Vísir - 23.07.1969, Side 12

12
VlSIR. Míövíkudagur 23. júií 196».
a 32IM a
rafvélaverkstætfi
s.melstetfs
skeifan 5
Tökum uó okkur:
Víðgerðir á rafkerfi
dinamómB og
störturmn.
■ Mótormælingar.
m Mótorstíffingar
|| Rakaþfittum raf-
feerfið.
'7=irahlutTr á otaðmim

SKCff-WAStAS:
GTEIFAW SB
SlMt 8«B0
I "níiritoit * jðnwaiw hi. Q
Botey knmst að þeirri ni'ðurstöðu
að itonum féHi eKki við þennan hr.
Párker.
Þerr drukku írskt kaffi a-llir þrír,
og Parker gaf þjöninum bendingu
nm að skenkja aftur á glösin. Foley
tók að finnast nög um möttökum-
ar. Til þess að vera altillegur, sagði
hann þeim frá Castleferry. kastal-
arrnm og tilgangi sinum með heim
sókninni, að hann ætlaði að ferð-
ast um írknd, eftir að hann hefði
hitt hr. Casey og skoðað gamla kast
alann og landareign sína. Jú, hann
gerði helzt ráð fyrir að selja kastal
aiffl, en gat þö ekki neitt um það
sagt fyrr en hann hefði rætt við
Bgfræömg sinn, hr. Casey. Park-
er kmkaði koffi.
Axtamikli tmgi maöurinn hreyfði
hvorki legg né lið nema þegar hann
lyftí glasi sinu. Hefði mátt halda,
að hann væri hnefaleikari, eftir
vextinum að dæma, en munkur,
sem unniö hefði þagnareið, eftír þvi
aö dæma, að hann lagöi ekkert til
málanrta. Foley brosti tii hans,
en það var með öllu tilgangslaust.
Nærvera hans hafði dálitíð óþægileg
áhrif, fannst Foley. Hann drakk
kaffið, sem rann Ijúflega niður
kverbamar.
„S8áintei“ mæltí Parker og ljrfti
glashm.
„Sfcál!“ svaraði Foley, sem ekki
•var enn sterkur £ gelískunni.
Foley fann, að McCarthy, hafði
ekki af honum augun, en leit óðara
undan, þegar Foley leit i áttina til
hans. Foley hugsaði sem svo að
hann væri nýr í starfínu, hefði
sennrlega ekki kynnzt Bandaríkja-
manni áður. En Foley kunni fram
komu hans ílla engu að síður, og
tí! þess að röa taugamar, dró hann
pípuna upp úr vasa sínum.
„Jæja þér reykið pipu?“ varð Park
er að orði og brá næstum fyrir
fögnuðí i röddinni. „Leyfið mér að I
kynna yður frábært, írskt reyk-'
töbak.“
Foley leyföi homrm að leiða sig
að bamum. Þótt hann hefði ekki
þörf fyrir reyktóbak i bráðina, þá
var haim þannig skapi farinn, að
bann vikJi ógjama hreyfa mótmæl-
isammmmmKammmmmmmmmmmmm
um. Sízt þar sém hann var i orlofi.
Parker benti á reyktöbaksdós i hill
unní, sem hann mælti sérstaldega
með og greiddi hana úr eigin vasa.
Foley hreyfði að visu mótmælum í
það skiptiö, en einungis af hæv-
ersku. Væri ókeypis reyktóbak einn
þáttur í þjónustunni, bar ekki að
lasta þaö. Þegar þeir komu aftur
að borðinu, var McCarthy staðinn
á fætur og hélt á skjalatöskunni
hans i hendfnni.
„Já, það er flugvél að lenda, og
v-'-j v»rðun> vfet að taka ð móti far-
1 þegunum þar“, sagðj Parker. „Vilj-
ið þér gera svo vel að hafa okkur
afsakaöa, dr. Foley? Við megum
vonandi ná i leigubil fyrfr yður?
