (Negrenes Benævnelse af de
hvide) var meget bedre mod os den Gang. Ser du, ejer du en
Hest, du kører med den, hvad gør du saa? Jager Du saa paa
den op ad Bakke, glemmer du at lade den puste lidt paa
Kingshill, glemmer du at give den noget at æde? Men naar du
lejer en Hest, hvad gør du saa, I merely hax — jeg spørger
bare.« Forstaaende Latter fra hele Kredsen. »Perfectly right«,
hører man nogle af Kvinderne mumle. »Jamen, Jimmy,« siger
den unge, »Præsten siger dog, at man skal . . . .« »Ja, Præ-
sten,« afbryder Jimmy, »det kan du da nok forstaa, han faar
jo Penge for det, men mig kan ellers meget godt lide ham,
bare mig kunde pudse ham med dette her daarlige Ben, saa
mig kunde faa nogen Understøttelse.« Almindelig Jubel. »Det
er ikke rigtigt at lyve og det er ikke rigtigt at stjæle, det er
imod Guds Bud,« skærer saa en Kvindestemme igennem. Den