Atlanten - 01.01.1907, Page 556
— 557 —-
forhold, som en Jæger maa være kendt med, for at han kan
søge at møde sit Bytte. De studerer Indlandsisen, finder jævne
Opstigningssteder og Slæderuter til andre Kyster og andre Chan-
cer, og Havet rummer snart ingen Hemmeligheder i alle
Spørgsmaal, der vedrører Sødyrenes Træk og Yndlingssteder.
Jægeren holder i det hele taget af at komme bort fra det
gamle og ind i den hele stimulerende Spænding, der
følger med Jagen og Søgen under fremmede Forhold. Og han
forstaar at værdsætte denne Egenskab og disse Tilbøjeligheder
ogsaa hos andre.
Jeg glemmer aldrig den glade Sensation, det vakte blandt
Stammens Jægere, da jeg i 1904 kom kørende op til dem sam-
men med Osarkak og fortalte, at jeg var paa Vej til Ellesmeres-
land, fordi »jeg længtes e^fter at smage Moskusoksekød«.
Der skal jo nemlig altid, efter deres Mening, være en fornuftig
Realitet bag ens Handling. Aah, hvor de forstod mig! De
vidste, at det var »to Sole« siden at jeg havde forladt mit
Land og min Slægt og at jeg var undervejs endnu, stadig med
det samme Maal for Øje. Det respekterede de. Og jeg blev
glad og rørt, da en gammel Aandemaner, Masaitsiah, hilste mig
med et Udraab om, at det var godt, at jeg i mit Land ikke
havde glemt mine gamle Kammeraters Jagtglæder; og saa er-
klærede han, at alle de unge Jægere vilde kappes om at vise
mig det Land, jeg aldrig havde set, og de Fangstdyr, jeg endnu
ikke havde nedlagt.
Og det gik, som han sagde. To af Stammens bedste Mænd:
Uvdloriak, Osarkaks Broder, og Uvdloriarssuak, Angutikavsaks
Søn, erklærede straks, at de vilde med. Der var ingen Be-
tænkeligheder og ingen Forberedelser nødvendige, for en Eskimo
er altid rustet til Langfart. Allerede næste Morgen tog vi af-
sted paa den 100 Mil lange Slæderejse og jagede saa sammen
i flere Maaneder og oplevede de mærkeligste Ting. Og vi rejste
sammen som Kammerater, som jævnbyrdige, og der var
ikke Tale om at de, for den lange Tid de sammen med mig
var væk fra deres Familie, vilde have Spor af Betaling, nej,
dette var jo bare et Afsnit at deres Liv, og de vilde skam ikke
være mine betalte Tjenere.
Paa samme Maade er det sikkert til en Begyndelse gaaet
Peary og andre Polarfarere, der kom herop — men ogsaa kun
til en Begyndelse.