Atlanten - 01.01.1907, Side 651
— 652 —
Træstykker, hvorover der lægges Græstørv. Der lindes baade
enkelte Reder og flere ved Siden af hinanden, som er anlagte
saaledes, at de er dækkede eller halvskjulte af den høje grønne,
vildtvoksende Plante, der benævnes Kvan og som findes i stor
Mængde paa denne Holm. Edderfuglene ynde ogsaa selv at
indrette sig en Redeplads i Læ af nævnte Plante eller mellem
Stenene. I det gamle Tørvehus saa jeg adskillige forladte Ed-
derfuglereder, og man paastaar, at Hunnerne Aar for Aar søgte
de samme Reder. Hunnerne, hvis simple Farver falde godt
sammen med de Omgivelser, de ruge i, skal formentlig ligesom
flere andre Fuglearter være et Par Aar gamle, før de lægge Æg.
Edderfuglene, der er meget selskabelig anlagte, danne deres
Reder af Tang, Planterester, Hø, Græs eller lignende Materiale
og fore dem ud med Dun. Som Tilfældet er med Ænder og
Gæs, selv de tamme Arter, dækker Edderfuglehunnen sine Æg
til, naar den forlader Reden. Først naar 5 å 6 til 8 Æg, der
er lysegrønne af Farve og af Størrelse som store Andeæg, er
lagte, begynder den Rugningen, der varer 25 Dage til 4 Uger.
Tages Æggene bort, hvilket ikke sker her, og er sandsynligvis
ogsaa svækkende, lægger Edderfuglehunnen en Del liere Æg.
Dunene, der kun tages én Gang, indsamles almindeligvis en
Uge efter, at Æggene er lagte; andre Steder efter Udrugningen.
Rugningen er almindeligvis afsluttet i Regyndelsen af August,
og saasnart Ungerne er slupne Skallen og bievne tørre, gaar
Moderen straks i Stranden med dem, for at de dér kan lære at
bjerge Føden. Sidstnævnte bestaar af Muslinger, Smaadyr o. 1.,
hvilket ogsaa danner en væsentlig Føde for de gamle Edder-
fugle, der behændig kan dykke, endog paa større Dybder.
Edderfuglene fordre Ro, men kan da til Gengæld blive ret
tamme, saa man kan komme dem paa ganske nært Hold, ja
endog berøre dem, naar de ligge paa Reden. Noget lignende
kan som bekendt ogsaa lade sig gøre med andre vilde Fugle-
arter; det er som de vil værne Æggene ved ret at dække sig
over dem. Navnlig ud for Kirkebøholm var Edderfuglene meget
tamme; de vragede end ikke Tamændernes Selskab.
Edderfuglene leve som Vildænderne parvis, og Hannerne
med de saa skønne Farver forblive hos Hunnerne under Rug-
ningen, hvorefter de forlade disse for at samle sig i Flokke.
Ungerne, der hurtig ud vokse, samle sig senere paa Aaret med
de gamle i store Flokke og trække da, naar Kulden indtræffer,