Atlanten - 01.01.1907, Síða 560
— 561 —
hastet, viser den Omstændighed, at de de sidste Dage af Rej-
sen udelukkende levede af raat Hundekød, da de hverken havde
Proviant eller noget at koge deres Hundekød ved længere.
Naar man ser bort fra, at Eskimoerne bebrejder Peary, at
han ødelægger deres Hunde paa sine Rejser, for der kommer
jo sjældent nogen levende tilbage til Landet igen, naar de først
har lagt ud over Polhavet, saa er de ellers i deres Omtale
fulde af Anerkendelse og Glæde over ham, om end man
nok har Følelsen af, at deres Respekt for Manden er større
end deres Kærlighed.
Han har Egenskaber, som er afgørende for hele deres
Naturel. Hans store personlige Udholdenhed, hans ofte
prøvede Frygtløshed, hans Evne til Aar efter Aar at dispo-
nere saaledes, at han kommer godt fra det, har deres uforbe-
holdne Beundring. Der er jo aldrig paa nogen af Pearys Eks-
peditioner omkommen nogen Eskimo. En Mand som Peary,
synes de, er det morsomt at vove noget sammen med; den
store Peary med den stærke Vilje, den mægtige Herre med de
uudtømmelige Rigdomme, Piulerssuak, der sikkert engang vil
komme til at danne sin egen Sagnkreds i Stammen.
Aah, hvor har det været underholdende under de mange
Uvejrsdage Sommer og Vinter deroppe at sidde og lytte til alle
disse Historier om Nød og Farer, der altid løber ud i
den bare Forlystelse, nu da det skal gennemgaas i Mindet.
»Ak ja, ja, det var dengang vi blev tvungne til at æde
vore Hunde raa, mens vore vældige Kødforsyninger raadnede
op derhjemme«.
Det er den.Slags Bemærkninger, der kommersom smaa
Slutningskluk, der rummer hele deres kaade Selvironi, ja for
en Eskimo vil det altid staa som noget uhyre latterligt, naar
man saadan lader sig lokke bort fra Land, ud paa Polarhavet,
bare for at hugge sig gennem Isskruninger med Døden over
sig, i den vældige, hvide, livløse Ørken.
Og hvor er det dog betegnende for den eskimoiske
Friluftsaand, Jægersjælen med den stejle Ærgerrighed,
at den Mand, der vilde opfatte sine Lidelser under en Rejses
Genvordigheder som noget, der havde med Sensation at gøre,
øjeblikkelig vilde gøre sig selv uhjælpelig latterlig blandt sine
Landsmænd.
Nej, har man engang givet sig ud paa en Rejses Hasard,