Helgarpósturinn - 04.05.1995, Blaðsíða 20

20
>
*
Algjör er-
indisleysa

f*
THE ROAD TO WELLVILLE
REGNBOGINN
O
The Road to Wellville
hefur líklega átt að verða
snargeggjuð kómedía.
Melurinn er bara sá að
hún þarf að hafa afar mik-
ið fyrir því að vera geggj-
uð. Raunar ber hún vott
um leiðinlega normalt
hugmyndaflug. Ég held að
Náttúrulækningafélagið í
Hveragerði hafi verið
miklu geggjaðra á tíma
síns óskiljanlega rifrildis
en hælið hans doktor
Kellogs í Wellville.
Kannski hefur þetta átt
að verða ádeila á heilsu-
ræktarbrjálæðinga, nýald-
arfólk, sértrúarsöfnuði,
nektardýrkendur og alls
kyns slíka kverúlanta sem
vissulega óðu uppi á fyrstu
árum aldarinnar, ekki síð-
uren nú. Ekki hefur Alan
Parker orðið kápan úr því
klæðinu. Ekkert seng
þarna er kemur manni hót
við; Aldrei hlær maður,
hneykslast eða yerður
hugsi. Alltaf sér maður fyr-
ir hvað Parker er að fara,
löngu áður en hann kemst
þangað. Maður bíður eftir
þessu litla sem er, ör-
magna af leiða, tregafullur
yfir því að svona margt
fólk skuli fara svona mikla
eriridisleysu.
-EGILL HELGASON

FIM Ivl T U DAG U “ Ivl AI 1935
Leiklist
TveirJöklar í Reykjavík
Leikhúsfólk um allt land virð-
ist vera að enduruppgötva Jökul
Jakobsson. Ástæðan er áreiðan-
lega fyrst og fremst heildarút-
gáfa leikrita hans, sem kom út í
fyrrahaust. Hún er bæði vönduð
og aðgengileg og hljóta allir
áhugamenn um leiklist og bók-
menntir að vera þakklátir fyrir
hana. Og nú er verið að leika tvö
verka Jökuls hérna í henni
Reykjavík sem ég vona satt að
segja að sé ekki meira fagnaðar-
efni en menn gera sér almennt
grein fyrir.
KERTALOG
Ekki var ég í landinu þegar
þetta verk var frumsýnt í Iðnó
fyrir 21 ári síðan. En ég hafði les-
ið það og gert mér einhverjar
hugmyndir um það á sviði. Og ég
var ekki aðeins viss um að þarna
væri besta verk Jökuls komið á
bók, heldur líka að þarna væri
eitt albesta leikhúsverk eftir ís-
lenskan höfund, fyrr og síðar.
Þess vegna fannst mér gríðar-
lega spennandi að fara á sýningu
leikhópsins Erlendur, sem nú
gengur í Borgarleikhúsinu.
Frumsýningin var þriðjudaginn
25. apríl, en ég komst ekki fyrr en
á aðra sýningu, síðastliðinn
sunnudag. Önnur sýning er
sjaldnast mikil glanssýning,
menn hafa þá oft ekki náð sér eft-
ir spennufallið sem verður að
lokinni frumsýningu og vildu
margir, bæði leikarar og áhorf-
endur, helst hlaupa yfir hana ef
hægt væri. Svokallaðir gagnrýn-
endur ættu því að sjá sóma sinn
í að horfa framhjá þeirri sýningu.
En ég gat ekki beðið. Og ég er
feginn að ég fór, því það voru
ekkert alltof margir áhorfendur
til að trufla mig, og leikendur
voru greinilega ekkert á þeim
buxunum að láta deigan síga,
þrátt fyrir eðlilegt mótlæti í lífs-
ins ólgusjó.
Þessi leikhópur, Erlendur,
samanstendur mestanpart af
kornungum leikurum sem hafa
stundað nám í útlöndum án við-
komu í Leiklistarskóla íslands.
Þó var þarna með Halla Margrét
Jóhannesdóttir, sem útskrifaðist
úr Leiklistarskólanum í fyrra. Ég
hef ekki séð til hópsins áður, en
þarna hugnaðist mér hann ágæt-
lega og væri Ijómandi ef hann
héldi starfinu áfram, þó að ein-
stakir leikarar hljóti að vinna sér
pláss á öðrum sviðum með tím-
anum. Alltaf bætast nýir í dans-
inn.
