Atlanten - 01.01.1907, Síða 660
— 661 —
ning for at udnytte den gode fuldt. Men Forudsætningen maa
fremdeles være, at Fiskeriet ordnes ikke som Kapitalkilde, men
som Fornødenhedskilde, Reserveerhverv, saa den Mulighed ude-
lukkes, at Fisketiden bliver den »gode« Tid, Sæltiden den under-
ordnede, og Grænserne maa trækkes udenfra, af den Myn-
dighed, der repræsenterer Grønlands Vel, omsat i Handling, af
Administrationen, den ansvarlige, ikke af en uansvarlig.
Ja, hvor forunderligt! Ordningen maa være i alt væsentligt
den, Mag. optrækker p. 628 ned. Ordene her kunde være skrevne
af Rink eller af min Ringhed. Men det er sikkert, at han ikke har
dem fra noget af Stederne, ellers vilde han ikke have svunget Svær-
det saa groveligt over mig; det er tydeligen Mag.s umiddelbare,
sunde Forstand, der her taler. Dens Grønlandsfilosofi med sin »Bi-
fortjeneste«, der staar saa velsignet nær ved mit »Reserveerhverv«
vejer dog lidt op mod det deprimerende ved at blive misforstaaet;
Misforstaaelsen kunde være ligegyldig, naar den ikke betød andet
end privat Polemik, men — som sagt andetsteds -—: »vi maa virke-
lig forstaa hinanden først, naar vi ville, at Grønlænderne skulle
forstaa os.«
Den Mulighed for Enighed mellem Mag. og mig, der — om
end svagt — fortoner sig i det fjerne, har stemt mig saa blidt, at
jeg gerne skænker Mag. et Par Smaating, saaledes Begrundelsen i
hans lyriske Udbrud mod Slutningen; Lyriken selv er mig sympa-
thetisk.
Om Befolkningens Tiltagen kun dette: den figurerer paa min
Liste over Kød tallet pr. Individ; at den er et Fremtidsspørgsmaal
og et meget vigtigt, antyder jeg samtidig. Foreløbig turde vi (se f.
Eks. Mag.s Udvikling p.624 om Ødselheden) have Hænderne lidt for
fulde for mange Aar til at det synes overkommeligt at tage den
fjernere Fremtid med, udover at enhver Ophjælpning i Nutiden
tager Sigte ogsaa paa Fremtiden, og at denne selvfølgelig aldrig bør
tabes af Syne. At tale om at oparbejde »nye« Erhverv er luftig
Tale, saalænge Spørgsmaalet om, hvad det vil koste i Form af Til-
bagegang i det bærende, ikke er besvaret.
* *
*
Mag.s Form i hans trykte Polemik er afdæmpet i Forhold til
den paa Mødet. Hensigten er vist god; men han indledede paa
Mødet, med nogle Ord, som jeg ikke ønsker at lade uomtalte; dertil
var de for ejendommelige, i det mindste for mine Øren. De lød i