Atlanten - 01.01.1907, Side 552
— 553 —
at Vanding paa vaad Jord, »Halvgræsvanding«, skal udføres paa
den Maade, at lade Jorden staa under Vand den størst mulige
Del af Aaret samtidig med, at Vandet kan fornyes tilstrækkelig
i Jordbunden og at Halvgræskulturen er bedst tjent hermed.1)
Af det, som allerede er bleven sagt om Engvanding, haaber
jeg, at man vil kunne forstaa, at det er nødvendigt at frem-
skaffe Kundskab i den Henseende her i Landet ved in-
denlandske Iagttagelser og Forsøg.
Jeg haaber, at det er lykkedes ved disse Linjer at forklare
for en Del, hvori Arbejdet bestaar, og gøre forstaaeligt, i hvil-
ken Retning Iagttagelser og Vandingsforsøg skulle gaa, for at man
kan gøre sig Haab om en Løsning, som afgiver solid Kundskab
om, hvorledes Engvanding skal udføres her i Landet.
De af Vandets Virkninger, som ere gavnlige for Græskul-
turen og anden Nyttevegetation, bestaa hovedsagelig deri:
1) at Planterne faa det Vand, som der er nødvendigt for
dem og de stadig have behov i Stedet for det Vand eller
den Fugtighed (Væde), de maa afgive,
2) at Vandet opløser Stofferne i Jorden, hvorved Plantenæ-
ringsstofferne komme Planterne til Nytte,
3) at Vandet forøger Jordvarmen, idet det formindsker Fro-
stens og Foraarskuldens Indflydelse paa Jordbunden,
4) at Vandet indeholder Næringsstoffer, tildels uopløste som
Grums og tildels opløste i Vandet, ligesom Sukker i Suk-
kervand eller Salt i Saltvand. Envidere indeholder fly-
dende Vand oplivende og plantenærende Luftarter fra At-
mosfæren,
5) at Vandet fører bort med sig og udvasker for Plante-
væksten giftige Stoffer i Jordbunden.
Alle disse Vandets Virkninger ere ikke mindre gavnlige for
*) Hvor Vandet siver passende hurtigt ned i Jorden, fornyes det i
Madjorden af sig selv. Men det kan hænde, at Underlaget under
Madjorden eller Undergrunden er vandtæt eller næsten vandtæt,
eller selve Overgrunden er af en saadan Beskaffenhed, f. Eks. saa
lerholdig, at Vandet vanskelig siver ned, hvorfor Vandet i Jordbun-
den bliver stagneret Vand. Hvor det er Tilfældet, kan det ventes,
at det viser sig at være heldigst at aflede Vandet en Gang imellem
og tørlægge bedst muligt i Mellemtiden, mens der ikke vandes, idet
Vandet efter Omstændighederne ikke fornyes tilstrækkelig paa an-
den Maade.