Leikstjóri þessarar sýningar er
kornungur, og nýkominn úr
námi í Rússlandi, Ásdís Þórhalls-
dóttir. Hún er einnig skrifuð fyrir
svonefndri leikgerð, sem er
reyndar hugtak nokkuð á reiki. í
þessu tilfelli felst „leikgerðin“ í
að stytta verkið gróflega og snúa
því á ýmsa vegu til að fella það
að stærð og getu leikhópsins.
Þetta er gert af góðum vilja og
talsverðri kunnáttu, en það er
auðvitað vafamál hvort svona
útúrsnúningar varða ekki við lög
um höfundarrétt. Ekki ætla ég nú
samt að fara að setjast í dómara-
sæti þess vegna.
Kertalog fjallar um lífsvonina
sem hrjáðir einstaklingar halda í
dauðahaldi hvernig sem viðrar.
Aðalpersónurnar, stúlkan Lára
og pilturinn Kalli, eru tíma-
bundnir vistmenn á geðveikra-
hæli og um leið fulltrúar tveggja
andstæðra þjóðfélagshópa. Með
þeim takast ástir, þau sameinast
í voninni um frelsi frá fortíðinni
og veikindunum. En uppruni
þeirra er ólíkur og orsök
veikinda þeirra
líka. Hann á
efnaða foreldra
og er í ödipus-
arflækju, hún er
dóttir skúringa-
konu og þjáist af^
sektarkennd yfir’
voveiflegum af-
drifum yngri hálf-
systur. En draum-
ar þeirra geta
ekki ræst. Þar er
helst um að kenna
brotalöminni í
Kalla, sem auðvit-
að getur ekki rifið
sig frá meðfæddri
þjóðfélagsstöðu og
móðurástinni. Þeg-
ar hann er sloppinn
af Kleppi og orðinn
stúdent á leiðinni
arktitektúr í Sviss,
þá sér maður á eftir
verðandi ógæfu-
manni. Lára á meiri
von, alein og yfirgef-
in, eigandi alls ekki
neitt nema póetíska
sál sína, því hún er
hrein í veikleika sínum.
Með hlutverk Láru fer Rann-
veig Björk Þorkelsdóttir. Þetta er
margslungið hlutverk á lýriskum
nótum og veltur mikið á að tíma-
skyn og tóneyra leikarans sé í
lagi. Leikstjórinn hefði vel mátt
gefa þessu betri gaum. StrELX í
upphafi klikkaði þetta, fyrsta ein-
ræðan, sem er í rauninni fuil-
komið ljóð, sem náði þarna því
miður ekki fluginu. Sama má
segja um Vilhjálm Hjálmarsson í
hlutverki Kalla, sem er að vísu
ekki eins viðkvæmt. En þau áttu
samt til mjög hrífandi og einlæg-
an samleik.
Sigrún Gylfadóttir og Marteinn
Arnar Marteinsson voru í hlut-
verkum móður og föður Kalla.
Það var svosem allt í lagi með
þau: dálítið venjulegar „týpur“.
Halla Margrét leikur lækninn
(og fer með texta frænku í byrj-
un) og það hefði mátt skerpa
meira á honum fyrir minn
smekk.
Kostulegt vitleysingatríó; mað-
urinn, konan og þriðji maðurinn,
er leikið af Gísla Ó. Kærnested,
Ragnhildi Rúriksdóttur og Skúla
Ragnari Skúlasyni. Þau eru öll
býsna sannfærandi og takast
stundum á loft í græskulausri

SKOKKNAMSKEIÐ
Ný 15 vikna námskeið hefjast 8. maí
Kennt verður á mánudögum, miðvikudögum og fimmtudögum.