Það er ekki nema fimm minútna
akstur að Erin gistihúsinu. Þeir biða
yðar þar.“
Foley tók hatt sinn og myndavél
ína og skjalatöskuna og gekk út að
aöaldyrunum i fylgd með móttöku
nefndinni. lrska kaffið hafði yljað
honum innanbrjósts. Það var fariö
að skyggja úti. Og enn rigndi. Hann
tók í hnúamikla og sterklega hönd
Parkers, síöan i mjúka og slvttis-
lega hönd McCarthys.
„Þakka yöur fyrir“ sagði hann.
„Betri þiónustu getur maður vart
hugsað sér. “
„Það er starf okkar“, sagði Park
er „Ef þér lendið í einhverjum erfið
leikum, eða þurfið á aðstoð að
halda, þá hafið samband við okk-
ur.“
„Hvemig næ ég sambandi við
ykkur?“
„Þér finniö nafnið i símaskránni.
Ferðaskrifstofa Parkers", svaraði
Parker. „Ég vona, að yður iitist vel
á kastalann.“
Foley og Parker kvöddust. Mc
Carthy kinkaði kolli. Persónuleiki
niir.n hefur slík áhrif á hann, að
honum vefst tunga nm tönn, hugs
aði Foley i gamni, þegar þeir félag
ar hurfu aftur irn í flugafgreiðsl-
una. Hann settist inn í leigubilínn
staðráðinn i að fá eitt glas til við-
bótar af írsku kaffi, þegar hartn
kæmi í gistihúsið. Tvö glös nægðu
naumast fyrir svo mðcösvirtan
ferðalang á vegum jafnþjónustulipr
ar ferðaskrifstofu og Thomas Hide.
Leigubiliinn ók gegnum iðnaðár
hverfi Shannon. ley starði út um
rúðuna á bflnum, en sá ekki neitt
að heitið gæti fyrir roki og regni.
Hann virti fyrir sér baksvip bil-
stjórans, og varð að viöurkenna að
hann sæi ekki neitt sérstaklega
írskt við hann. Baksvipur leigu-
bílstjóranna í Chicago virtist haria
likur. Hann snerti ljósmyndavél-
ina, einungis til þess að saonfæra
sig um, að hann hefði hana meðferð
is. Kveikti á eldspýtu tH að að-
gæta skilrikin f töskunni. Bíffinn
sveigði inn á maiarveg og nam
staðar úti fyrir Erin gistibúskm.
Foley rétti bíistjöranum einn af
írsku bankaseðlunum sem ferða-
skrifstofa Thomas Hide hafði af-
hent honum. Bilstjórinn fékk hon-
um næstum lófafyili af mynt til
baka, og Foley rétti honum mikinn
hluta þess aftur. Af orðmörgu þakk-
læti bflstjörans þöttrst hann mega
ráða, aö hann hefði verið helzt tfl
• rausnarlegur á þjórféö en þetta var
fyrsta kvöld hans í þessu landi, og
ógeriegt að ætlast til þess, að hann
skildi þegar til hlítar myntkerfið
eða vissi þær venjur, sem giltu um
þjórfé. Hann var þvi ekkert að hug
leiöa það nánar, einkum þegar þessi
„Eða hvar HANN skildi MIG eftir? —
Auðvitað Jane. Komdu þetta tekur
nokkra stund.“
„Það eina sem ég virðist vera viss
nm er að ég vil vera hjá N’Dema og sjá
um að hami nái sér.“
„Þó ert velkomin hér eins lengi og
þú viH, góða mfn.“
„Jæja, John. 0 alft er ömggt og með
kyrrum kjörum í bili...“
„Þú VERÐUR að segja mér, hvar þá
skikitr son okkar eftir.“
Óskandi, að ekki fari »Ht i umferðar- Þetta gekk slysalaust Og nú yfir og
hnút er ég sést hér uppl. Þeir yrðu að kem Lolu á óvart.
„Er ykkur að dagá uppi þaraa inni eða '
eruð þið að koma?“
kalla á slökkviiiðið.