Atlanten - 01.01.1907, Side 639
— 640 -
Fjerkræavlen paa Færøerne og dens Udviklings-
muligheder.
Ved Konsulent W. .4. Kock.
ra Atlanterhavet med dets lange Dønninger kommer den
X lille Damper »Skalholt« ind i en meget urolig og stærk
Strøm, da vi forude i det fjerne faa Færøerne i Sigte som en
lille 0, der skyder sig op af Havet. En uendelig Tid synes det
at tage, forinden Skibet naar ud for den sydligste af de 17 be-
boede Øer samt nogle Holme, som dette lille Stykke Danmark
bestaar af, der ligger saa fjernt fra Moderlandet her ude i den
nordlige Del af Atlanterhavet. De klippefulde stejle Kyster, der
danne Hjem for mange Søfugle, som nu og da dukke op af
Vandet for atter at forsvinde, ligge indhyllede i en let Taage.
Det er de lavt hængende Skyer, som indhylle Højderne, og man
mærker en kendelig Aftagen af Temperaturen.
Vi passere den mennesketomme, kegleformede 0 Lille Di-
mon, hvor ca. 300 Faar — Gud ved hvorledes — friste Livet
paa de mægtige Højder, samt den større beboede 0 Store Di-
mon, hvor der græsser ikke mindre end 400 Faar og 30 Stkr.
Kreaturer. Langs de stejle, lodrette Klippevægge ud mod Havet,
der synes utilgængelige, faar man et Glimt at se af Fuglebjerge,
tæt besatte med forskellige Fuglearter, der har overgødet deres
Opholdssted med Masser af hvid Gødning.
Her yngler Lunden (Søpappegøjen), der kun lægger et Æg,
og skal kunne naa en meget høj Alder, der siges op mod 100
Aar. Den yngler først i sit Iredie Leveaar. Endvidere ses
Lomvigen, den tretaaede Maage, Alken, Stormsvalen og mange
andre Arter, der hver holde sig for sig. De sidde i lange Ræk-
ker, de saakaldte Hylder, hvor de da lægge de grønplettede Æg
paa den bare Klippejord. Livet i et saadant Fuglebjerg er skri-
gende og støjende, og Kiv og Strid opstaar stadig, og dobbelt
Uro i Gemytterne bliver der, naar Mennesket eller en sjælden
Gang en Havørn viser sig i Horisonten. Men skønt disse Fugle
som nævnt har Fjender og store Mængder Æg og Unger øde-
lægges, sidstnævnte ved at styrte ned fra Klipperne i den Tro,
Vingerne kan bære dem, er der dog ingen Aftagen at spore i
Antallet. Af og til ses Sulen eller Tossefuglen, der med sin
store Krop og hvide Farve hører til en af de smukkeste Søfugle.