Á námskeirjunum verður boðið upp á eftirfarandi:
BYRJENDUR FRAMHALDSHÓPUR
Kennsla kl. 19” - 2115 Kennsla kl. 1 715 - 19”
Þrekmælingar Þrekmælingar
E i nstakl i ngsáætlan i r/hópar Einstaklingsáætlanir
Mataræði M j ó 1 k u rsýr u mæl i ngar
Teygjur og teygjuæfingar Að laga hlaupastílinn (videóupptaka af
Þrekmælingar hverjum og einum)
Upphitun fer fram í leikfimisal, hlaupið úti, teygjuæfingar og þrekhringir í sal að hlaupi loknu.
Kennari: Jakob Bragi Hannesson.
Þátttakendur fá 25% afslátt af Asics hlaupaskóm hjá Gísla Ferdinandssyni og byrjendur fá sérstakt tilboð
í byrjun námskeiðs á hlaupagreiningu hjá Kolbeini Gíslasyni stoðtækjafræðingi.
^asics
Kennsla fer fram í Miðbæjarskólanum, Fríkirkjuvegi 1. STOÐTÆKNl
k Ai
INNRITUN hefst 2. maí. Upplýsingar í síma 12992 og 14106.
Gisli Ferdinandsson hf
Tveir Jöklar.
Til hægri Kertalog í
Borgarleikhúsinu og Hlæðu
Magdalena hlæðu, sem sýnt
er í Kaffileikhúsinu, til
vinstri.
leikgleði.
Það er langur listi af hjálpar-
hellum í þessari sýningu og öll-
um hefur þeim tekist vel miðað
við aðstæður. Það hefur ekki
verið auðvelt að ná á þetta rétt-
um svip inní leyfunum af kúlis-
sonum í Galdra Lofti. En það hef-
ur tekist prýðilega undir forustu
Stígs Steinþórssonar.
Það sem helst má finna að
þessari sýningu er að póetísk
dulmögnun textans fer ansi mik-
ið forgörðum. Hún er of einlit og
hraðaskyn leikstjórans er ekki
nógu gott. Þetta er vissulega að-
eins „beinagrindin" að verki Jök-
uls, sem við eigum vonandi eftir
að sjá við aðrar aðstæður í ná-
inni framtíð. En þetta er lifandi
beinagrind, og hún hleður á sig
holdi og blóði við nánari um-
hugsun.
HLÆDU
MAGDALEIUA, HLÆDU
í Kaffileikhúsinu í Hlaðvarpan-
um má þessa dagana sjá eitt af
smáleikritum Jökuls Jakobssonar,
formstúdíu mannlegs veruleika á
óhugnanlegum nótum. Þetta er
perlan Hlæðu Magdalena,
hlæðu.
Þarna eru tvær stútungs lesbí-
ur að kvelja hvor aðra og njóta
kvalarinnar í skringilegum
skollaleik tilfinninganna. Leikur
Jökuls að endurtekningum og
óljósum, ógnvekjandi minning-
um er þarna í fullu veldi, gerður
af meistarans hug og hendi.
Magdalena og Ingiríður,sem
leiknar eru af Höllu Margréti Jó-
hannesdóttur og Sigrúnu Sól Ólafs-
dóttur, reka tau- og tölubúð í fínu
gömlu húsi. Magdalena er greini-
lega „af góðu fólki“ en Ingiríður
óttaleg „alþýða“. Forretningin er
greinilega í dauðateygjunum og
samband þeirra vinkvennanna
líka. Eða eru þær kannski systur?
Það má setja spurningamerki
við margt í þessari sviðsetningu
Ásdísar Þórhallsdóttur. Af hverju
er Ingiríður látin vera svona af-
gömul og Magdalena svona ung?
Af hverju er verið að sprikla og
hjóla út um öll gólf í staðinn fyrir
að taka almennilega á textanum?
Af hverju og af hverju, hérumbil
útí það óendanlega.
En...
Þó að þetta sé alls ekki leiðin-
leg sýning, og hún sé í sjálfu sér
ágætis ábót á baunamatinn
hennar Steinunnar, sem svíkur
þó engan, þá hefði ég kosið að
farið væri dýpra í saumana á
margslunginni höggstokkskó-
medíu Jökuls og án nokkurs hæ,
hó og hoppsasa.
En þetta er eflaust vel meint
og í öllu falli eru þær Halla
Margrét og Sigrún Sól hreint og
beint yndislegar. l.þ.